APOCALYPSE NOW & PBR : Patrol Boat Riverine

      28 มกราคม 2566 21.36 น. สวัสดีครับทุกท่าน มาพบกันอีกแล้ว
ครับ ยังมันส์มือไม่หายเลย เอ ผมจะกลายไปเป็นนักรีวิว การ์ตูนเก่า หรือ
หนังเก่าๆซะลามั้ง ก็วันนี้มีหนังเก่าๆเรื่องหนึ่งจะมาแนะนำอีกแล้วครับ จะว่า
ชอบก็ไม่ใช่ แต่ในเนื้อหามันมีอะไรที่น่าสนใจอยู่ไม่น้อยเลย ถ้าเป็นคอหนัง
สงครามเวียตนามผมว่าไม่น่าจะมีใครที่ไม่ได้ดูนะครับ
          ย้อนไปปี พ.ศ. 2523 ตอนนั้นผมถูกย้ายจากจังหวัดชัยภูมิหลังจากเรียนจบ ม.ศ. 2 แล้ว ก็มาเรียนต่อ ม.ศ.3(รุ่นสุดท้ายของประเทศไทยครับ
ไม่รู้ใครมันคิด แล้วก็ไม่รู้เอาอะไรคิดด้วย ผมว่ามันไม่ใช้สมองคิดแน่ๆ ขอระบายหน่อยเถอะ เพราะป่านนี้คนที่คิดเรื่องนี้ก็น่าจะไปไหนแล้วก็ไม่รู้ มักง่ายสิ้นดี การที่เราเสียเวลาไปหนึ่งปีโดยที่ไม่มีผลดีอะไรเลยถ้าสอบผ่าน แต่ถ้าสอบตกขึ้นมาจะไปหาที่เรียนต่อที่ไหน อย่าบอกว่าไม่มีคนสอบตก ม.ศ.3นะครับ ถ้าใช่นั่นก็แสดงว่า แล้วจะให้เรียน ม.ศ.3 ทำซากอะไร ก็ให้มันผ่านซะให้หมดโดยที่ไม่ต้องมาเรียนให้เปลืองเงินพ่อแม่ก็ได้มั้ง เฮ้อ คิดถึงทีไรของขึ้นทุกที แก่แล้วก็ยังลืมไม่ลงจริงๆ แต่ก็ช่างมันเถอะครับ ผ่านไปแล้วแก้ไขอะไรก็ไม่ได้ ก็บ่นไปงั้นแหละ เผื่อมีใครที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงระบบการศึกษาของประเทศไทยหลงมาอ่าเวปเด็กน้อยของผมก็ขอให้ทราบไว้ว่า ถ้าท่านจะเปลี่ยนแปลงอะไรในระบบก็ คิดให้ดี จริงอยู่ที่ทุกอย่างต้องมีการพัฒนา ต้องเปลี่ยนแปลงเพื่อทำให้มันดีขึ้น แต่ถ้าเปลี่ยนแล้วมันห่วยลง หรือเท่าเดิมก็อย่าไปทำมันเลยครับ .....)พอเริ่มเรียน ก็เริ่มมีเพื่อนชวนไปทำโน่น นี่ นั่น ตามประสา แต่กลุ่มผมไม่เคยไปวิ่งไล่ตีใครนะครับ เป็นประเภทสายกีฬา นัดไปเตะบอลงี้ ไปดูหนังงี้ และก็มักจะได้วิ่งกันบ่อยๆเพราะโดนไล่ตี ไม่รู้ไปโกรธกันมาตั้งแต่เมื่อไหร่ หน้าตาก็ไม่เคยเห็น รู้จักก็ไม่รู้ พวกผม อาศัยวิ่งเร็วกันอย่าวเดียว เลยอยู่รอดปลอดภัยจนจบ ม.ศ. 3 มาได้อย่าไร้น่องรอย ฮ่าๆ อันนี้ภูมิใจจริงๆครับ ไม่โดนตีนใครและก็ไม่มีใครโดนตีนพวกเรา เลิกเรียนส่วนใหญ่กลับบ้านกัน ถ้ามีนัดไม่เตะบอล ก็ไปห้องซ้อมดนตรีแถวๆท่าพระจัน แถวนั้นแหละครับ เตะบอลก็ไปที่แถวๆกรมชลฯปากเกร็ดอันนี้ส่วนใหญ่ไปวันหยุด หรือไม่ก็ เตะอยู่ในโรงเรียนนั่นแหละครับ และอีกเรื่องที่ทำกันบ่อยก็คือชวนกันไปดูหนังในโรงหนังครับ มีอยู่วันเพื่อนมันบอกว่ามีหนังฝรั่งเข้าใหม่มันอ่าน หนังสือพิมพ์มา ฉายที่โรงหนังเฉลิมไท ในวันที่........ ก็เลยนัดกันซะอย่างดีว่าเลิกเรียนวันนั้น ฯ จะรีบบี่งไปจองตั๋วรอบบ่ายกันเลยทีเดียว สมัยนั้นโรงเรียนที่ผมเรียนมีนักเรียนเยอะมากครับห้องนึงก็สี่สิบห้าสิบคนได้ ผมอยู่ห้องแปดมั้ง ม.ศ.3มีเก้า หรือสิบห้องผมก็จำไม่ได้ ก็ประมาณนั้นครับ ดังนนั้นจึงแบ่งนักเรียนออกเป็นชั้นละครึ่ง มีสิบห้องก็ห้าห้องแรกมาเรียนเช้าหนึ่งเดือน สลับกันไปทุกชั้นปี แต่พอตอนสอบมาสอบพร้อมกัน แต่คนละวันกับพวกเด็ก ม. ครับ เรียนเช้าเคารพธงชาติ 07.00 น. เลิกเที่ยง
สลับกันทุกเดือน พอดีช่วงนั้นห้องผมเรียนเช้า ตอนบ่ายก็เสร็จเรา ฮ่าๆๆ
        หนังเรื่องนั้นก็คือ APOCALYPSE NOW นำแสดงโดย มาร์ลอน แบรนโด คนเดียวกับที่แสดงเรื่อง THE GODFATHER นั่นเอง พระเอกอีกคนก็คือ มาติน ซีน พ่อของ ชาลี ซิน พ่อลูกดังทั้งคู่ อีกคนถ้าเห็นในหนังอาจจะจำไม่ได้นั่นคือ ลอเร็นซ์ พิชเบิร์น แต่ถ้าบอกว่าเขาคือ มอร์เฟียส ใน THE MATRIX ทั้งสามภาค หรือแสดงเป็น  โบเวอรี่คิงส์ ในเรื่อง JOHN WICK 
และอีกคนที่ในหนังเรื่องนี้เป็นเหมือนตัวประกอปนั่นก็คือ แฮรีสัน ฟอร์ด หนังเรื่องนี้ออกฉายปี พ.ศ. 2522 หรือ ค.ศ. 1979 หลัง STARS WARS ก็จริง แต่ผมก็จำไม่ได้แล้วว่า สตาร์วอร์ เข้ามาฉายบ้านเราปีไหน รู้แต่ว่าตอนนั้น แฮริสัน ฟอร์ด ยังไม่ดังในบ้านเรา หรือผมจะจำผิดก็ต้องขออภัยด้วยครับ แล้วก็ยังมีดาราอีกมากมายที่มารวมอยู่ในหนังเรื่องนี้ ผู้กำกับก็คือ ฟรานซิส ฟอร์ด คอปโปล่าที่เป็นเพื่อนเรียนกับท่านมุ้ย ผู้กำกับดังของเมืองไทยนั่นแหละครับ
          APOCALYPSE NOW เป็นหนังเรื่องแรกและเรื่องเดียวที่ผมได้ดูในโรงหนังเฉลิมไท เพราะสมัยนั้นจัดได้ว่าเป็นโรงหนังชั้นหนึ่งในประเทศไทยก็ว่าได้ ค่าบัตรก็แพงมาก และวันนั้นก็เหมือนว่าผมจะดูฟรีเพราะไม่มีเงินแต่เพื่อนมันเลี้ยง ก็ขอขอบคุณย้อนหลังอีกทีก็แล้วกัน แล้วก็มารู้เมื่อไม่กี่ปีมานี่เองเมื่อ ยูทูปเริ่มเป็นที่นิยมแลเนตะราคาถูกลงว่า ไอ้เวอร์ชั่นที่เราใส่ชุดนักเรียนมัธยมไปนั่งดูในตอนนั้นอะ มันโดนต้ด หรือ โดนเซ็นเซอร์หั่นหายไปตั้งเยอะ และล้วนแล้วแต่เป็นฉากชวนสยิวทั้งนั้นนั่นเอง ฮ่าๆๆ ไม่คุ้มค่าตั๋วเลย
        และที่ผมเลือกเรื่องนี้มาขยายสู่กันก็เพราะว่า ในเรื่องมันเดินเรื่องด้วย
"เรือ" เหมือนกับอนิเมชั่นเรื่อง Black Lagoon นั่นเอง ต่างกันที่เรื่องนี้เกิดขึ้นในขณะที่สงครามเวียตนามกำลังดุเดือดว่างั้น และเรือที่เป็นตัวพาเดินเรื่องก็คือ PBR หรือ Patrol Boat Riverine ถ้าเรียกแบบไทยๆก็ประมาณว่า เรือลาดตระเวณตามลำน้ำ นั่นเองครับและก็เพราะหนังเรื่องนี้ที่ทำให้เรือลำนี้ติดตาผมมาจนถึงทุกวันนี้อยากเห็นตัวจริง อยากได้โมเดลมาไว้ในครอบครอง แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่มีปัญญาซักที เพราะค่าตัวโมเดลของเรือลำนี้ใน สเกล 1/35 เริ่มต้นอยู่ที่ 1500 บาท ผมเห็นโมเดลตัวนี้ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2530 กว่าๆแล้วตอนนั้นผมก็ทำงานแล้วเงินเดือน 2160 บาท สำหรับวุฒิฯ ปวช แล้วจะเอาปัญญาที่ไหนไปซื้อล่ะครับ ฮ่่าๆๆๆ ตอนนั้น ขมขื่นน่าดู พอได้ไปฮ่องกง ปี พ.ศ. 2536 เมื่อว่างจากการประชุมสัมนา ก็ไปเดินหาตามที่พนักงานโรงแรมเขาบอก ราคาบวกลบแล้ว แปลเป็นเงินไทยที่ 1100 บาท ก็ยังไม่ไหวอยู่ดี เลยซื้ออย่างอื่นมาแทน สองสามกล่อง รวมไม่ถึงพัน ตอนนั้นงปฯมีแค่นั้นจริงๆ อนาถตัวเองชมัด ฮ่าๆๆ แต่หลังจากนั้นก็คิดว่า "จะ" ทำเองก็ได้ฟะแพงนัก ก็เลยไปหาซื้อ พวกอาวุธต่างๆที่ติดอยู่บนเรือมาเก็บไว้ก่อน ก็พอหาได้อยู่แค่บางอย่างเท่านั้น เช่น ปืน .50 นิ้ว 1/35 
ส่วนประกอป ต่างๆก็ยังพอที่จะทำได้ แต่ปืน M60 นี่หาไม่เจอเลยจริงๆ แต่ก็ช่างมันแล้วครับตอนนี้ก็หมดไฟไปเยอะแล้ว
         PBR ถูกสร้างมาสองรุ่นคือ MK I ,II ทั้งสองรุ่นมีขนาดต่างกันเล็กน้อย MK II จะใหญ่กว่าเล็กน้อย ทั้งสองรุ่นใช้เครื่องยน์ขนาด 180 แรงม้าสองเครื่องไปขับ  Water Pump Jet สองชุด มีเกราะเซรามิกรอบๆหอบังคับการเรือและป้อมปืน .50 นิ้วคู่ที่หัวเรือ ความเร็วอยู่ที่......
            L         =  4.9 m.
           B          = 3.2 m.
           Draft    = 0.60 m.
           Speed  = 28.5 Knot : 32.8 mph : 52.8 Km/h
           Crew    = 4 : Officer , Gunner , Engineman , Seaman 
      ก็ประมาณข้างบนนั่นแหละครับ ส่วนที่ว่าจะบรรทุกทหารหรืออาวุธเพิ่มเติมก็แล้วแต่ว่าจะไปทำอะไรที่ไหนนั่นเอง ถ้าใครอยากเห็นตัวเป็นๆละก็ เมื่อก่อนผมเคยเห็นจอดเทียบท่าอยู่ที่ กรมอู่ทหารเรือ จอดเรียงกันอยู่หลายลำเหมือนกันครับ สีเขียวมะกอก ต้องสังเกตุดีๆ บางวันเขาก็เอาออกไปจอดที่ไหนก็ไม่ทราบเหมือนกัน อีกที่นึงที่เคยเห็นแวปๆก็คือ อณุสรณ์สถานตรงที่ถนน พหลโยธินตัดกับถนน วิภาวดี นั่นแหละครับ รู้สึกว่าจะจัดแสดงอยู่ในสระน้ำนะครับถ้าจำไม่ผิด ผมก็ไม่ได้เข้าไปดูใกล้สักที และอีกที่ที่จะไปเห็นเจ้า PBR ได้ก็คือ หน่วย นปข หรือ หน่วยปฏิบัติการตามลำน้ำโขงนั่นเอง น่าจะยังไม่ปลดประจำการนะครับ 

           ใช้คีย์เวิด คำว่า นปข พิมพ์ลงไปในอากู๋ ก็จะได้หน้าจอแบบข้างบนนี้ครับ


   ส่วนที่กรมอู่ทหารเรือ ปรกติก็เห็นจอดเที่ยบท่าอยู่แถวๆนี้แหละครับผมหารูปไม่เจอ ไม่รู้เอาไปเก็บไว้ไหน ก็ได้รูปนี้มาแทน บางวันก็มาจอดเรียงกันหลายลำ บางวันก็หายไหนไม่ทราบเหมือนกันครับ
     ทีนี้มาว่ากันถึงเนื้อเรื่องในหนังกันอย่างย่อๆ แต่ก็ต้องบอกก่อนว่าเรทของหนังเรื่องนี้ก็ 18+ เหมือนกันครับ ยิงกันเลือดท่วมเลยก็แล้วก็น แต่คนดูก็ต้องมีความอดทนดูพอสมควร เพราะเรื่องมันเดินค่อนข้างช้าพอสมควร
ถ้าจะให้สรุปอย่างสั้นที่สุดก็คือ พระเอก(หนุ่มก็คือ มาติน ซีน) เป็นทหารบกยศผู้กอง ได้รับคำสั่งให้ไปจัดการกับพระเอก (แก่ก็คือ มาร์ลอน แบนโด)เป็นทหารบกยศผู้พันซึ่งถูก US ARMY จำหน่าย เพราะเสียสติ แต่ยังหาตัวไม่เจอหายไปพร้อมลูกน้องจำนวนนึง ตำแหน่งล่าสุดได้่่ข่าวว่าเข้าไปอยู่กับชนพื้นเมืองริมแดนรอยต่อระหว่างเวียตนามกับกัมพูชา ซึ่งแถวๆนั้นเป็นป่าดงดิบ และ "ผู้พัน" ได้ไปฝึกชาวบ้านมาเป็นกองกำลังคอยสังหารเวียตกงและผู้บุกรุกทุกคนที่เข้าไปแถวนั้น และวิธีที่เป็นไปได้มากที่สุดที่จะเข้าไปตรงนั้นได้ก็ต้องไปด้วย "เรือ" แล่นทวนแม่น้ำขึ้นไป(ก็น่าจะเป็นแม่น้ำโขงนั่นแหละครับ) ดังนั้นผู้กองก็เลยต้องไปขอเรือจาก US NAVY ก็ได้รับเจ้า PBR มาแบบ งงๆ ประมาณนั้น แล้วผู้กองหนึ่งคนพร้อมลูกเรืออีกสี่ก็ออกเดินทาง ผจญภัยไปด้วยกัน เจอชาวบ้านก็ดันจะขอค้น ผู้กองก็บอกไม่ต้อง แต่ ออฟฟิสเซอร์บอกไม่ได้มันเป็นหน้าที่ สุดท้ายเข้าใจผิดลูกเรือเลยยิงชาวบ้านซะเรียบ เหลือ พงาบๆอยู่คน ไอ้กัปตันก็ดันจะเอาไปหาหมอ ผู้กองเลยกดด้วย 11 มม. เข้าหัวคนเจ็บไปอีกหนึ่งเม็ด หมดเรื่อง ไปต่อได้.....ฯลฯ มีฉากการโจมตีของทหารม้าอากาศที่ อลังการณ์งานสร้างมาก ถือว่าเป็นฉากเด็ดในเรื่องเลยทีเดียวครับ มันก็จะมีมาเป็นระยะครับ ก็ต้องใช้ความอดทนในการชมภาพยนต์เรื่องนี้พอสมควรเลยทีเดียว เดี๋ยวจะหาว่าผมไม่เตือน เนื้อเรื่องก็จะประมาณนี้แหละครับ สุดท้ายผู้กองและพวกที่เหลือแค่สาม(มอร์เฟียสของเรารู้สึกจะตุ่ยไปก่อนมั้งไม่แน่ใจครับแต่หายไปคนนึงแน่ๆ)ก็เข้าไปถึงดินแดนในปกครองของผู้พัน.......แล้วตกกลางคืนลูกเรือก็หัวหลุดไปอีกหนึ่งคนมั้งครับ เป็นการข่มขวัญผู้กองและพวก ว่า ถ้าไม่เข้าร่วมกลุ่ม หัวก็จะไม่มี อะไรประมาณนั้น.....ที่เหลือก็ไปหาดูต่อกันเอาเองนะครับ เดี๋ยวจะเสียอรรถรสในการรับชมกันเปล่าๆ
           สามวันแล้วครับ ที่มีแต่ปืนและระเบิด เลือดสาด เฮ้อ ผมก็โม้ไปเรื่อยแหละครับไม่รู้จะเอาอะไรก็เอาหนังที่เคยดูตั้งแต่สี่สิบปีที่แล้วมาเล่า นี่ยังเหลือ อนิเมชั่นอีกเรื่องที่ชอบสุดๆอยู่เรื่องเรื่องนึงเดี๋ยวพรุ่งนี้มาเล่าต่อครับ 
          วันนี้ก็ขอให้ทุกท่านนอนหลับสบายหลับสนิท ตื่นมามีสุขภาพที่ดีทั้งกายและใจ ราตรีสวัสดิ์ครับ
29-1-2566  0:30 น.