ชุด ความสุขของแต่ละคนมันไม่เหมือนกัน

          16 ตุลาคม 2565 22.55 น. สวัสดีครับทุกท่าน หลายวันมานี่
โซเชียลบ้านเราเดือดมากมาย แต่ก็นั่นแหละครับเดี๋ยวมันก็ผ่าน รักใคร
ชอบใครก็เก็บไว้ในใจ เกลียดใครก็ด่าในใจก็พอเดี๋ยวไม่มีเงินจ่ายในศาล
ครับ แต่มีอยู่เรื่องหนึ่งที่ผมได้จากการดูคลิปสั้นๆที่มีคนนำมาลงในยูทูป
และผมเชื่อว่าหลายๆท่านก็ได้ดูเหมือนกัน นั่นคือคลิปที่ โน๊ต พูดถึงชุด
ความสุขของแต่ละคนมันไม่เหมือนกัน
            ที่ผมมาทำเวปนี้ก็เคยบอกไปแล้วว่าอยากที่จะส่งต่อความรู้ที่ผมได้
รับมาเกี่ยวกับเรื่อง "เรือ" แต่ถ้าถามกันจริงๆว่าชอบ "เรือ" จริงหรือ???
มีความสุขกับการทำงานเกี่ยวกับเรือจริงๆหรือ ขอตอบตามตรงว่าไม่ใช่
ซะที่เดียวครับ มันเป็นงานที่แปลกใหม่สำหรับผมในเวลานั้น และเป็น
เพียงที่เดียวในเวลานั้นที่อยากจะไปและได้อดทนอยู่กับมันมาจนถึงทุก
วันนี้ ด้วยเพราะว่าชอบที่จะทำมันนั่นเองครับ แต่แน่นอนว่ามันไม่ใช่ความ
สุขแน่ๆ มันเป็นอาชีพที่ "จำเป็น" ต้องทำไงครับ ถ้าไม่ชอบก็คงไม่ทำมา
จนทุกวันนี้ แต่ถ้าถามหาความสุขจากการทำงานนี้ ก็บอกได้เลยว่า ทุกข์
มากกว่าครับ อดทนตั้งแต่วันแรกที่เข้าไปทำจนถึงทุกวันนี้ก็ยังต้องใช้
คำว่าอดทนอยู่ แต่เพราะยังมีความชอบที่จะทำก็เลยยังทำอยู่ และที่ผ่าน
มา งานนี้ก็เหมือนกับการเล่นกีฬาอยู่อย่างหนึ่ง นั่นคือ งานได้พาผมไป
ในที่ๆไม่เคยคิดว่าจะได้ไป ได้ขึ้นเครื่องบิน ได้ไปต่างประเทศ รอบบ้าน
เรานี่ก็ไปมาหมดแล้วครับ ได้ลงเรือรบที่แล่นอยู่กลางทะเลได้พบปะผู้
คนหลากหลายชาติ ภาษา และบางที่แม้จะมีเงินสักเท่าไรก็ไปไม่ได้ ฯลฯ
มันก็เลยเป็นอะไรที่ทิ้งไม่ได้วางไม่ลงไปซะอย่างนั้น แม้บางที่มันจะ
อันตรายถึงชีวิต ก็ผ่านมาได้อย่างฉิวเฉียด ไปถูกจับในกัมพูชาก็โดนมา
แล้วแต่โชคดีที่ได้รุ่นพี่สมัยเรียน ม.ศ.3 แกอยู่ ม.ศ.5 แกเป็นตัวแทน
ยูเอ็นในตอนนั้นส่งเสบียงให้รัฐบาลกัมพูขา มาเคลียร์ปัญหาให้เลยรอด
มาได้หวุดหวิด ไปโดนตำรวจน้ำมาเลเซียจับก็โดนนมาแล้ว แต่แคล้ว
คลาดมาได้ ไม่ต้องอยู่ข้ามวันข้ามปี  แต่ก็โดนกักอยู่หลายชั่วโมง เพราะ
ดันไปอยู่ในทีมดำน้ำสำรวจปากน้ำแม่อะไรสักอย่างทางใต้สุดของมาเลฯ
อยู่ในรัฐมะละกา มองไปในทะเลก็เห็นแผ่นดินอินโดนีเซียอยู่ลิบๆ ฯลฯ ก็
สนุกดีครับ ในมาเลฯนี่เข้าทาง จังหวัดสตูล เมื่อสิบกว่าปีมาแล้วมั้งครับ
ถ้าจำไม่ผิด สุดท้ายงานนั้นล้มไม่เป็นท่า เกือบไปแล้ว ฯลฯ
         ถ้าถามผมตอนนี้อยากทำอะไรมากที่สุด ขอตอบว่า อยากนั่งดื่ม
กาแฟ สูบบุหรี่ ฟังเพลงและอ่านนิยายกำลังภายในเรื่อง หาญท้าชะตาฟ้า
ปริศนายุธรจักร อยู่ริมทะเลที่ไหนสักแห่งก็ได้ครับ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ แต่ในชีวิต
จริงทำไม่ได้แล้วสองอย่างคือ ดื่มกาแฟและสูบบุหรี่ หมอห้ามครับ แต่ก็
อาจจะมีซักวันที่ผมทำทั้งหมดโดยไม่ต้องคิดอะไรมากเลยก็ได้    
         เรื่องของงานอดิเรกก็ยังคงเป็นการต่อ หรือทำโมเดลต่างๆนั่นเอง
แต่โมเดลที่ผมชอบมากที่สุดก็คือ เครื่องบิน ครับ ชอบมาตั้งแต่เด็กๆละชอบ
มาก อาจจะเพราะช่างนั้นอายุไม่น่าจะเกินหกขวบได้มั้ง พี่ๆเขามีห้องส่วน
ตัวกันแล้วก็มีหนังสือการ์ตูน สมัยนั้นเป็นการ์ตูนฝรั่งทั้งนั้นครับ หนังสือ
การ์ตูนญี่ปุ่นยังไม่เคยเห็น แล้วในจำนวนหนังสือมากมายเหล่านั้นก็มีหนัง
สือชื่อ วีรธรรม 

            ในหนังสือเล่มนี้ก็จะมีการ์ตูนรวมอยู่หลายเรื่องด้วยกันและก็มี บท
ความทางเทคโนโลยี่ต่างๆรวมทั้งเรื่องของการบินด้วย และก็มีอีกเล่ม เล็ก
กระทัดรัดก็คือ หนังสือ ข่างอากาศ เล่มนี้เป็นของกองทัพอากาศจัดทำขึ้น
มีเนื้อหาเกี่ยวกับเทคโนโลยีการบินของต่างประเทศและเครื่องบินรบต่างๆ
มากมาย เป็นสองเล่มที่ผมได้ "ดู" ตั้งแต่เด็กจำได้ว่าอ่านไม่ค่อยออกเท่า
ไรแต่รูปการ์ตูนที่เขาวาดมามันเข้าตาเด็กน้อยมากๆครับ

                จนโตขึ้นเรื่อยๆก็เริ่มอ่านออกก็ยิ่งสนุกมากขึ้นไปอีก รอวันที่
หนังสือจะออกแล้วยังต้องรอพี่ๆเขาอ่านจนเบื่อก่อนถึงจะได้อ่านและการ์
ตูนที่ผมชอบมากที่สุดอยู่ใน วีรธรรม เรื่อง บั๊ค&แดนนี่ เป็นนักบินนาวีของ
อเมริกา ประจำเรือบรรทุกเรื่องบิน ซาราโตก้า ผมได้รู้จัก F 9 Cougar
F 9 F Panther ,F 11 Tiger ,A 4 Skyhak ,A 5 Vigilante ฯ จากการ์ตูน
เรื่องนี้ และในหนังสือช่างอากศมีอยู่เล่มนึงที่เอา F 5 E ขึ้นปก ผมจำติดตา
มาจนถึงทุกวันนี้เลยครับว่า เป็นภาพ F 5E ที่สวยที่สุดเท่าที่เคยเห็นมา ใน
เล่มก็มีเนื้อหาความเป็นมาเยอะมากในสมัยนั้น โมเดลก็ขายครับแต่ไม่มี
เงินซื้อ พี่ๆเขาก็มีซื้อมามั่ง แล้วก็หายไปไหนไม่รู้ พอจบปอสี่ก็ย้ายไปเป็น
เด็กบ้านนอกอย่างที่เคยเล่าไปแล้ว
                 มันเป็นความชอบเครื่องบินมาตั้งแต่ตอนนั้นแล้วครับ สมัยเด็กๆ
บ้านอยู่แถวๆระหว่างตลาดวันชาติหรือวัดบวรฯกับเฉลิมไทย พอถึงวัน
สำคัญต่างที่มีการเดินสวนสนามที่พระบรมรูปทรงม้า ร 5 ก็จะมีเครื่องบิน
O 1  Birddog บินมาร่วมด้วยและส่วนใหญ่ก็จะบินผ่านหลังคาบ้านพอดี
ซะงั้น ผมก็แหนคอตั้งบ่าดูจนมันบินหายลับไปทุกครั้ง ไปไหน ไม่ว่าจะ
เห็นเครื่องบินอยู่สูงลิบๆก็จะมองจนมองไม่เห็นนั่นแหละครับ มันคือความ
สุขจริงๆในเวลานั้นที่ได้เห็นเครื่องบิน ฯลฯ
              จะเห็นว่าผมมี "ชุดความสุข" หลายชุด เปลี่ยนไปตามเวลาและ
อายุที่เพิ่มขึ้น ถ้าจะเอาจริงๆผมก็ยังชอบเครื่องบินอยู่ดี มีโมเดลเครื่องบิน
เต็มโต๊ะ โดนแมวถล่มไปก็หลายโต๊ะอยู่ ล่าสุดเมื่อสองปีกว่าๆก็ f 4 กับ f14
สเกล 1/72 ราคาลำละ ห้าร้อยกว่าบาท กลายเป็นเศษพลาสติกไปเรียบ
ร้อยแล้ว ปีกไปทาง หางไปอีกทาง ล้อก็ไปไหนไม่รู้ เสร็จมันหมด อ้อยังมี
 UH 60 กับ F 117 อีกอย่างละลำ SU 30 อีกลำ จะทิ้งก็เสียดาย นี่ยังอยู่ใน
กล่อง ไม่ได้ต่ออีกสี่ลำมี  F14 1/48 ,F 4U ,F 104 แล้วก็ SR 71 1/72 
อีกหนึ่งลำยังอยู่ดีมีสุขอยู่ในกล่องอย่างดี ฮ่าๆๆๆๆ



                สภาพ.......เห็นหาวง ขาาวๆแดงๆนั่น F 106 1/100 เสร็จมัน

           F 14 1/48 ที่เห็นสองกล่องเพราะกล่องแรกโดนถล่มไปเรียบร้อย
หาซากบางส่วนไม่เจอเลยไปซื้อมาใหม่อีกกล่องเกือบสิบปีแล้วครับยังไม่
ได้เอามาต่อเลยครับ และในกล่องแรกก็เก็บซากของลำอื่นๆที่โดนถล่มไว้
น่าจะเกือบสิบลำได้ในสเกล 1/72


          กล่องที่อยู่บน F 4U นั่นคือ โมเดลรถบันทุกและปืน 40 ม.ม. 1/35
มีฟิกเกอร์ทหารและเศษ เครื่องบินอีกสาม-สี่ลำในถุงพลาสติกครับ


          ลำนี้ก็รอดครับ ข้างๆนั่นปริ้นมาดู ไม่ละเอียดเท่าไรครับ
            ที่ว่าทั้งหมดก็เพื่อจะบอกว่าอะไรทีเราทำแล้วมีความสุข ไม่เดือด
ร้อนใครก็ทำไปเถอะครับที่สำคัญคือไม่ต้องไปเอาความสุขของใครมาเป็น
มาตราฐานของเราเหมือนที่ โน๊ต เขาพูดเอาไว้นะครับ กำลังผมมีเท่านี้
ผมก็มีความสุขกับสิ่งที่ผมมีเท่านี้ครับ อนาคตอยากจะมีแบบไหนก็ทำเอา
ครับ แต่จะได้หรือเปล่าก็ไม่รู้นะครับ ต้องทำเอาเองครับ
              วันนี้ก็มโนอีกแล้วครับ ไปดีกว่า ราตรีสวัสดิครับทุกท่าน นอนหลับ
ฝันดี ตื่นมาก็เจอแต่เรื่องดีๆครับ
             17-10-2022 2.25 น.