โถอเนกประสงค์

               2 ตุลาคม 2565 0.42 น. สวัสดีครับทุท่าน นี่ก็น่างเข้าสู่วันที่
สองของเดือน ตุลาคมละ แป๊ปๆจะหมดปีแล้ว วันนี้มาดึกไปหน่อย มัวแต่นั่ง
ขัดเรืออยู่ครับก็เป็นงานที่ทำไว้นานแล้วแต่ไม่เสร็จซักที ช่วงนี้มีแรงฮึด
มาหน่อย ก็มาทำต่อให้เสร็จแล้วก็จะขายล่ะครับ และช่วงนี้ก็นั่งทำอะไรอยู่
หลายอย่างมาก จับอันนั้น วางอันนี้ ก็มี โคมไฟจีนโบราณที่เคยลงไว้ ยัง
ไม่เสร็จ เพราะของขาด........ซิลิโคนหมดครับ ตัวต่อมาก็เป็น จะเรียกว่า
อะไรดี เอาเป็นว่า โถอเนกประสงค์ก็แล้วกัน แล้วแต่ว่าจะเอาไปใส่อะไร
หรือจะเรียกกระถาางต้นไม้ก็ได้ครับ ทำด้วยไฟเบอกลาส ตกไม่แตก
ปาหัวหมา หมาอาจจะตายก็ได้เพราะมันแข็งมาก ทำออกมาสองสี ขาว
กับแดง แล้วก็มีออร์เดอร์มาแล้วครับ 555555 ขายพี่ๆกันเองนี่แหละดีนัก
พรุ่งนี้ขัดเงาเสร็จก็เพคของไปส่งไปรษณีย์วันจันทร์ ฮ่าๆๆๆ ขายใครไม่
ได้ก็ขายพี่น้องกันเองนี่ล่ะครับ ง่ายดี ใบละ 150 บาท รวมค่าส่งทั่วประเทศ
ครับ ถ้าอยากได้ก็สั่งมานะครับแต่อย่าเยอะ เพราะเดี๋ยวจะทำไม่ทัน ....








          ขนาดก็ตามภาพข้างบนเลยครับ ถ่ายแบบบ้านๆกันเลย ทำเสร็จ
เมื่อวันก่อน ส่งรูปไปให้พี่สาวดู แกก็สั่งมาทั้งสองสีเลย เดี๋ยวเหลือพี่
สาวอีกสองคน...อิอิ ทำตั้งหลายอย่างแต่เสร็จพร้อมขายแค่อย่างเดียว
ตั้งแต่เปิดเวปนี้มาสี่ปีกว่า ขำดีนะครับ เวปทำเรือจำลอง แต่ทำกระถาง
ต้นไม้ขาย 55555 สนุกดีครับ งานต่อๆไปก็จะทยอยออกมาเรื่อยๆครับ
มีทั้งเรือ และอื่นๆอีกหลายชิ้น ส่วนเรื่องการอบรม ออกแบบเขียนแบบเรือ
จำลองก็ทำอยู่เหมือนเดิมครับ ท่านใดยังสนใจอยู่ก็ติดต่อมาได้ หรือ ไล่
อ่านบทความที่ผมลงไว้แล้วไปฝึกเอาเองก็ได้นะครับ มีรายละเอียดครบ
ถ้วนทั้งในเรื่องการออแบบ และเขียนแบบเรือจำลอง ไม่ต้องมาอบรมกับผม
ให้เปลืองเงินก็ได้ครับ ฝึกบ่อยๆก็ทำได้เองครับ 
         วิธีการทำ โถ ในภาพข้างบนคราวหน้าผมจะเอารูปมาลงให้ชมกัน
ครับ ให้ภาพมันอธิบายเองจะง่ายกว่า .......ดีใจจังวันนี้มีของมาขาย
         ที่จริงวันนี้จะมาว่ากันเรื่องการ "สร้างคน" เพื่อทำอะไรสักอย่างและ
เพื่อให้มันต่อกับเรื่องเมื่อวันที่ 25 กันยายน ที่ผ่านมา ก็เรื่องวอเล่ย์บอล
หญิงทีมชาติไทย วันต่อๆมาผมไม่กล้าดูเหมือนเดิมครับ ยังไม่อยากตาย
เร็วเพราะหัวใจเต้นไม่ทัน มาถึงวันนี้ทีมนี้ไม่ทำให้คนไทยผิดหวังเลย จบ
รอบแรกเข้ารอบเป็นที่สองของกลุ่มโดยชนะทีมอันดับแปดของโลกไป
อย่างสุดมันส์ 555555 มานั่งดูหลังจากรู้ผลแล้วครับ มันส์มากขอบอก 
อ้าวแล้วมันเกี่ยวอะไรกับการ "สร้างคน" ด้วย ขอตอบว่าเกี่ยวอย่างมาก
เลยครับ ทีมชาติไทยหญิงที่เราเห็นชุดนี้ เป็นการผสมระหว่างคนหลาย
รุ่นนะครับ อายุยี่สิบกว่าๆ ถึงเกือบสามสิบปีเลยนะครับ และนักกีฬาส่วน
มากหรือแทบทุกคนไม่ได้เพิ่งมาเล่นกีฬาชนิดนี้ตอนโตอายุสิบเก้า หรือ
ยี่สิบปีนะครับ เขาเล่นมาตั้งแต่เป็นเด็กหญิง อายุสิบเอ็ดสิบสองปี บางคน
ติดทีมชาติไทยตอนอายุแค่สิบห้าปีเท่านั้น แรกๆก็เป็นตัวสำรองมานั่งเชียร์
พี่ๆ หรือเสริฟน้ำ และผ้าเย็นอย่างเดียวไม่ได้มีโอกาสลงสนามจริงเลยก็มี
แต่เวลาฝึกก็ฝึกหนักด้วยกันทั้งหมด พอเวลาผ่านไปจากนั่งดู เสริฟน้ำ
จ่ายผ้าเย็น ก็ได้ลงไปสัมผัสกับบรรยากาส แพ้มั่ง ชนะมั่ง ไปเสริฟลูกนึง
แล้วเปลี่ยนออกมั่ง ฯลฯ แล้วแต่โค้ชจะสั่ง ไม่มีนักกีฬาคนไหนที่ไม่เคย
ผ่านตรงนี้แน่นอน เพราะมันเป็นการฝึกจิตใจ ให้สามารถทนต่อสิ่งต่างๆ
ที่เกิดขึ้นในสนามแข่งขันให้ได้ใครทนตรงนี้ไม่ได้ก็เลิกไปครับ โค้ชเขาดู
ออกทั้งนั้น ผู้ปกครองบางท่านไม่เข้าใจทำไมไม่ให้ลูกชั้นลงแข่งบ้างเลย
ตอนซ้อมก็ทำได้ดีเหมือนคนอื่นๆ ฯลฯ ตอนซ้อมกับตอนแข่งจริง
บรรยากาสในสนามมันต่างกันสุดขั้วเลยครับขอบอก เอาง่ายๆแค่ครูให้
ออกไปพูดหน้าห้องก็ก้มหน้าหลบกันวูบวาบละ แต่เวลาไปแข่งในสนามจริง
คนดูเป็นร้อยหรืออาจจะเป็นพัน มีทั้งเชียร์เราแล้วก็โห่เราด้วย รับไหว
ไหมครับ ไม่ง่ายนะครับ ยิ่งเกมส์วันไหนเราแพ้หรือเล่นไม่ได้เรื่องนี่จิตตก
ได้ง่ายๆเลยนะครับ ดังนั้นนอกจากจะฝึกซ้อมเทคนิคในเรื่องต่างๆของกีฬา
แล้ว โค้ชก็มีหน้าที่เตรียมพร้อมทางด้านจิตใจของนักกีฬาด้วยเหมือนกัน
             ทีมหญิงไทยช่วงเกือบสิบปีมานี้ เตรียมความพร้อมมาดีมากทั้ง
ร่างกายและจิตใจ รู้ไหมว่าทำไมทีมไทยชอบเต้นชอบเชียร์เพื่อนร่วมทีม
อยู่ข้างสนาม ก็เพราะว่าในการแข่งที่สนามไม่ค่อยมีคนดูสักเท่าไหร่
 แต่ถ้าแข่งกับเจ้าภาพนี่คนเต็มสนามเลย มีแต่คู่แข่งเต็มสนามเลยถ้า
มัวแต่นั่งเงียบๆนี่ เฉาตายทั้งผู้เล่นในสนามและตัวสำรองก็พลอยจะหมด
ไฟไปดื้อๆ
              การ "สร้างคน" เพื่อทำอะไรสักอย่างมันไม่ง่ายเลยครับ ต้องใช้
เวลามาก และเงินก็มากตามไปด้วยที่เห็นชัดเจนที่สุดก็คือ พ่อแม่ส่งลูก
เรียนนี่แหละครับ ตั้งแต่อนุบาลอายุสามขวบจนจบปริญญาตรีอายุยี่สิบ
กว่าๆ ใช้เวลามากกว่าสิบแปด หรือสิบเก้าปี ค่าเทอมอีกปีละเท่าไร ค่าขนม
ค่าเดินทาง ฯลฯ กว่าจะจบออกมาหางานทำเงินเดือนหมื่นห้าพันบาทต่อ
เดือน นักกีฬาก็เหมือนกันครับหนักกว่าอีก เรียนก็ต้องเรียน กีฬาก็ต้อง
ซ้อม แพ้มาโดนเพื่อนด่าอีก ฯลฯ ในโรงเรียน ถ้าเป็นนักกีฬาก็ต้องหารอง
เท้าถุงเท้าเอง อุปกรณ์ป้องกันก็ต้องหาเอง สมัยผมติดทีมบาสฯเยาวชน
จังหวัดฯ ต้องไปซ้อมพร้อมกับเพื่อนอีกคนในตัวจังหวัดหลังเลิกเรียนสี่
โมงเย็นนั่งรถครึ่งชั่วโมงถึง ค่ารถสิบกว่าบาทสมัยนั้น กลับรถเที่ยวสุดท้าย
สองทุมครึ่งทุกวัน ทุกอย่างออกเองหมด ไปได้สามวัน โดนที่บ้านสั่งเลิก
เพื่อนมาตาม ครูมาตามก็ต้องแกล้งนอนป่วยอยู่ในห้อง อดไปเลย.........
ตอนนั้นบอกตรงๆเสียใจมากนอนร้องไห้ในห้องไม่ออกมาเลยเป็นวันๆ อยู
ม.ศ.2 เองครับอายุแค่สิบห้าเองคิดไรไม่ออกเลยป่วยจริงๆเลย นอนซม
อยู่เป็นอาทิตย์ แต่มาสมัยนี้น่าจะดีขึ้นมากแล้วมั้งครับ นักกีฬาโรงเรียนคง
ไม่อนาถาเหมือนรุ่นผมหรอกมั้ง บ่นไปงั้นเองครับอย่างว่า แก่แล้วเป็นงี้ทุก
ราย ใครไม่เชื่อก็คอยดูไปเถอะครับ 55555555
              ว่าจะเอาเรื่องของทีมหญิงเกาหลีใต้มาคุยกันต่อเห็นจะไม่ไหว
แล้วครับ คืนนี้ขอราตรีสวัสดิทุกท่าน นอนหลับฝันดีครับ
        2.31 น.