ทีมวอลเล่ย์บอล หญิงไทยชุดนี้ ยอดเยี่ยมาก

         25 กันยายน 2565 23.02 น สวัสดีก่อนเที่ยงคืนครับ เมื่อวานก็
นั่งดูเทปการแข่งขันวอลเลย์บอลหญิงชิงแชมป์โลก ระหว่างไทยกับตุรคีย์
หลังจากรู้ว่าเราชนะ 3 ต่อ 2 เซต ตอนถ่ายทอดสดยอมรับตรงๆว่าไม่กล้า
ดูครับ กลัวหัวใจวายตาย..... จริงๆนะครับ
                  จากที่นั่งดูทั้งห้าเซต ก็ต้องบอกตรงๆว่า ทีมวอลเล่ย์บอล
หญิงไทยชุดนี้ ยอดเยี่ยมาก ไม่ธรรมดาเลยจริงๆจากมุมมองของผมที่เป็น
นักกีฬาประเภทนี้มาระยะหนึ่ง แม้จะแข่งแต่กีฬาภายในองค์กรเท่านั้นเอง
แตก็พอมีความรู้อยู่บ้างเล็กน้อย็เลยอยากจะมาขยายให้อ่านกัน ฆ่าเวลา
ไปพลางๆกันก่อน
                 การคัดเลือกตัวนักกีฬาทุกชนิดหรือเกือบจะก็ว่าได้ เรื่องแรก
ที่ต้อการมากที่สุดก็คือ ต้องมีขนาดรูปร่างสูงและถ้าล่ำๆหน่อยก็จะดีไม่
น้อยเพื่อใช้ความสูงและความหนามาชิงความได้เปรียบในกีฬาประเภท
ที่ต้องประทะกันเช่น บาสฯ ,ฟุตบอล ,วอลเล่ย์บอล ฯลฯ ส่วนที่เหลือจาก
ขนาดร่างกายแล้วก็มาฝึกเอาทีหลังก็ได้ ซึ่คุณสมบัติที่ว่ามาสำหรับนักีฬา
ทีมชาติไทยตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบันประสปัญหาเป็นอย่างมาก แต่ก็ใช่
ว่าจะหาไม่ได้ซะเลย แต่ส่วนใหญ่ที่ได้มาก็ยังมีจำนวนน้อยอยู่มากไม่พอ
ต่อการใช้งานในกีฬาประเภททีม ที่เห็นได้ชัดก็ทีมวอลเล่ย์บอลญิงไทย
แหละครับ มีคนสูงเกิน180 เซ็นติเมตร อยู่หกคน และสูงถึง 185 
เซ็นติเมตร มีอยู่คนเดียวคือทัดดาว นึกแจ้ง สูง 185 ซ.ม. พอดี ห้าคน
เกิน 180 ซ.ม.มาหนึ่งหรือ สอง ซ.ม.เท่านั้นเอง ดังนั้นจึงเป็นงานหนัก
ของโค้ชและนักฬา ที่ต้อง "เค้น" เอาความสามรถของนกีฬาที่มีทั้งหมด
ออกมาใช้ให้ได้ถูกที่ ถูกเวลา มิฉนั้นเราจะแพ้แรงตัวเองเวลาที่เจอทีมที่มี
ผู้เล่นที่มีขนาดสูงใหญ่กว่าเรา นั่นก็คือใช้สมองร่วมกับร่างกายมากกว่า
คู่ต่อสู้นั่นเอง แต่ไม่ใช่ว่าฝ่ายตรงข้ามโง่กว่าเรานะครับ เขากฉลาดเท่า
กับหรืออาจจะมากกว่าเราก็ได แต่มันมีอยู่เรื่องหนึ่งที่นักกีฬาทุกคนต้อง
มี นั่นคือการการเคลื่อนไหวอย่างอัตโนมัตเมื่อเจอกับเหตุรณ์ใดๆ เช่น
เพื่อนเซตบอลมาให้ เราก็กระโดดตบบอลลงไปในแดนฝั่งตรงข้ามให้ได้
ทุกคนที่ดูเกมส์เมื่อวานก็คงเห็นว่า ทำไมนักกีฬาเกือบทุกคนตบบอลใส่
แต่บล๊อค ทำไมไม่...ฯลฯ นั่นก็เพราะเขาถูกฝึกมาให้ทำอย่างนั้นครับ ตี
อัดมันเข้าไป มันต้องมีช่องทะลุบล๊อคสักครั้งแน่ๆ.......ฝึกจนเป็นอัตโนมัต
ฝึกจนกล้ามเนื้อทุกส่วนมันจำได้เอง ฝึกจนไม่ต้องคิด แค่เห็นลูกลอยมา
ในลักษณะนี้ก็ขึ้นตบได้เลย ไม่ต้องคิดผ่านสมองให้เสียวลา
                 ตอนผมเป็นวัยรุ่นผมเล่น บาสฯ เป็นหลักครับ จากไม่เป็นเลย
โดนอัดด้วยลูกบาสฯเป็นเดือนๆ เริ่มฝึกก็คือขว้างลูกบาสฯใส่กัน เงื้อกันสุด
มือแล้วก็ขว้างใส่เพื่อนให้เพื่อนรับ พลัดกันขว้าง ยืนล้อมวงกันสี่ ห้าคน
ใครรับพลาดไม่หน้าอกก็หน้าท้องหรือหนักกว่านั้นก็ครึ่งปากครึ่งจมูก
ล่ะครับ สลับกับฝึกเลี้ยงบอลโดยวิ่งรอบสนามเป็นเดือนครับไม่ได้ยิงลูก
บาสฯลงห่วงแม้แต่ครั้งเดียว ฝึกจนถึงขนาดที่ว่าหางตาเห็นแวปๆว่าลูก
บาสฯลอยมาข้างๆก็หันกลับไปรับได้ก็แล้วกันครับ การฝึกอีกอย่างก็คือ
ต้องเห็นตลอดเวลาว่าลูกบาสฯอยู่ไหน เพื่อนเราอยู่ไหน และฝ่ายตรงข้าม
อยู่ตรงไหน สามอย่างนี้สำคุญมาก ต้องฝึกจนชินครับ หลังจากฝึกจนลูก
บาสฯอยู่มือไม่ดิ้นหนีไปไหนแล้ว(ใช้เวลาประมาณสองเดือนกว่าๆ ทุกวัน
หลังเลิกเรียนจนกว่าจะมืดมองไม่เห็นลูก วันหยุดอีกต่างหาก) ฯลฯ และ
ผลที่ได้มันคุ้มค่ามากจริงๆครับ ตั้งแต่เริ่มฝึกจนเรียกว่าชำนาญก็ว่าได้
ในรุ่นเดียวกันไม่เคยมีใครลงแข่งบาสฯมาก่อน ก็มาเรียนรู้พร้อมกันหมด
จำได้ว่าตอนนั้นยังไม่มีชมรมอะไรสักอย่าง อาจารย์ก็ให้นักเรียนทุกคน ทุก
ชั้นปีต้องเล่นกืฬาหนึ่งอย่าง ผู้ชายเกือบทุกคนก็แห่กันไปสมัครเล่น
ฟุตบอล ผู้หญิงก็แห่ไปเล่นวอเล่ย์บอล ตะกร้อก็มีเล็กน้อย บาสนี่เกือบไม่มี
เพราะไม่ค่อยมีใครรู้จักคนน้อยดีผมก็เลยเลือกกีฬาชนิดนี้ และมันก็พา
ผมไปในที่ๆไม่เคยไปมาก่อน ตอนนั้นหลังจากฝึกจนอาจารย์เห็นว่าเจ๋ง
แล้วว่างั้นแกก็พาไปตระเวณลองของ ทั่วจังหวัดภายในวันเดียว โรงเรียน
ในตัวจังหวัดหนึ่ง ในต่างอำเภออีกสาม กลับมาถึงบ้านก็มึดพอดี เป็นที่
โด่งดังไปทั้งจังหวัดในเวลานั้น และอีกหลายปีต่อมากีฬาชนิดนี้ก็ได้พา
ผมเดินทางเข้า กทม ปะทะกับยอดฝีมือในยุคนั้นหลายคน ผ่านมาสี่สิบ
กว่าปีแล้วครับนับตั้งแต่เริ่มฝึกบาสฯมาถึงวันนี้
                 อะฮ่า หวลกลับไปรำลึกความหลังซะไกลเลย แก่แล้วก็งี้แหละ
ครับ คนแก่ชอบรำพึงถึงความหลัง คนหนุ่มสาวก็ว่ากล่าวกันถึงอนาคต...
กลับมาที่ทีมวอลเล่ย์บอลหญิงอันยอดเยี่ยมของไทยเรากันครับ จากเกมส์
ที่แข่งไปเมื่อวาน ทีมเราเสียเปรียบเรื่องรูปร่างเกือบทั้งทีม ก่อนแข่งกัน
ใครมาถามก็ต้องบอกว่าทีมไทยแพ้แน่ๆ มองยังไงก็แพ้ แต่ยังดีที่ทีมนี้มี
ดีพอที่จะทำคนลังเลใจได้เพราะชนะทั้งแชมป์โลก และอันดับสองของโลก
มาแล้วเมื่อไม่กี่เดือนที่ผ่านมานี่เอง และยังรั้งอันดับที่สิบสี่ของโลกอีกต่าง
หาก ซึ่งทั้งหมดที่เกิดขึ้นไม่ใช่จับฉลากได้นะครับ ทุกท่านที่ติดตามพวก
เธอก็คงจะเห็นกับตามาแล้ว เป็นเพราะความสามรถล้วนๆ และทุกคนก็
ต้องมีการฝึกทักษะอื่นๆเพิ่มเข้าไปจากปรกติแน่ๆ เพราะไม่งั้นบางคนจะไม่
สามารถหลบลูกบอลที่สะท้อนกลับมากลางอากาศได้อย่างรวดเร็วแน่ๆ
เช่น ลูกที่บุ๋มบิ๋มและพรพพรรณ หดมือกลับกลางอากศเพื่อหลบลูกบอลที่
ฝ่ายตรงข้ามดันใส่เข้ามา เป็นเราๆนี่ยกมือกันหราไปแล้ว นั่นเพราะเขารู้ว่า
เขายืนอยู่ตรงไหน ใครอยู่ตรงข้ามและลูกบอลอยู่ตรงไหนนั่นเอง จากนั้น
ก็ "เห็น" ทิศทางเคลื่อนที่ของบอลตลอดเวลา และสมองก็ทำงานได้เร็ว
มาก สั่งให้ร่างกายกระโดดชูมือไปบล๊อค แต่พอตัวลอยขึ้นไป กลับ "เห็น"
ทิศทางของบอลเปลี่ยนไปและจำได้ว่าทางที่บอลไปนั้นมันจะต้องออก
นอกสนามแน่นอน สมองก็เลยสั่งให้ชักมือหลบซะ....5555555 ทั้งหมดที่
ว่ามาเกิดขึ้นในเวลาไม่ถึงหนึ่งวินาทีด้วยซ้ำไป ใครไม่เชื่อไปวนดูใหม่ได้
ครับ และสิ่งที่ทำให้สาวๆของพวกเราทำอย่างนี้ได้ก็คือ การฝึกฝนนั่นเอง
แต่จะฝึกอย่างไรอันนี้ต้องไปถามโค้ชด่วนเอาเองนะครับ ผมแค่มาอธิบาย
ในฐานะที่เคยฝึกฝนเป็นนักกีฬาที่เรียกได้ว่าประสบความสำเร็จในระดับนึง
เท่านั้นครับ แต่นี่ระดับทีมชาติ ไม่ธรรมดาแน่นอน เห็นบางคลิปแค่ทด
สอบร่างกายก็ยังร้องไห้กันเลย หนักมากจริงๆ ใจไม่เกร่งพอนี่เลิกเอาดื้อๆ
เลยนะครับ เห็นมาเยอะแล้ว
                 จากเกมส์เมื่อวานได้ให้อะไรกับพวกเราบ้าง? สำหรับผมถึงแม้
อายุจะใกล้เลขหกเข้าไปแล้ว แต่ก็ยังได้รับรู้ถึงแรงกายแรงใจที่เหล่าสาวๆ
ของพวกเราใส่ลงไปในเกมส์อย่างไม่มีออมมือเลย แม้จะเสียเปรียบเรื่องรูป
ร่างซึ่งเป็นปัญหาใหญ่ที่ชี้ขาดการแพ้ชนะของเกมส์ได้ ก็ไม่มีใครกลัว
หรือถอดใจให้เห็นแม้แต่คนเดียว ไม่ว่าจะเสียแต้มหรือเสียเซ็ต ทุกคนก็ยิ้ม
กันหมด คนแกล้งหรือฝืนยิ้มสำหรับคนไทยมันดูกันออกครับ หรือใคร
ว่าไม่จริง 5555555 หันไปมองฝ่ายตรงข้าม หน้ามุ่ยตลอดเวลาทำเสีย
บางคนก็....เฮ้อ ไอ้ของเราก็ประมาณว่า ทำเสียแล้วยังมีหน้ามายิ้มกันอีก...
......ฮ่าๆๆๆๆๆ ดูไปก็หัวเราะไปในบางอารมณ์เหมือนกันครับ ใครที่กำลัง
ท้อแท้ในบางเรื่อง ถ้าจะไม่ไหวจริงๆก็เอ่ยปากกับคนใกล้ๆตัวก็ได้นะครับ
เราไม่ได้อยู่คนเดียวในโลกใบนี้สักหน่อย ยิ่งคนไทยด้วยกันแล้ว ถ้าไม่
เหลือบ่ากว่าแรง เขาก็ยินดีจะช่วยกันอยู่แล้วครับ คนไทยทุกคนก็คือ
ทีมชาติไทยนะครับ มีหน้าที่พาชาติไทยไปแข่งกับทุกประเทศทั่วโลกในทุก
เรื่อง ดังนั้นถ้าคนในทีมคนไหนไม่ไหวลูกทีมคนอื่นก็พร้อมที่จะเข้ามา
ช่วยแน่ๆ ไม่คนใดก็คนหนึ่ง ผมอาจจะมองโลกสวยไปหน่อย แต่ที่ผมเห็น
คนไทยเป็นเช่นนี้จริงๆครับ ไม่งั้นประเทศเรามาไม่ได้ถึงทุกวันนี้แน่ๆ
                นี่ก็เลยเที่ยงคืนมาไกลแล้ว ไม่มีเรืออีกเหมือนเดิม ก็ให้นึกว่า
มาฟังคนแก่โม้ให้ฟังก็แล้วกันนะครับ คืนนี้ก็ขอราตรีสวัสดิเพียงเท่านี้ ขอ
ให้ทุกท่านนอนหลับฝันดีครับ
                 26-9-2565 2.08 น.