ตามข่าวเรือฟินิกส์ล่าสุด 18 ธ.ค. 2561
6 ปีที่ผ่านมา
สวัสดีครับ วันนี้ 19 ธ.ค. 2561 วันนี้ขอว่าด้วยเรื่องที่ค่อนข้างเครียดกันมั่งครับ จากกรณีเรือ ฟีนิกส์จมที่ทะเลภูเก็ต เมื่อวันที่ 5 กรกฎาคม 2561 และทำให้มีผู้เสียชีวิตเป็นจำนวนมาก ซึ่งทั้งหมดเป็นนักท่องเที่ยวชาวจีนนั้น จนถึงปัจจุบัน ได้มีการกู้เรือฟีนิกส์ที่จมอยู่ใต้ทะเลได้สำเร็จและนำมาขึันคานไว้ที่อู่เรือในจังหวัดภูเก็ต ตั้งแต่เดือน พฤศจิกายน เพื่อรอการสอบสวนหาหลักฐานต่อไปนั้น เมื่อวานคือ 18 ธ.ค. 2561 ได้มีข่าวความคืบหน้าในการหาสาเหตุที่ทำให้เรือจมออกมาทางสื่อสารมวลชลต่างๆในช่วงเช้า แต่พอช่วงบ่ายหาไม่เจอแล้วครับ ไม่รู้ทำไม ข่าวมันตกไปเร็วจัง ดีที่มีพี่ท่านหนึ่ง ส่ง ไลน์มาให้ ผมก็เลยเคปหน้าจอมาให้อ่านกัน
จากเนื้อหาของข่าวด้านบน มีข้อมูลอยู่หลายประการที่ผมไม่สบายใจและเชื่อว่า ผู้รู้ในด้านการออกแบบเรือ ต่อสร้างเรือ และคนประจำเรือหลายๆท่าน ก็คงไม่สบายใจด้วยเหมือนผม.......เอ่อ....ไม่รู้ว่าเขียนบทความนี้ออกไปแล้วผมจะซวยไหมเนี่ย เอางี้ดีกว่าครับเพื่อความปลอดภัยของตัวกระพ้มเอง ผมขอเปลี่ยนเป็น........เอาเป็นว่าผมเขียนนิทานให้อ่านกันดีฝ่า....อิอิ ยังอยากจะทำเรือจำลองอยู่ที่บ้านอะครับ มาๆตามผมมา มีนิทานให้อ่านกันสนุกๆครับ....
นิทานเรื่องนี้มีชื่อว่า เสี่ยจู๋ ครับ เสี่ยจู๋เป็นคนมีฐานะร่ำรวยจากการทำธุรกิจค้าขาย ส่งออกไปยังประเทศจีน แกรวยมากมีทรัพย์สินเป็นหลายร้อยล้านบาทในช่วงเวลาไม่ถึงห้าปีที่แกทำการค้ากับคนจีน วันนึงแกอยากพักผ่อนไปเที่ยวทะเล กินหรูอยู่สบาย หันซ้ายหันขวา เสี่ยอย่างเรามันต้องทะเลภูเก็ตเท่านั้น......ว่าแล้วเสี่ยจู๋ก็ให้เลขาจองตั๋วเครื่องบิน จองโรงแรม เหมาเรือสุดหรูไว้ท่องทะเลภูเก็ตสักสาม สี่วัน.........ตัดมาที่เกาะภูเก็ต ขณะที่เสี่ยจู่เดินไปขึ้นเรือสุดหรูในมารีน่าชื่อดังแห่งหนึ่งของภูเก็ต พลันสายตาก็เห็นคนมากมาย มายืนออกันเพื่อรอขึ้นเรือสปีดโบ๊ทออกไปเที่ยวทะเล หูก็ได้ยินเสียงคนเหล่านั้นคุยกัน เป็นภาษาที่แกคุ้นเคย แต่ไม่ใช่ภาษไทย แต่แกก็ไม่สนใจเท่าไรรีบเดินผ่านไปอย่างเร็วเพื่อไปขึ้นเรือลำงามที่รอแกอยู่....แหม มันชั่งเป็นอะไรที่แสนสุขจริงๆ ........เรือลำงามของแกวิ่งด้วยความเร็ว ยี่สิบกว่าน๊อต(เกือบๆ สี่สิบกิโลเมตรต่อชั่วโมง ค่าเช่าเรือวันละสองแสนพร้อมอาหารเครื่องดื่มไม่อั้น รวมผู้ตืดตามเสี่ยจู๋อีกสิบคน ไปคนเดียวเซ็งตายเลยและที่ขาดไม่ได้คือ เมีย....ฮา)
เพียงแค่ไม่ถึงสองชั่วโมง เสี่ยจู๋ ก็พาตัวเอง ลงไปลอยคออยู่ในทะเล บริเวณเกาะพีพีอันโด่งดังที่คนทั้งโลกอยากจะมาสัมผัสสักครั้งในชีวิต พร้อมผู้ติดตาม เล่นน้ำทะเลอย่างสนุกสนาน แต่ๆๆๆๆ ไม่ได้มีแต่แกกับผู้ติดตามที่มาด้วยกันเท่านั้น หันไปทางไหนก็เห็นแต่คนเล่นน้ำ ว่ายไปมาส่งเสียงคุยกันลั่นไปหมด เป็นภาษที่แกคุ้นเคยอีกนั่นแหละ อะยังไง มาตั้งไกลยังมาเจอคนเยอะแยะไปหมด อย่ากระนั้นเลย ย้ายที่ดีฝ่า........ไปที่ไหนที่กัปตันว่าสวย ก็มีแต่คน คน คนและคน.......จีน...........
ตกค่ำกัปตันพาเรือสุดหรูมาทิ้งสมอ ที่เกาะ พีพี เพื่อให้เสี่ยจู๋ได้ขึ้นเกาะอันโด่งดัง เพื่อไปกินมื้อเย็นสุดแสนอร่อย แพงแค่ไหนไม่สนมีจ่ายไม่อั้น......ก็เหมือนเดิม คนจีนเต็มไปหมด.....ฝรั่งมีหน่อยนึง คนไทย แทบหาไม่เจอ ถ้าไม่ใช่เจ้าของร้านค้าหรือคนเรือ.....มื้อเย็นผ่านไปอย่างรวดเร็วพร้อมกับความสงสัยที่เริ่มก่อตัวขึ้นทีละน้อย ทีละน้อย.......เมื่อกลับมาขี้นเรือด้วยความสงสัย ก็เลยไปนั่งสนทนากับ กัปตันเรือแสนแพง ก็ได้ความว่า ปัจจุบันนี้นักท่องเที่ยวที่มาที่ภูเก็ตส่วนใหญ่จะเป็นชาวจีนเกินครึ่งของนักท่องเที่ยวทั้งหมด กิจการร้านอาหาร ร้านขายของฝากหลายแห่งเกิดขึ้นมาเพื่อรองรับนักท่องเที่ยวชาวจีนโดยเฉพาะ มีเจ้าของในเอกสารเป็นคนไทย แต่ใครจะรู้ว่าทุนจริงๆมาจากไหน เพราะส่วนใหญ่ไม่เห็นนักท่องเที่ยวจีนที่มาเป็นคณะทัวร์ไปกินหรือซื้อของร้านค้าคนไทยทั่วไป แต่ไปซื้อ ไปกินแต่ร้านพวกนี้กันทั้งนั้น............แล้วก็เรือต่างๆที่เห็นว่าขนนักท่องเที่ยวจีน ตะเวณไปทุกที่ นั่นก็เรือ....ของคนไทยที่มีชื่อเป็นเจ้าของเรือแต่ไหงมันมีเยอะจัง มันเอาเงินจากไหนมาซื้อเรือวะ ปีก่อนยังเห็นมันเป็นเด็กผูกเชือกเรืออยู่เลย........เอะยังไงกัน แต่ชั่งมันเถอะ มาเที่ยวประเทศเรา เงินก็ต้องอยู่ในประเทศเราดิ จริงปะ......และอีกหลายเรื่องราวเกี่ยวกับนักท่องเที่ยวชาวจีน ฯลฯ ...
แล้วเสี่ยจู๋ก็ถามกัปตันว่า ว่าแต่เรือลำนี้เป็นของใครเนี่ย สวยดีน่าจะมีไว้สักลำ เผื่อหนีเมียเที่ยว......อ้อลำนี้เป็นของฝรั่ง....มาจอดไว้ที่มารีน่า ปีนึงจะมาสักหน เวลาที่มันไม่มาก็ฝากที่มารีน่าปล่อยให้เช่า ดีกว่าจอดทิ้งไว้เฉยให้เครื่องพัง เพรียงเกาะเปล่าๆ ไอ่เครื่องยนต์มันไม่พังง่ายๆหรอก แต่อุปกรณ์ไฟฟ้า อิเล็คทรอนิคต่างมันต้องเปิดใช้งานอยู่เรื่อยๆ ลำนึ้เครื่องยนต์ขนาด 500 แรงม้าสองเครื่อง มารีนเกรด เกียร์ไม่มี แต่ใช้วิธีปรับมุมใบจักร มีเครื่องกำเนิดไฟฟ้า 150 Kw 2 เครื่องภายในติดแอร์ทั้งลำ ระบบนำทางสมัยใหม่ มีแต่จอเอลอีดี ระบบสื่อสารผ่านดาวเทียม อินเตอเนตหรอ เร็วกว่าบ้านเราหลายสิบเท่า สตาทร์เครื่องโดยใส่รหัสทางคอมพิวเตอร์ รหัสจะเปลี่ยนทุกวัน เรือไปไหน เจ้าของเรือรู้หมด นี่ก็ไม่รู้ว่าเจ้าของเรือมันติดกล้องติดไมค์โครโฟนไว้ที่ไหนมั่งหรือเปล่า.........สิ้นเสียงกัปต้น เสี่ยจู๋ถึงกับอึ้ง พูดอะไรไม่ออกอยู่พักใหญ่.....นึกในใจว่า ดีนะเนี่ยที่มาคุยกะมันก่อน ไม่งั้นอาจจะกลายเป็นดาราเอวีจำเป็นโดยไม่รู้ตัวไปแล้ว.......กัปตันเห็นอาการของเสี่ยจู๋ ก็ปล่อยก๊าก......ออกมาดังลั่น แฮ่...ล้อเล่นน่า แหมทำหน้าเหมือนอมขี้ไปได้เสี่ย ....ไอ่เวลมันน่าโดดเตะก้านคอซักที แต่แกแค่คิดเงี่ยบๆนะครับ เพราะกัปตันตัวใหญ่กว่าแกเยอะ.........เอ้ากัปตันงั้นขอถามอีกข้อนึง ลำนี้ราคาเท่าไหร่....เสียงของเสี่ยจู๋เปลี่ยนเป็นจริงจังขึ้นมาจนคนฟังแปลกใจ .....
เสี่ยสนใจ???? ก็นะ ตัวเรือมันเป็นเหล็ก เมนเดกหรือพื้นดาดฟ้าหลักก็เป็นเหล็กปูทับด้วยไม้สักแท้ๆ ชั้นสองและสามและซันเดกเป็นอลูมิเนียมทั้งหมดรวมถึงผนังห้องทั้งหมดด้วย ตกแต่งอย่างดี ย่างที่เสี่ยเห็นนี่แหละ มีอ่างจากุชขี่ ที่ท้ายเรือชั้นสอง และห้องน้ำพร้อมอ่างอาบน้ำทุกห้อง โดยเฉพาะห้องเจ้าของเรือที่เสี่ยนอนกะเมียคืนนี้อะนะเด็ดสุดแล้ว เสี่ยก็เห็น ทั้งกว้างขวางโอ่อ่า ห้องน้ำใหญ่มากพร้อมจากุชชี่สุดหรู มีระบทรงตัวอัตโนมัต เสี่ยสังเกตไหมว่าที่เราแล่นเรือมา เรือมันไม่เอียงซ้าย เอียงขวาเลยใช่มะ มันแล่นฟันคลื่นอย่างเดียวเลย ไม่เห็นมีใครเมาเรือเลย แต่ตอนนี้เรือทิ้งสมอแล้ว มีแต่ลูกน้องเสี่ย ห้า หกคน เมาแอ๋อยู่ท้ายเรือแนะไม่เป็นไรลูกเรือผมดูแลอยู่ ถ้าใครตกน้ำเดี๋ยวเอาขึ้นมาให้.....55555 ว่าแต่เสี่ยสนใจจริงๆอะ
ก็สนอยู่นะ เสี่ยจู๋เอ่ยเสียงจริงจังกว่าเดิม.......7 ล้านครับเสี่ย แต่เป็น ยูเอสดอลล่า นะครับ เสี่ยจู๋กระพริบตาห้าที....
to be continued..........
พอตั้งสติได้ เสี่ยจู๋ก็เอ่ยเบาๆออกมาว่า....น่าสนใจแฮะ..พร้อมกับรอยยิ้มน้อยๆ กัปตันเห็นสีหน้าเสี่ยเหมือนเด็กอยากได้ของเล่น ก็พูดต่อว่า ถ้าเสี่ยสนใจจริงๆสำหรับลำนี้เห็นจะยากนะครับ เพราะเจ้าของมันรักเรือลำนี้มาก ช่วงที่มันไม่อยู่ มันจะติดต่อมาสอบถามผมเกือบทุกวัน ผมก็เคยถามเขานะว่า ในเมื่อยูรักเรือลำนี้มาก ทำไมถึงปล่อยให้คนอื่นมาเช่าออกทะเล ไม่กลัวคนอื่นทำเรือเสียหายเป็นรอยหรือ เจ้าของเรือตอบกลับมาว่า เขาอาจจะไม่เหมือนเจ้าของเรือคนอื่นก็ตรงนี้แหละ เรือก็เหมือนรถยนต์ ไม่มีใครอยากให้คนอื่นมาใข้ ถ้าไม่ใช่คนในครอบครัว หรือถ้าไม่รักกันจริง แค่เอ่ยปากยืมก็เคืองกันข้ามปีแล้ว แต่ไม่ใข่เขา เขาเป็นคนรักเรือ รักทะเล เขามีพร้อมทุกอย่าง และเขาก็อยากแบ่งปันสิ่งที่เขารักให้คนอื่นได้เห็น ได้ชื่นขมมั่ง.......(อืม...ก็คงไม่แบ่งให้ชื่นชมไปซะทุกอย่างหรอกมั้ง......ฮา) แต่เขาก็เลือกคนนะครับ เสี่ยอาจจะไม่รู้ ตอนที่เลขาของเสี่ยติดต่อขอเช่าเรือลำนี้เพื่อออกท่องทะเลภูเก็ตเป็นเวลา ห้าวันนั่นหนะ ข้อมูลของผู้เช่าทุกอย่างที่ได้มา ถูกส่งต่อไปให้เจ้าของเรือในทันที และเขาก็ได้สืบประวัติผู้เช่า ชนิดที่รู้กระทั้งว่าเสี่นมีกิ๊กกี่คนก็แล้วกัน......
เป็นครั้งที่สอง ในเวลาไม่ถึงสิบนาทีจากครั้งแรก ทีใบหน้าของเสี่ยจู๋ เปลี่ยนเป็นคนนั่งอมขี้......และมีความคิดครั้งที่สองอีกเช่นกันทีอยากจะกระโดด...เอ่อ คราวนี้เป็นถึบละ ให้กัปตันมันตกทะเลตายห่านให้รู้แล้วรู้รอดไป......กัปตันหัวเราะเบาๆ....อันนี้เรื่องจริงครับเสี่ย แต่อย่าเครียดไปเลยครับ ประวัติของเสี่ยขาวมากๆ ไม่งั้นเราคงไม่ได้มานั่งคุยกันแบบนี้หรอกครับ เสี่ยอาจจะไม่เชื่อผม เอางี้ ผมจะเล่าประวัติของเสี่ยตั้งแต่เกิดให้เสี่ยฟังละกัน..............
......เวลาจะผ่านไปนานเท่าไรไม่รู้ แต่ไวน์แดงรสเลิศหรูราคาแพงระยับที่ตั้งอยู่บนโต๊ะเล็กๆข้างๆเสี่ยจู๋หมดไปค่อนขวด แต่ใบหน้าของเสี่ยจู๋ กลับคล้ายๆเหมือนเด็กนั่งฟังผู้ใหญ่เล่านิทานผจญภัยให้ฟัง ไม่มีความมึนเมาแม้แต่น้อย.........จนกระทั่งกัปตันเล่าประวัติของเสี่ยจู๋จบ ใบหน้าของเสี่ยจู๋เปลี่ยนไปเหมือนคนที่พึ่งตื่นมาจากความฝัน....กัปตันหัวเราะเบาๆอีกครั้งแล้วพูดว่า อีกเรื่องหนึ่งที่เสี่ยยังไม่รู้ก็คือ ตั้งแต่เจ้าของเรือนำเรือเข้ามาที่ภูเก็ตตั้งแต่ปีที่แล้ว ไม่เคยให้ใครเช่าแม้แต่รายเดี๋ยว มีคนติดต่อเข้ามามากมาย ทั้งคนรวย เจ้าของกิจการใหญ่โต ฯลฯ เยอะแยะไปหมด แต่ทั้งหมดนั้น มีคุณสมบัติไม่พอที่จะมาขึันเรือลำนี้ จนกระทั่งคณะของเสี่ยนี่แหละเป็นรายแรก ตอนแรกผมก็แปลกใจ ว่าเสี่จู๋เป็นใคร เจ้าของเรือถึงได้ยอมให้เช่าเรือของเขาได้ แต่พอได้รู้ประวัติของเสี่ยและผู้ติดตามทั้งหมดที่มาด้วย ผมจึงเข้าใจ แล้วก็เลยได้มานั่งคุยกับเสี่ยอยู่ตรงนี้ไง.............มีรอยยิ้มน้อยๆปรากฏขึ้นบนใบหน้าของกัปตัน.....เสี่ยจู๋นั่งหน้านิ่งเงียบเหมือนไม่ได้เอาปากมาจากกรุงเทพ....
เจ้าของเรือเขาดีใจมากที่ได้เสี่ยเป็นลูกค้ารายแรก เขาสั่งให้ผมและลูกเรือทุกคนดูแลเสี่ยและคณะให้ที่ดีที่สุด อยากไปไหนให้พาไปจะใกล้จะไกล ยกเว้นออกนอกประเทศ....ฮ่าๆๆๆ กัปตันกล่าวต่อ ตอนนี้เราอยู่ที่เกาะพีพี พร่งนี้ผมจะพาเสี่ยไปเกาะสิมิลัน แล้ววันต่อไปผมจะพาไปหมู่เกาะสุรินท์ร์...........เสียจู่อ้าปากค้าง ไปสิมิลัน 179 กิโลเมตร ต่อไปอีก 90 กว่ากิโลก็เป็นหมู่เกาะสุรินทร์ ช่วงนี้กำลังสวย เสี่ยไม่ต้องกลัวไปครับ พรุ่งนี้ตื่นเช้ามาเราก็จะอยู่ที่สิมิลันแล้ว
to be continued..........
เสี่ยจู๋ลืมตาตื่นขึ้นมา ก็รู้สึกตัวว่านอนห่มผ้านวมหนานุ่มอยู่บนที่นอนในห้องเย็นฉ่ำ บนเตียงกว้างขวางแต่ไร้กายของภรรยาสุดที่รัก ..........แสงสว่างจากหน้าต่างที่ถูกปิดด้วยม่านเบาบาง ทำให้รู้ว่า เริ่มวันใหม่อีกหนึ่งวันในการเที่ยวทะเลไปกับเรือสำราญสุดหรู .........หลังจากจัดการธุระส่วนตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อย ก็ออกมาที่ห้องอาหารรวม บนโด๊ะมีอาหารสาระพัดอย่างจัดวางอย่าสวยงาม มีลูกน้องแก สอง สามคน นั่งทานอาหารอยู่ก่อนแล้ว ทุกคนหันมายิ้มสและสวัสดีทักทายเสี่ยจู๋ เหมือกับว่าอยู่ที่ บริษัท...........เหลือบมองนาฬิกา...อืม....เกือบเที่ยงแล้วนี่นา เมื่อคืนท่าจะกินไวน์เยอะไปหน่อย และอีกอย่างแกรู้สึกได้ว่าเรือไม่ได้เคลื่อนที่ แต่ลอยอยู่เฉยๆ หลังเสร็จเรื่องกับอาหารแล้ว แกก็ออกมาท้ายเรือ มีเก้าอี้และเตียงผ้าใบวางอยู่เป็นจุดๆ ข้างๆเก้าอี้และเตียงผ้าใบก็จะมีโต๊ะเล็กๆตั้งไว้วางเครื่องดื่มและของว่างฯ.... อ้อ...มานอนอยู่นี่เอง ภรรยาเสี่ยจู๋อยู่ในชุดกางเกงขาสั้นเหนือเข่านิดนึง เสื้อเชิดแฃนสั้นลายดอก.....เสี่ยจู๋ยิ้มอย่างพอใจ ที่ภรรยาแกรู้จักแต่งตัวรัดกุมไม่โป๊ เพราะเราเป็นคนไทย มีลูกน้องมาด้วย จะโชว์ไปทำไม......แกนั่งลงที่เตียงผ้าใบข้างๆภรรยา แล้วก็เอามือไปเปิดหมวกที่ปิดหน้าภรรยาแกออก....
แสงสีส้มจางๆสาดจับขอบฟ้าทางทิศตะวันตก พระอาทิตย์เลิกงานสำหรับวันนี้แล้ว อาหารเย็นขึ้นโต๊ะเรียบร้อย ทุกคนยกเว้นลูกเรือนั่งพร้อมหน้ากันสิบกว่าคนรวมทั้งกัปตันด้วย เมื่อเห็นว่าทุกคนมาพร้อมกันแล้ว กัปตันได้กล่าวด้วยเสียงค่อนข้างดัง แต่สุภาพ.....สวัสดีครับทุกท่าน อาหารเย็นมื้อนี้ทางเรือของเราขอเป็นเจ้าภาพมอบให้แขกผู้มีเกีรติของเราทุกท่านครับ ทั้งหมดเป็นอาหารจากทะเลภูเก็ตที่เราคัดสรรแล้วว่าเป็นเลิศ รวมทั้งเครื่องดื่มต่างๆมีให้เลือกอย่างไม่จำกัด ขอเชิญทุกๆท่านลงมือได้ครับ แล้วกัปตันก็ยกแก้วบรั่นดีที่มีน้ำสีทองขึ้น แด่ทุกๆท่านครับ กล่าวจบก็ดื่มน้ำสีทองในแก้วหายแว๊ปลงไปลำคอ............
แสงจันทร์สาดส่องไปทั่วท้องทะเลยามค่ำคืน เกาะสิมิลันเห็นเป็นเงาดำๆ ห่างไปไม่ไกลเท่าไร มีแสงจากดวงไฟไม่กี่ดวงบนเกาะ....เสี่ยจู๋นั่งอยู่ที่ดาดฟ้าท้ายเรือชั้นสองเหม่อมองไกลออกไปในทะเล เพียงแค่สองวันที่อยู่บนเรือกลับมีเรื่องที่ทำให้เสี่ยจู๋ต้องคิดหนักหลายเรื่อง มีเสียงเดินเบาๆมาจากด้านหลัง......กัปตันเดินมานั้งลงตรงเก้าอี้ข้างๆเสี่ยจู๋ เป็นยังไงบ้างครับออกเทะเลครั้งนี้สมดังหวังหรือเปล่าครับ มีอะไรขาดตกบกพร่องก็แจ้งให้ผมหรือลูกเรือคนไหนก็ได้นะครับ เราจะรีบแก้ไขให้โดยเร็ว เสี่ยจู๋หัวเราะเบาๆกล่าวว่า ...เกินคาดไปเยอะครับ ผมเองก็ไปมาทั่วแล้ว ทั้งทางรถ ทางเรือ แต่ยังไม่เคยออกทะเลแบบเป็นส่วนต้วอย่างนี้มาก่อน ผมว่า ผมก็โชคดีเหมือนกันนะที่ได้มาลงเรือลำนี้ เดินไปทางไหนมันดูดีไปหมด อาหารก็เยี่ยม เครื่องดื่มก็ยอด ยิ่งลูกเรือทุกคนรวมทั้งกัปตันด้วย ยิ่งดีเข้าไปใหญ่ ขอชมกันซึ่งๆหน้านี่แหละ........พวกคุณดูแลเรือลำนี้ได้ดีมากๆ ไม่มีเสียงเครื่องยนต์ให้ได้ยินเลย เมื่อบ่ายนี้ผมลงไปดูในห้องเครื่อง โอ้โห...ถ้าไม่ลงมาจากข้างบนที่เป็นเรือนะ ดูไม่ออกเลยว่าอยู่ในเรือ เหมือนอยู่ใน ห้องอะไรสักอย่าง ที่มีเครื่องยนต์สีขาว พื้นเป็นสเตนเลสกันลื่น ราวจับต่างๆแวววาว ไร้คราบน้ำมันและฝุ่น โดยเฉพาะห้องควบคุม เดี๋ยวนี้มันเป็นอย่างนี้แล้วหรือ มีแต่จอ เมาส์ คีย์บอดร์ แล้วปุ่มต่างๆมันหายไปไหนหมด.....
ดูท่าทางเสี่ยจะชอบเรือลำนี้ไม่เบาสินะ ในต่างประเทศแถบยุโรปและอเมริกา เรือยอร์ที่สร้างหลัึงปี 2010 ก็เป็นอย่างนี้กันหมดแล้วครับ ควบคุมและสั่งการทุกระบบ ผ่านคอมพิวเตอร์ แต่ก็จะมีระบบสำรองเป็นแมนวลด้วย การเดินทางในสภาวะปรกติ แทบไม่ต้องใช้คนเลยครับ แต่ก็จะมีอย่างน้อยหนึ่งคนอยู่ที่สะพานเดินเรือ คอยติดต่อสื่อสาร ถ้าเสี่ยสังเกตุดีๆ ลูกเรือลำนี้มีไม่กี่คนเองครับ ไม่ใช่จะประหยัด แต่ไม่รู้จะให้ทำอะไรต่างหาก......
อย่างที่บอกเสี่ยไปเมื่อวาน เรือลำนี้ตัวเรือเป็นเหล็ก มารีนเกรด.....ก็เป็นเหล็กที่ไม่มีขายในบ้านเรานะครับ เพราะเรือลำนี้ไปได้ทั่งโลก ทั้งเขตร้อนและเขตหนาว คุณสมบัติของวัสดุที่ใช้ต่อเรือลำนี้จึงสำคัญมาก แม้เรือจะยาวแค่ 38 เมตร กว้าง 8 เมตร อ้อเมื่อวานบอกตัวเลขตกไปตัว เครื่องยนต์หรือเครื่องจักใหญ่ของเรือลำนี้มีสองเครื่อง ขนาด 1500 แรงม้าคูณสองก็ 3000 แรงม้านั่นแหละ....เสี่ยจู๋ร้องอ้าวหรอ ผมก็ยังนั่งนึกอยู่ว่า เครื่อง500 แรงม้าสองเครื่องมันทำความเร็วได้ขนาดนี้เลยหรือนี่ ค่อยยังชั่วที่คิดไม่ผิด แหมกัปตัน อำซะขนาดนั้น เรือคุณไม่เชื่อคุณแล้วจะเชื่อใคร......ทั้งเครื่องยนต์และตัวเรือ วัสดุที่ใช้ก็เป็นประเภท มารีนเกรดทั้งหมด.....สายไฟ สวิทย์ ปลั๊ก ฯลฯ ก็เป็น มารีนเกรด ชั้นสอง ชั้นสาม เป็นอลูมิเนี่ยม ก็ มารีนเกรดอีกนั่นแหละ เครื่องปรับอากศก็ใช่ ประตู หน้าต่าง โดยเฉพาะ ชั้นดาดฟ้าหลักหรือชั้นหนึ่ง ก็ใช่ สรุปแล้ว วัสดุ อุปกรณ์ เครื่องจักร เครื่องมือ เครื่องใช้ไฟฟ้า ฯลฯ บนเรือลำนี้เป็นมารีนเกรดทั้งหมดครับ..........
มารีนเกรด คร่าวๆ คือคุณสมบัติของสิ่งที่กล่าวมาทั้งหมด มีความคงทนทะเล หรืออีกนัยหนึ่งคือ ทนการกัดกร่อน และอุณหภูมิที่เปลี่ยนแปลงได้ดีกว่า วัสดุหรือเครื่องใช้ต่างๆที่ใช้งานอยู่บนบกครับ เช่นเครื่องยนต์ ในขนาดและยีห้อเดียวกัน แต่ถ้าเป็นมารีนเกรด จะมีวัสดุบางส่วนทีต่างจาก เครื่องยนต์ที่ใช้บนบก เช่นสายไฟ วาวล์ต่างๆ ข้อต่อโลหะ ฯ แต่ข้างในไม่ต่างกันเท่าไร หรืออีกตัวอย่าหนึ่งคือ เหล็ก มารีนเกรด มีอยู่หลายเบอร์เหมือนกันแล้วแต่จะเลือกใช้ คุณสมบัติของมันก็คือ เหล็กทั่วไป เมื่อเจอความเย็นหรือร้อนมากๆ ความแข็งแรงของเหล็กก็จะเสียไป และมีอัตราการขยายหรือหดตัวค่อนข้างมากเมื่ออุณหภูมิมีการเปลี่ยนแปลงมาก แต่เหล็กมารีนเกรดถูกนำมาใช้เพื่อแก้ปัญหาตรงนี้ครับ และแน่นอน ราคาแพงแน่ๆ อุปรณ์หรือเครื่องใช้ไฟฟ้า พวกที่ตัวถังหรือมีส่วนประกอปทำด้วยแผ่นเหล็กบางๆ ก็เปลี่ยนมาเป็นอลูมืเนี่ยมหรือไฟเบอกลาส สายไฟและสวิทย์ของเครื่องใช้เหล่านั้นก็เปลี่ยนเหมือนกันครับ ยุ่งดีไหมครับ มารีนเกรด.........
สำหรับการตกแต่งภายใน วัสดุที่ใช้ทุกชิ้นต้องไม่ติดไฟ หรือลามไฟครับ หน้าต่างและประตู มารีนเกรด เป็นแบบกันน้ำ 100% อย่าว่าแต่กันน้ำเลยครับ เอาไม่หน้าสามหวดยังไม่แตกเลย เสี่บอยากลองไหมครับ........ขอบหน้าต่างและประตูพวกนี้จะเป็น อลูมิเนี่ยม บานประตูก็เป็นอลูมิเนี่ยมหรือสเตนเลส เหตุผลที่ต้องแข็งแรงและกันน้ำก็คือ ในทะเลเราไม่รู้หรอกครับว่าจะเจอทะเลแบบไหน เรามีรายงานอากาศล่วงหน้าก็จริง แต่อะไรๆ ก็ไม่แน่นอน ดังนั้น ทั้งหน้าต่างและประตู ของเรือลำนี้คือ มารีนเกรด ต้องแข็งแรง เมื่อโดนคลื่นซัดใส่ กระจกต้องไม่แตก น้ำต้องไม่เข้าครับ........
เอ่อ........แล้วถ้าเกิดเหตุให้ต้องออกจากห้องข้างในล่ะจะทำไง......ทุบกระจกไม่แตกก็ติดแหงกอยู่ในห้องสิกัปตัน.............
to be continued..........
จะไปทุบกระจกให้เมื่อยทำไมครับ ก็เดินไปออกประตูอีกทางสิครับ ตามปรกติ ห้องพักจะมีทางเข้าออกที่ประตูเดียวเท่านั้น เมื่ออกจากห้องพักมาแล้ว จะเป็นทางเดินรวม จะไปซ้ายหรือขวาก็จะมีทางออกทั้งนั้น ถ้าอยู่ชั้นที่ต่ำลงไปก็เช่นกัน จะมีทางออกหลักอยู่หนึ่งและทางออกฉุกเฉินอีกหนึ่งเสมอครับ แม้แต่ในห้องเครื่องที่เสื่ยลงไปดูมาก็เช่นกัน ทางเข้าออกปรกติมีทางเดียว แต่เวลาฉุกเฉินสามารถออกอีกทางได้ครับ ตามผนังจะมีป้ายบอกเอาไว้เป็นระยะ ทั่วเรือ ว่าตรงไหนมีอะไรไว้ใช้ในยามฉุกเฉินบ้าง ถ้าเสี่ยสังเกตุดีๆ แต่ละชั้นบนเรือลำนี้จะมีแปลนหรือแผนผังของชั้นนั้นๆ ติดอยู่ที่ผนังเป็นระยะครับ ซึ่งเป็นไปตามกฏข้อบังคับ และเป็นสากลครับ เหมือนกันทั้งโลก.......................ส่วนในห้องขนาดใหญ่ ก็เช่นกัน มีทางออกอย่างน้อยสองทางเสมอ ออกข้างหลังไม่ได้ก็เดินไปออกข้างๆ หรือข้างหน้า ไม่ต้องทุบกระจก ดังนั้นเวลาเรือมีปัญหาคนที่อยู่บนเรือทุกคน ย้ำนะครับ ว่าทุกคน ต้องรู้ว่าเราอยู่ที่ไหนของเรือและจะต้องไปที่ไหน เพื่อความปลอดภัยของตัวเอง ........
ที่เสี่ยเห็นคนจากประเทศจีนมาเที่ยวทะเลบ้านเรามากมาย มันทำให้ธุรกิจด้านเรือท่องเทื่ยวบุมขึ้นเป็นอย่างมาก มีการต่อเรือเพื่อรองรับรับนักท่องเทื่ยวเหล่านี้เพิ่มขึ้นมาก และที่เหมือนๆกันคือ เอาจำนวนไว้ก่อน คุณภาพตามหลัง เห็นแล้วก็เสียวแทนไม่รู้ยัดกันเข้าไปได้ไงตั้งมากมายต่อหนึ่งลำ เรือยาวยี่สิบกว่าเมตร กว้างแค่หกหรือเจ็ดเมตร ใส่คนไปเกือบร้อย มันไม่ใช่เรือข้ามฟากซะหน่อย ต้องอยู่ในเรือตั้งหลายชั่วโมง.........แล้วสภาพเรือแต่ละลำนี่ก็ พยายามกันเหลือเกินที่จะให้ผ่านเกณที่ต่ำที่สุดที่กฏระเบียบต่างๆ กำหนดไว้ อ้างอย่างเดียว แพง ผมมีรูปมาให้ดู อันนี้ตำรวจเขาไปตรวจมา เห็นแล้วเซ็งมาก ทำกันไปได้ไง.........
เสี่ยเห็นอะไรมั่งครับ......เสี่ยจู๋มองวีดีโอในไอแพดที่กัปตันยื่นให้ ดูซ้ำไปซ้ำมาสักพัก เสี่ยจู๋ก็ส่ายหน้า ผมก็ไม่เห็นมีอะไรนี่ครับ เรือมันยังสร้างไม่เสร็จเลย ถ้าเสร็จแล้วก็คงดูดีเหมือนที่เราเห็นวิ่งกันเกลื่อนทะเลภูเก็ตในตอนนี้มั้งครับ.......กัปตันหัวเราะหึๆในลำคอ ก็ดูดีครับเหมือนที่เสี่ยว่า แต่ว่ามันไม่ ดี จริงๆน่ะสิครับ เสี่ยเห็นประตูที่อยู่ท้ายเรือไหมครับ การที่จะทำประตูอยู่ตรงนี้ไม่ใช่ทำไม่ได้ แต่เขาไม่ทำกันแบบนี้ครับ ก็นับเป็นโชคดีของนักท่องเทื่ยว ที่ไม่ได้ลงมาใช้บริการเรือลำนี้ เพราะเจ้าหน้าที่ได้ควบคุมไว้แล้วและคงต้องมีการแก้ไขอีกมากสำหรับเรือลำนี้ ก่อนที่จะออกมาบริการรับนักท่องเทื่ยว.......ประตูที่เห็นในวีดีโอนี่ ไม่สามารถทนคลื่นกระแทกได้เลยครับ อยู่ท้ายเรือ สูงจากน้ำไม่ถึงเมตร เป็นบานสวิงออกสองบานมีตัวล๊อคแค่ตัวเดียว เข้าประตูไปก็ถึงห้องเครื่องซึ่งเป็นหัวใจของเรืออีกด้วย ........ที่ต้องมาอธิบายเรื่องเรือให้เสี่ยฟังซะยืดยาว ก็ไม่ใช่อะไรหรอกครับ เห็นว่าเสื่ยสนใจเรื่องเรือ เรื่องนักท่องเที่ยวจีน เสี่ยอาจจะคิดทำธุรกิจอะไรอยู่ในหัวก็ได้ ไหนๆก็มากับเรือสุดหรูมีมาตราฐานระดับโลกแล้วก็เลยอยากให้เสี่ยได้ความรู้เกี่ยวกับเรือกลับไปมั่ง ช่วงนี้เสี่ยอาจจะได้ยินข่าวเกี่ยวกับการสอบสวนหาสาเหตุที่เรือจมเมื่อเดือน กรกฎาคม ที่ผ่านมาบ้าง ก็มีแต่แต่รูปไม่กี่รูป และคลิปวีดีโอสั้นๆเท่านั้น มีแต่คำว่า ...คาดว่า โน่น นี่ นั่น....อาจจะเป็นสาเหตุทำให้เรือจมเท่านั้น แต่เจ้าหน้าที่ที่เกี่ยวข้องก็ยังไม่ฟันธง ว่าเป็นเพราะอะไรอยู่ดี ก็คงต้องรอดูกันต่อไปครับ ในฐานะคนทะเลด้วยกันผมก็คอยตามข่าวอยู่ ว่าจะออกมาในรูปไหน ใครจะซวยมั่ง
.......เสื่ยจู๋นั่งนิ่ง.......สายตาเหม่อลอยไปไกลในความมืดของท้องทะเลยามค่ำคืน.......
to be continued..........
จากเนื้อหาของข่าวด้านบน มีข้อมูลอยู่หลายประการที่ผมไม่สบายใจและเชื่อว่า ผู้รู้ในด้านการออกแบบเรือ ต่อสร้างเรือ และคนประจำเรือหลายๆท่าน ก็คงไม่สบายใจด้วยเหมือนผม.......เอ่อ....ไม่รู้ว่าเขียนบทความนี้ออกไปแล้วผมจะซวยไหมเนี่ย เอางี้ดีกว่าครับเพื่อความปลอดภัยของตัวกระพ้มเอง ผมขอเปลี่ยนเป็น........เอาเป็นว่าผมเขียนนิทานให้อ่านกันดีฝ่า....อิอิ ยังอยากจะทำเรือจำลองอยู่ที่บ้านอะครับ มาๆตามผมมา มีนิทานให้อ่านกันสนุกๆครับ....
นิทานเรื่องนี้มีชื่อว่า เสี่ยจู๋ ครับ เสี่ยจู๋เป็นคนมีฐานะร่ำรวยจากการทำธุรกิจค้าขาย ส่งออกไปยังประเทศจีน แกรวยมากมีทรัพย์สินเป็นหลายร้อยล้านบาทในช่วงเวลาไม่ถึงห้าปีที่แกทำการค้ากับคนจีน วันนึงแกอยากพักผ่อนไปเที่ยวทะเล กินหรูอยู่สบาย หันซ้ายหันขวา เสี่ยอย่างเรามันต้องทะเลภูเก็ตเท่านั้น......ว่าแล้วเสี่ยจู๋ก็ให้เลขาจองตั๋วเครื่องบิน จองโรงแรม เหมาเรือสุดหรูไว้ท่องทะเลภูเก็ตสักสาม สี่วัน.........ตัดมาที่เกาะภูเก็ต ขณะที่เสี่ยจู่เดินไปขึ้นเรือสุดหรูในมารีน่าชื่อดังแห่งหนึ่งของภูเก็ต พลันสายตาก็เห็นคนมากมาย มายืนออกันเพื่อรอขึ้นเรือสปีดโบ๊ทออกไปเที่ยวทะเล หูก็ได้ยินเสียงคนเหล่านั้นคุยกัน เป็นภาษาที่แกคุ้นเคย แต่ไม่ใช่ภาษไทย แต่แกก็ไม่สนใจเท่าไรรีบเดินผ่านไปอย่างเร็วเพื่อไปขึ้นเรือลำงามที่รอแกอยู่....แหม มันชั่งเป็นอะไรที่แสนสุขจริงๆ ........เรือลำงามของแกวิ่งด้วยความเร็ว ยี่สิบกว่าน๊อต(เกือบๆ สี่สิบกิโลเมตรต่อชั่วโมง ค่าเช่าเรือวันละสองแสนพร้อมอาหารเครื่องดื่มไม่อั้น รวมผู้ตืดตามเสี่ยจู๋อีกสิบคน ไปคนเดียวเซ็งตายเลยและที่ขาดไม่ได้คือ เมีย....ฮา)
เพียงแค่ไม่ถึงสองชั่วโมง เสี่ยจู๋ ก็พาตัวเอง ลงไปลอยคออยู่ในทะเล บริเวณเกาะพีพีอันโด่งดังที่คนทั้งโลกอยากจะมาสัมผัสสักครั้งในชีวิต พร้อมผู้ติดตาม เล่นน้ำทะเลอย่างสนุกสนาน แต่ๆๆๆๆ ไม่ได้มีแต่แกกับผู้ติดตามที่มาด้วยกันเท่านั้น หันไปทางไหนก็เห็นแต่คนเล่นน้ำ ว่ายไปมาส่งเสียงคุยกันลั่นไปหมด เป็นภาษที่แกคุ้นเคยอีกนั่นแหละ อะยังไง มาตั้งไกลยังมาเจอคนเยอะแยะไปหมด อย่ากระนั้นเลย ย้ายที่ดีฝ่า........ไปที่ไหนที่กัปตันว่าสวย ก็มีแต่คน คน คนและคน.......จีน...........
ตกค่ำกัปตันพาเรือสุดหรูมาทิ้งสมอ ที่เกาะ พีพี เพื่อให้เสี่ยจู๋ได้ขึ้นเกาะอันโด่งดัง เพื่อไปกินมื้อเย็นสุดแสนอร่อย แพงแค่ไหนไม่สนมีจ่ายไม่อั้น......ก็เหมือนเดิม คนจีนเต็มไปหมด.....ฝรั่งมีหน่อยนึง คนไทย แทบหาไม่เจอ ถ้าไม่ใช่เจ้าของร้านค้าหรือคนเรือ.....มื้อเย็นผ่านไปอย่างรวดเร็วพร้อมกับความสงสัยที่เริ่มก่อตัวขึ้นทีละน้อย ทีละน้อย.......เมื่อกลับมาขี้นเรือด้วยความสงสัย ก็เลยไปนั่งสนทนากับ กัปตันเรือแสนแพง ก็ได้ความว่า ปัจจุบันนี้นักท่องเที่ยวที่มาที่ภูเก็ตส่วนใหญ่จะเป็นชาวจีนเกินครึ่งของนักท่องเที่ยวทั้งหมด กิจการร้านอาหาร ร้านขายของฝากหลายแห่งเกิดขึ้นมาเพื่อรองรับนักท่องเที่ยวชาวจีนโดยเฉพาะ มีเจ้าของในเอกสารเป็นคนไทย แต่ใครจะรู้ว่าทุนจริงๆมาจากไหน เพราะส่วนใหญ่ไม่เห็นนักท่องเที่ยวจีนที่มาเป็นคณะทัวร์ไปกินหรือซื้อของร้านค้าคนไทยทั่วไป แต่ไปซื้อ ไปกินแต่ร้านพวกนี้กันทั้งนั้น............แล้วก็เรือต่างๆที่เห็นว่าขนนักท่องเที่ยวจีน ตะเวณไปทุกที่ นั่นก็เรือ....ของคนไทยที่มีชื่อเป็นเจ้าของเรือแต่ไหงมันมีเยอะจัง มันเอาเงินจากไหนมาซื้อเรือวะ ปีก่อนยังเห็นมันเป็นเด็กผูกเชือกเรืออยู่เลย........เอะยังไงกัน แต่ชั่งมันเถอะ มาเที่ยวประเทศเรา เงินก็ต้องอยู่ในประเทศเราดิ จริงปะ......และอีกหลายเรื่องราวเกี่ยวกับนักท่องเที่ยวชาวจีน ฯลฯ ...
แล้วเสี่ยจู๋ก็ถามกัปตันว่า ว่าแต่เรือลำนี้เป็นของใครเนี่ย สวยดีน่าจะมีไว้สักลำ เผื่อหนีเมียเที่ยว......อ้อลำนี้เป็นของฝรั่ง....มาจอดไว้ที่มารีน่า ปีนึงจะมาสักหน เวลาที่มันไม่มาก็ฝากที่มารีน่าปล่อยให้เช่า ดีกว่าจอดทิ้งไว้เฉยให้เครื่องพัง เพรียงเกาะเปล่าๆ ไอ่เครื่องยนต์มันไม่พังง่ายๆหรอก แต่อุปกรณ์ไฟฟ้า อิเล็คทรอนิคต่างมันต้องเปิดใช้งานอยู่เรื่อยๆ ลำนึ้เครื่องยนต์ขนาด 500 แรงม้าสองเครื่อง มารีนเกรด เกียร์ไม่มี แต่ใช้วิธีปรับมุมใบจักร มีเครื่องกำเนิดไฟฟ้า 150 Kw 2 เครื่องภายในติดแอร์ทั้งลำ ระบบนำทางสมัยใหม่ มีแต่จอเอลอีดี ระบบสื่อสารผ่านดาวเทียม อินเตอเนตหรอ เร็วกว่าบ้านเราหลายสิบเท่า สตาทร์เครื่องโดยใส่รหัสทางคอมพิวเตอร์ รหัสจะเปลี่ยนทุกวัน เรือไปไหน เจ้าของเรือรู้หมด นี่ก็ไม่รู้ว่าเจ้าของเรือมันติดกล้องติดไมค์โครโฟนไว้ที่ไหนมั่งหรือเปล่า.........สิ้นเสียงกัปต้น เสี่ยจู๋ถึงกับอึ้ง พูดอะไรไม่ออกอยู่พักใหญ่.....นึกในใจว่า ดีนะเนี่ยที่มาคุยกะมันก่อน ไม่งั้นอาจจะกลายเป็นดาราเอวีจำเป็นโดยไม่รู้ตัวไปแล้ว.......กัปตันเห็นอาการของเสี่ยจู๋ ก็ปล่อยก๊าก......ออกมาดังลั่น แฮ่...ล้อเล่นน่า แหมทำหน้าเหมือนอมขี้ไปได้เสี่ย ....ไอ่เวลมันน่าโดดเตะก้านคอซักที แต่แกแค่คิดเงี่ยบๆนะครับ เพราะกัปตันตัวใหญ่กว่าแกเยอะ.........เอ้ากัปตันงั้นขอถามอีกข้อนึง ลำนี้ราคาเท่าไหร่....เสียงของเสี่ยจู๋เปลี่ยนเป็นจริงจังขึ้นมาจนคนฟังแปลกใจ .....
เสี่ยสนใจ???? ก็นะ ตัวเรือมันเป็นเหล็ก เมนเดกหรือพื้นดาดฟ้าหลักก็เป็นเหล็กปูทับด้วยไม้สักแท้ๆ ชั้นสองและสามและซันเดกเป็นอลูมิเนียมทั้งหมดรวมถึงผนังห้องทั้งหมดด้วย ตกแต่งอย่างดี ย่างที่เสี่ยเห็นนี่แหละ มีอ่างจากุชขี่ ที่ท้ายเรือชั้นสอง และห้องน้ำพร้อมอ่างอาบน้ำทุกห้อง โดยเฉพาะห้องเจ้าของเรือที่เสี่ยนอนกะเมียคืนนี้อะนะเด็ดสุดแล้ว เสี่ยก็เห็น ทั้งกว้างขวางโอ่อ่า ห้องน้ำใหญ่มากพร้อมจากุชชี่สุดหรู มีระบทรงตัวอัตโนมัต เสี่ยสังเกตไหมว่าที่เราแล่นเรือมา เรือมันไม่เอียงซ้าย เอียงขวาเลยใช่มะ มันแล่นฟันคลื่นอย่างเดียวเลย ไม่เห็นมีใครเมาเรือเลย แต่ตอนนี้เรือทิ้งสมอแล้ว มีแต่ลูกน้องเสี่ย ห้า หกคน เมาแอ๋อยู่ท้ายเรือแนะไม่เป็นไรลูกเรือผมดูแลอยู่ ถ้าใครตกน้ำเดี๋ยวเอาขึ้นมาให้.....55555 ว่าแต่เสี่ยสนใจจริงๆอะ
ก็สนอยู่นะ เสี่ยจู๋เอ่ยเสียงจริงจังกว่าเดิม.......7 ล้านครับเสี่ย แต่เป็น ยูเอสดอลล่า นะครับ เสี่ยจู๋กระพริบตาห้าที....
to be continued..........
พอตั้งสติได้ เสี่ยจู๋ก็เอ่ยเบาๆออกมาว่า....น่าสนใจแฮะ..พร้อมกับรอยยิ้มน้อยๆ กัปตันเห็นสีหน้าเสี่ยเหมือนเด็กอยากได้ของเล่น ก็พูดต่อว่า ถ้าเสี่ยสนใจจริงๆสำหรับลำนี้เห็นจะยากนะครับ เพราะเจ้าของมันรักเรือลำนี้มาก ช่วงที่มันไม่อยู่ มันจะติดต่อมาสอบถามผมเกือบทุกวัน ผมก็เคยถามเขานะว่า ในเมื่อยูรักเรือลำนี้มาก ทำไมถึงปล่อยให้คนอื่นมาเช่าออกทะเล ไม่กลัวคนอื่นทำเรือเสียหายเป็นรอยหรือ เจ้าของเรือตอบกลับมาว่า เขาอาจจะไม่เหมือนเจ้าของเรือคนอื่นก็ตรงนี้แหละ เรือก็เหมือนรถยนต์ ไม่มีใครอยากให้คนอื่นมาใข้ ถ้าไม่ใช่คนในครอบครัว หรือถ้าไม่รักกันจริง แค่เอ่ยปากยืมก็เคืองกันข้ามปีแล้ว แต่ไม่ใข่เขา เขาเป็นคนรักเรือ รักทะเล เขามีพร้อมทุกอย่าง และเขาก็อยากแบ่งปันสิ่งที่เขารักให้คนอื่นได้เห็น ได้ชื่นขมมั่ง.......(อืม...ก็คงไม่แบ่งให้ชื่นชมไปซะทุกอย่างหรอกมั้ง......ฮา) แต่เขาก็เลือกคนนะครับ เสี่ยอาจจะไม่รู้ ตอนที่เลขาของเสี่ยติดต่อขอเช่าเรือลำนี้เพื่อออกท่องทะเลภูเก็ตเป็นเวลา ห้าวันนั่นหนะ ข้อมูลของผู้เช่าทุกอย่างที่ได้มา ถูกส่งต่อไปให้เจ้าของเรือในทันที และเขาก็ได้สืบประวัติผู้เช่า ชนิดที่รู้กระทั้งว่าเสี่นมีกิ๊กกี่คนก็แล้วกัน......
เป็นครั้งที่สอง ในเวลาไม่ถึงสิบนาทีจากครั้งแรก ทีใบหน้าของเสี่ยจู๋ เปลี่ยนเป็นคนนั่งอมขี้......และมีความคิดครั้งที่สองอีกเช่นกันทีอยากจะกระโดด...เอ่อ คราวนี้เป็นถึบละ ให้กัปตันมันตกทะเลตายห่านให้รู้แล้วรู้รอดไป......กัปตันหัวเราะเบาๆ....อันนี้เรื่องจริงครับเสี่ย แต่อย่าเครียดไปเลยครับ ประวัติของเสี่ยขาวมากๆ ไม่งั้นเราคงไม่ได้มานั่งคุยกันแบบนี้หรอกครับ เสี่ยอาจจะไม่เชื่อผม เอางี้ ผมจะเล่าประวัติของเสี่ยตั้งแต่เกิดให้เสี่ยฟังละกัน..............
......เวลาจะผ่านไปนานเท่าไรไม่รู้ แต่ไวน์แดงรสเลิศหรูราคาแพงระยับที่ตั้งอยู่บนโต๊ะเล็กๆข้างๆเสี่ยจู๋หมดไปค่อนขวด แต่ใบหน้าของเสี่ยจู๋ กลับคล้ายๆเหมือนเด็กนั่งฟังผู้ใหญ่เล่านิทานผจญภัยให้ฟัง ไม่มีความมึนเมาแม้แต่น้อย.........จนกระทั่งกัปตันเล่าประวัติของเสี่ยจู๋จบ ใบหน้าของเสี่ยจู๋เปลี่ยนไปเหมือนคนที่พึ่งตื่นมาจากความฝัน....กัปตันหัวเราะเบาๆอีกครั้งแล้วพูดว่า อีกเรื่องหนึ่งที่เสี่ยยังไม่รู้ก็คือ ตั้งแต่เจ้าของเรือนำเรือเข้ามาที่ภูเก็ตตั้งแต่ปีที่แล้ว ไม่เคยให้ใครเช่าแม้แต่รายเดี๋ยว มีคนติดต่อเข้ามามากมาย ทั้งคนรวย เจ้าของกิจการใหญ่โต ฯลฯ เยอะแยะไปหมด แต่ทั้งหมดนั้น มีคุณสมบัติไม่พอที่จะมาขึันเรือลำนี้ จนกระทั่งคณะของเสี่ยนี่แหละเป็นรายแรก ตอนแรกผมก็แปลกใจ ว่าเสี่จู๋เป็นใคร เจ้าของเรือถึงได้ยอมให้เช่าเรือของเขาได้ แต่พอได้รู้ประวัติของเสี่ยและผู้ติดตามทั้งหมดที่มาด้วย ผมจึงเข้าใจ แล้วก็เลยได้มานั่งคุยกับเสี่ยอยู่ตรงนี้ไง.............มีรอยยิ้มน้อยๆปรากฏขึ้นบนใบหน้าของกัปตัน.....เสี่ยจู๋นั่งหน้านิ่งเงียบเหมือนไม่ได้เอาปากมาจากกรุงเทพ....
เจ้าของเรือเขาดีใจมากที่ได้เสี่ยเป็นลูกค้ารายแรก เขาสั่งให้ผมและลูกเรือทุกคนดูแลเสี่ยและคณะให้ที่ดีที่สุด อยากไปไหนให้พาไปจะใกล้จะไกล ยกเว้นออกนอกประเทศ....ฮ่าๆๆๆ กัปตันกล่าวต่อ ตอนนี้เราอยู่ที่เกาะพีพี พร่งนี้ผมจะพาเสี่ยไปเกาะสิมิลัน แล้ววันต่อไปผมจะพาไปหมู่เกาะสุรินท์ร์...........เสียจู่อ้าปากค้าง ไปสิมิลัน 179 กิโลเมตร ต่อไปอีก 90 กว่ากิโลก็เป็นหมู่เกาะสุรินทร์ ช่วงนี้กำลังสวย เสี่ยไม่ต้องกลัวไปครับ พรุ่งนี้ตื่นเช้ามาเราก็จะอยู่ที่สิมิลันแล้ว
to be continued..........
เสี่ยจู๋ลืมตาตื่นขึ้นมา ก็รู้สึกตัวว่านอนห่มผ้านวมหนานุ่มอยู่บนที่นอนในห้องเย็นฉ่ำ บนเตียงกว้างขวางแต่ไร้กายของภรรยาสุดที่รัก ..........แสงสว่างจากหน้าต่างที่ถูกปิดด้วยม่านเบาบาง ทำให้รู้ว่า เริ่มวันใหม่อีกหนึ่งวันในการเที่ยวทะเลไปกับเรือสำราญสุดหรู .........หลังจากจัดการธุระส่วนตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อย ก็ออกมาที่ห้องอาหารรวม บนโด๊ะมีอาหารสาระพัดอย่างจัดวางอย่าสวยงาม มีลูกน้องแก สอง สามคน นั่งทานอาหารอยู่ก่อนแล้ว ทุกคนหันมายิ้มสและสวัสดีทักทายเสี่ยจู๋ เหมือกับว่าอยู่ที่ บริษัท...........เหลือบมองนาฬิกา...อืม....เกือบเที่ยงแล้วนี่นา เมื่อคืนท่าจะกินไวน์เยอะไปหน่อย และอีกอย่างแกรู้สึกได้ว่าเรือไม่ได้เคลื่อนที่ แต่ลอยอยู่เฉยๆ หลังเสร็จเรื่องกับอาหารแล้ว แกก็ออกมาท้ายเรือ มีเก้าอี้และเตียงผ้าใบวางอยู่เป็นจุดๆ ข้างๆเก้าอี้และเตียงผ้าใบก็จะมีโต๊ะเล็กๆตั้งไว้วางเครื่องดื่มและของว่างฯ.... อ้อ...มานอนอยู่นี่เอง ภรรยาเสี่ยจู๋อยู่ในชุดกางเกงขาสั้นเหนือเข่านิดนึง เสื้อเชิดแฃนสั้นลายดอก.....เสี่ยจู๋ยิ้มอย่างพอใจ ที่ภรรยาแกรู้จักแต่งตัวรัดกุมไม่โป๊ เพราะเราเป็นคนไทย มีลูกน้องมาด้วย จะโชว์ไปทำไม......แกนั่งลงที่เตียงผ้าใบข้างๆภรรยา แล้วก็เอามือไปเปิดหมวกที่ปิดหน้าภรรยาแกออก....
แสงสีส้มจางๆสาดจับขอบฟ้าทางทิศตะวันตก พระอาทิตย์เลิกงานสำหรับวันนี้แล้ว อาหารเย็นขึ้นโต๊ะเรียบร้อย ทุกคนยกเว้นลูกเรือนั่งพร้อมหน้ากันสิบกว่าคนรวมทั้งกัปตันด้วย เมื่อเห็นว่าทุกคนมาพร้อมกันแล้ว กัปตันได้กล่าวด้วยเสียงค่อนข้างดัง แต่สุภาพ.....สวัสดีครับทุกท่าน อาหารเย็นมื้อนี้ทางเรือของเราขอเป็นเจ้าภาพมอบให้แขกผู้มีเกีรติของเราทุกท่านครับ ทั้งหมดเป็นอาหารจากทะเลภูเก็ตที่เราคัดสรรแล้วว่าเป็นเลิศ รวมทั้งเครื่องดื่มต่างๆมีให้เลือกอย่างไม่จำกัด ขอเชิญทุกๆท่านลงมือได้ครับ แล้วกัปตันก็ยกแก้วบรั่นดีที่มีน้ำสีทองขึ้น แด่ทุกๆท่านครับ กล่าวจบก็ดื่มน้ำสีทองในแก้วหายแว๊ปลงไปลำคอ............
แสงจันทร์สาดส่องไปทั่วท้องทะเลยามค่ำคืน เกาะสิมิลันเห็นเป็นเงาดำๆ ห่างไปไม่ไกลเท่าไร มีแสงจากดวงไฟไม่กี่ดวงบนเกาะ....เสี่ยจู๋นั่งอยู่ที่ดาดฟ้าท้ายเรือชั้นสองเหม่อมองไกลออกไปในทะเล เพียงแค่สองวันที่อยู่บนเรือกลับมีเรื่องที่ทำให้เสี่ยจู๋ต้องคิดหนักหลายเรื่อง มีเสียงเดินเบาๆมาจากด้านหลัง......กัปตันเดินมานั้งลงตรงเก้าอี้ข้างๆเสี่ยจู๋ เป็นยังไงบ้างครับออกเทะเลครั้งนี้สมดังหวังหรือเปล่าครับ มีอะไรขาดตกบกพร่องก็แจ้งให้ผมหรือลูกเรือคนไหนก็ได้นะครับ เราจะรีบแก้ไขให้โดยเร็ว เสี่ยจู๋หัวเราะเบาๆกล่าวว่า ...เกินคาดไปเยอะครับ ผมเองก็ไปมาทั่วแล้ว ทั้งทางรถ ทางเรือ แต่ยังไม่เคยออกทะเลแบบเป็นส่วนต้วอย่างนี้มาก่อน ผมว่า ผมก็โชคดีเหมือนกันนะที่ได้มาลงเรือลำนี้ เดินไปทางไหนมันดูดีไปหมด อาหารก็เยี่ยม เครื่องดื่มก็ยอด ยิ่งลูกเรือทุกคนรวมทั้งกัปตันด้วย ยิ่งดีเข้าไปใหญ่ ขอชมกันซึ่งๆหน้านี่แหละ........พวกคุณดูแลเรือลำนี้ได้ดีมากๆ ไม่มีเสียงเครื่องยนต์ให้ได้ยินเลย เมื่อบ่ายนี้ผมลงไปดูในห้องเครื่อง โอ้โห...ถ้าไม่ลงมาจากข้างบนที่เป็นเรือนะ ดูไม่ออกเลยว่าอยู่ในเรือ เหมือนอยู่ใน ห้องอะไรสักอย่าง ที่มีเครื่องยนต์สีขาว พื้นเป็นสเตนเลสกันลื่น ราวจับต่างๆแวววาว ไร้คราบน้ำมันและฝุ่น โดยเฉพาะห้องควบคุม เดี๋ยวนี้มันเป็นอย่างนี้แล้วหรือ มีแต่จอ เมาส์ คีย์บอดร์ แล้วปุ่มต่างๆมันหายไปไหนหมด.....
ดูท่าทางเสี่ยจะชอบเรือลำนี้ไม่เบาสินะ ในต่างประเทศแถบยุโรปและอเมริกา เรือยอร์ที่สร้างหลัึงปี 2010 ก็เป็นอย่างนี้กันหมดแล้วครับ ควบคุมและสั่งการทุกระบบ ผ่านคอมพิวเตอร์ แต่ก็จะมีระบบสำรองเป็นแมนวลด้วย การเดินทางในสภาวะปรกติ แทบไม่ต้องใช้คนเลยครับ แต่ก็จะมีอย่างน้อยหนึ่งคนอยู่ที่สะพานเดินเรือ คอยติดต่อสื่อสาร ถ้าเสี่ยสังเกตุดีๆ ลูกเรือลำนี้มีไม่กี่คนเองครับ ไม่ใช่จะประหยัด แต่ไม่รู้จะให้ทำอะไรต่างหาก......
อย่างที่บอกเสี่ยไปเมื่อวาน เรือลำนี้ตัวเรือเป็นเหล็ก มารีนเกรด.....ก็เป็นเหล็กที่ไม่มีขายในบ้านเรานะครับ เพราะเรือลำนี้ไปได้ทั่งโลก ทั้งเขตร้อนและเขตหนาว คุณสมบัติของวัสดุที่ใช้ต่อเรือลำนี้จึงสำคัญมาก แม้เรือจะยาวแค่ 38 เมตร กว้าง 8 เมตร อ้อเมื่อวานบอกตัวเลขตกไปตัว เครื่องยนต์หรือเครื่องจักใหญ่ของเรือลำนี้มีสองเครื่อง ขนาด 1500 แรงม้าคูณสองก็ 3000 แรงม้านั่นแหละ....เสี่ยจู๋ร้องอ้าวหรอ ผมก็ยังนั่งนึกอยู่ว่า เครื่อง500 แรงม้าสองเครื่องมันทำความเร็วได้ขนาดนี้เลยหรือนี่ ค่อยยังชั่วที่คิดไม่ผิด แหมกัปตัน อำซะขนาดนั้น เรือคุณไม่เชื่อคุณแล้วจะเชื่อใคร......ทั้งเครื่องยนต์และตัวเรือ วัสดุที่ใช้ก็เป็นประเภท มารีนเกรดทั้งหมด.....สายไฟ สวิทย์ ปลั๊ก ฯลฯ ก็เป็น มารีนเกรด ชั้นสอง ชั้นสาม เป็นอลูมิเนี่ยม ก็ มารีนเกรดอีกนั่นแหละ เครื่องปรับอากศก็ใช่ ประตู หน้าต่าง โดยเฉพาะ ชั้นดาดฟ้าหลักหรือชั้นหนึ่ง ก็ใช่ สรุปแล้ว วัสดุ อุปกรณ์ เครื่องจักร เครื่องมือ เครื่องใช้ไฟฟ้า ฯลฯ บนเรือลำนี้เป็นมารีนเกรดทั้งหมดครับ..........
มารีนเกรด คร่าวๆ คือคุณสมบัติของสิ่งที่กล่าวมาทั้งหมด มีความคงทนทะเล หรืออีกนัยหนึ่งคือ ทนการกัดกร่อน และอุณหภูมิที่เปลี่ยนแปลงได้ดีกว่า วัสดุหรือเครื่องใช้ต่างๆที่ใช้งานอยู่บนบกครับ เช่นเครื่องยนต์ ในขนาดและยีห้อเดียวกัน แต่ถ้าเป็นมารีนเกรด จะมีวัสดุบางส่วนทีต่างจาก เครื่องยนต์ที่ใช้บนบก เช่นสายไฟ วาวล์ต่างๆ ข้อต่อโลหะ ฯ แต่ข้างในไม่ต่างกันเท่าไร หรืออีกตัวอย่าหนึ่งคือ เหล็ก มารีนเกรด มีอยู่หลายเบอร์เหมือนกันแล้วแต่จะเลือกใช้ คุณสมบัติของมันก็คือ เหล็กทั่วไป เมื่อเจอความเย็นหรือร้อนมากๆ ความแข็งแรงของเหล็กก็จะเสียไป และมีอัตราการขยายหรือหดตัวค่อนข้างมากเมื่ออุณหภูมิมีการเปลี่ยนแปลงมาก แต่เหล็กมารีนเกรดถูกนำมาใช้เพื่อแก้ปัญหาตรงนี้ครับ และแน่นอน ราคาแพงแน่ๆ อุปรณ์หรือเครื่องใช้ไฟฟ้า พวกที่ตัวถังหรือมีส่วนประกอปทำด้วยแผ่นเหล็กบางๆ ก็เปลี่ยนมาเป็นอลูมืเนี่ยมหรือไฟเบอกลาส สายไฟและสวิทย์ของเครื่องใช้เหล่านั้นก็เปลี่ยนเหมือนกันครับ ยุ่งดีไหมครับ มารีนเกรด.........
สำหรับการตกแต่งภายใน วัสดุที่ใช้ทุกชิ้นต้องไม่ติดไฟ หรือลามไฟครับ หน้าต่างและประตู มารีนเกรด เป็นแบบกันน้ำ 100% อย่าว่าแต่กันน้ำเลยครับ เอาไม่หน้าสามหวดยังไม่แตกเลย เสี่บอยากลองไหมครับ........ขอบหน้าต่างและประตูพวกนี้จะเป็น อลูมิเนี่ยม บานประตูก็เป็นอลูมิเนี่ยมหรือสเตนเลส เหตุผลที่ต้องแข็งแรงและกันน้ำก็คือ ในทะเลเราไม่รู้หรอกครับว่าจะเจอทะเลแบบไหน เรามีรายงานอากาศล่วงหน้าก็จริง แต่อะไรๆ ก็ไม่แน่นอน ดังนั้น ทั้งหน้าต่างและประตู ของเรือลำนี้คือ มารีนเกรด ต้องแข็งแรง เมื่อโดนคลื่นซัดใส่ กระจกต้องไม่แตก น้ำต้องไม่เข้าครับ........
เอ่อ........แล้วถ้าเกิดเหตุให้ต้องออกจากห้องข้างในล่ะจะทำไง......ทุบกระจกไม่แตกก็ติดแหงกอยู่ในห้องสิกัปตัน.............
to be continued..........
จะไปทุบกระจกให้เมื่อยทำไมครับ ก็เดินไปออกประตูอีกทางสิครับ ตามปรกติ ห้องพักจะมีทางเข้าออกที่ประตูเดียวเท่านั้น เมื่ออกจากห้องพักมาแล้ว จะเป็นทางเดินรวม จะไปซ้ายหรือขวาก็จะมีทางออกทั้งนั้น ถ้าอยู่ชั้นที่ต่ำลงไปก็เช่นกัน จะมีทางออกหลักอยู่หนึ่งและทางออกฉุกเฉินอีกหนึ่งเสมอครับ แม้แต่ในห้องเครื่องที่เสื่ยลงไปดูมาก็เช่นกัน ทางเข้าออกปรกติมีทางเดียว แต่เวลาฉุกเฉินสามารถออกอีกทางได้ครับ ตามผนังจะมีป้ายบอกเอาไว้เป็นระยะ ทั่วเรือ ว่าตรงไหนมีอะไรไว้ใช้ในยามฉุกเฉินบ้าง ถ้าเสี่ยสังเกตุดีๆ แต่ละชั้นบนเรือลำนี้จะมีแปลนหรือแผนผังของชั้นนั้นๆ ติดอยู่ที่ผนังเป็นระยะครับ ซึ่งเป็นไปตามกฏข้อบังคับ และเป็นสากลครับ เหมือนกันทั้งโลก.......................ส่วนในห้องขนาดใหญ่ ก็เช่นกัน มีทางออกอย่างน้อยสองทางเสมอ ออกข้างหลังไม่ได้ก็เดินไปออกข้างๆ หรือข้างหน้า ไม่ต้องทุบกระจก ดังนั้นเวลาเรือมีปัญหาคนที่อยู่บนเรือทุกคน ย้ำนะครับ ว่าทุกคน ต้องรู้ว่าเราอยู่ที่ไหนของเรือและจะต้องไปที่ไหน เพื่อความปลอดภัยของตัวเอง ........
ที่เสี่ยเห็นคนจากประเทศจีนมาเที่ยวทะเลบ้านเรามากมาย มันทำให้ธุรกิจด้านเรือท่องเทื่ยวบุมขึ้นเป็นอย่างมาก มีการต่อเรือเพื่อรองรับรับนักท่องเทื่ยวเหล่านี้เพิ่มขึ้นมาก และที่เหมือนๆกันคือ เอาจำนวนไว้ก่อน คุณภาพตามหลัง เห็นแล้วก็เสียวแทนไม่รู้ยัดกันเข้าไปได้ไงตั้งมากมายต่อหนึ่งลำ เรือยาวยี่สิบกว่าเมตร กว้างแค่หกหรือเจ็ดเมตร ใส่คนไปเกือบร้อย มันไม่ใช่เรือข้ามฟากซะหน่อย ต้องอยู่ในเรือตั้งหลายชั่วโมง.........แล้วสภาพเรือแต่ละลำนี่ก็ พยายามกันเหลือเกินที่จะให้ผ่านเกณที่ต่ำที่สุดที่กฏระเบียบต่างๆ กำหนดไว้ อ้างอย่างเดียว แพง ผมมีรูปมาให้ดู อันนี้ตำรวจเขาไปตรวจมา เห็นแล้วเซ็งมาก ทำกันไปได้ไง.........
เสี่ยเห็นอะไรมั่งครับ......เสี่ยจู๋มองวีดีโอในไอแพดที่กัปตันยื่นให้ ดูซ้ำไปซ้ำมาสักพัก เสี่ยจู๋ก็ส่ายหน้า ผมก็ไม่เห็นมีอะไรนี่ครับ เรือมันยังสร้างไม่เสร็จเลย ถ้าเสร็จแล้วก็คงดูดีเหมือนที่เราเห็นวิ่งกันเกลื่อนทะเลภูเก็ตในตอนนี้มั้งครับ.......กัปตันหัวเราะหึๆในลำคอ ก็ดูดีครับเหมือนที่เสี่ยว่า แต่ว่ามันไม่ ดี จริงๆน่ะสิครับ เสี่ยเห็นประตูที่อยู่ท้ายเรือไหมครับ การที่จะทำประตูอยู่ตรงนี้ไม่ใช่ทำไม่ได้ แต่เขาไม่ทำกันแบบนี้ครับ ก็นับเป็นโชคดีของนักท่องเทื่ยว ที่ไม่ได้ลงมาใช้บริการเรือลำนี้ เพราะเจ้าหน้าที่ได้ควบคุมไว้แล้วและคงต้องมีการแก้ไขอีกมากสำหรับเรือลำนี้ ก่อนที่จะออกมาบริการรับนักท่องเทื่ยว.......ประตูที่เห็นในวีดีโอนี่ ไม่สามารถทนคลื่นกระแทกได้เลยครับ อยู่ท้ายเรือ สูงจากน้ำไม่ถึงเมตร เป็นบานสวิงออกสองบานมีตัวล๊อคแค่ตัวเดียว เข้าประตูไปก็ถึงห้องเครื่องซึ่งเป็นหัวใจของเรืออีกด้วย ........ที่ต้องมาอธิบายเรื่องเรือให้เสี่ยฟังซะยืดยาว ก็ไม่ใช่อะไรหรอกครับ เห็นว่าเสื่ยสนใจเรื่องเรือ เรื่องนักท่องเที่ยวจีน เสี่ยอาจจะคิดทำธุรกิจอะไรอยู่ในหัวก็ได้ ไหนๆก็มากับเรือสุดหรูมีมาตราฐานระดับโลกแล้วก็เลยอยากให้เสี่ยได้ความรู้เกี่ยวกับเรือกลับไปมั่ง ช่วงนี้เสี่ยอาจจะได้ยินข่าวเกี่ยวกับการสอบสวนหาสาเหตุที่เรือจมเมื่อเดือน กรกฎาคม ที่ผ่านมาบ้าง ก็มีแต่แต่รูปไม่กี่รูป และคลิปวีดีโอสั้นๆเท่านั้น มีแต่คำว่า ...คาดว่า โน่น นี่ นั่น....อาจจะเป็นสาเหตุทำให้เรือจมเท่านั้น แต่เจ้าหน้าที่ที่เกี่ยวข้องก็ยังไม่ฟันธง ว่าเป็นเพราะอะไรอยู่ดี ก็คงต้องรอดูกันต่อไปครับ ในฐานะคนทะเลด้วยกันผมก็คอยตามข่าวอยู่ ว่าจะออกมาในรูปไหน ใครจะซวยมั่ง
.......เสื่ยจู๋นั่งนิ่ง.......สายตาเหม่อลอยไปไกลในความมืดของท้องทะเลยามค่ำคืน.......
to be continued..........
ARTICLE
เรือเล็ก 5 เมตร
7 เดือนที่ผ่านมา
17 มีนาคม 2568 1:52 น. สวัสดีครับทุกท่าน มีคลิปมาฝากครับ ราตรีสวัสดิครับทุกท่าน ขอให้สนุกในการต่อเรือและโมเดลกันมากๆครับ..................................................................................................... 26 มีนาคม 2568 4:23 น. สวัสด…
7 เดือนที่ผ่านมา
17 มีนาคม 2568 1:52 น. สวัสดีครับทุกท่าน มีคลิปมาฝากครับ ราตรีสวัสดิครับทุกท่าน ขอให้สนุกในการต่อเรือและโมเดลกันมากๆครับ..................................................................................................... 26 มีนาคม 2568 4:23 น. สวัสด…
เรือ คายัค
7 เดือนที่ผ่านมา
15 มีนาคม 2568 0:23 น. สวัสดีครับทุกท่าน มีรูปมาอวดครับ หาเรื่องมาเล่าไม่ได้ก็ใช้รูปมาแก้ขัดไปก่อนละกันครับ ตัดแยกออกเป็นสี่ท่อนเพื่อสดวกในการขนย้ายครับ ลำนี้เป็นเรือ คายัค เอาหน้าตามาจาก Where House 3D ครับ หาใน google ได้ เขาให้มาเป็น 3D ในไฟล์ของ …
7 เดือนที่ผ่านมา
15 มีนาคม 2568 0:23 น. สวัสดีครับทุกท่าน มีรูปมาอวดครับ หาเรื่องมาเล่าไม่ได้ก็ใช้รูปมาแก้ขัดไปก่อนละกันครับ ตัดแยกออกเป็นสี่ท่อนเพื่อสดวกในการขนย้ายครับ ลำนี้เป็นเรือ คายัค เอาหน้าตามาจาก Where House 3D ครับ หาใน google ได้ เขาให้มาเป็น 3D ในไฟล์ของ …
ทิ้งขยะลงแม่น้ำเจ้าพระยา
7 เดือนที่ผ่านมา
1 มีนาคม 2568 0:23 น. สวัสดีครับทุกท่าน ผ่านไปเจ็ดวันทุกอย่างยังคงเงียบอยู่เช่นเดิม แบบก็ยังอยู่ครบ ไม่มีใครติดต่อมารับไป ท่านใดมีประสงค์ก็ติดต่อมาได้ครับ สังคมของคนเล่นเรือในบ้านเรา เท่าที่ผมสังเกตุมาหลายปี ถ้าจะแบ่งประเภทของเรือจะมีหลากหลายมากจริงๆ…
7 เดือนที่ผ่านมา
1 มีนาคม 2568 0:23 น. สวัสดีครับทุกท่าน ผ่านไปเจ็ดวันทุกอย่างยังคงเงียบอยู่เช่นเดิม แบบก็ยังอยู่ครบ ไม่มีใครติดต่อมารับไป ท่านใดมีประสงค์ก็ติดต่อมาได้ครับ สังคมของคนเล่นเรือในบ้านเรา เท่าที่ผมสังเกตุมาหลายปี ถ้าจะแบ่งประเภทของเรือจะมีหลากหลายมากจริงๆ…
วิธีแจกแบบเรือ ฟรี
7 เดือนที่ผ่านมา
20 กุมภาพันธ์ 2568 12:34 น. สวัสดีครับทุกท่าน หายไปสิบกว่าวัน เพราะมีงานด่วนงานเผาเข้ามา เสร็จแล้วก็ส่งไป ควันยังฟุ้งอยู่เลยครับ 555555555 ผมคิดออกละ ว่าจะแจกแบบยังไง คืองี้ ใครอยากได้ให้โทรเข้ามา หรือติดต่อ ไลน์มาก็ได้ แล้วนัดวันมารับไปเลยครับ สถานท…
7 เดือนที่ผ่านมา
20 กุมภาพันธ์ 2568 12:34 น. สวัสดีครับทุกท่าน หายไปสิบกว่าวัน เพราะมีงานด่วนงานเผาเข้ามา เสร็จแล้วก็ส่งไป ควันยังฟุ้งอยู่เลยครับ 555555555 ผมคิดออกละ ว่าจะแจกแบบยังไง คืองี้ ใครอยากได้ให้โทรเข้ามา หรือติดต่อ ไลน์มาก็ได้ แล้วนัดวันมารับไปเลยครับ สถานท…
หนึ่งในแบบเรือที่จะแจก
7 เดือนที่ผ่านมา
6 กุมภาพันธ์ 2568 3:11 น. สวัสดีครับทุกท่าน มาเร็วกว่าเมื่อวานหน่อยนึง วันนี้มีตัวอย่าฃแบบที่จะแจกมาลงให้ดูกันครับ เนื่องจากงปจำกัดทำได้แค่สองแผ่น เป็นการสแกนแบบ ขนาดกระดาษ a0 ได้มาสองแผ่นที่สำคัญครับ มาดูกัน แบบข้างบนนี้้เป็นแบบ GA ของเรือขนส่งพนักง…
7 เดือนที่ผ่านมา
6 กุมภาพันธ์ 2568 3:11 น. สวัสดีครับทุกท่าน มาเร็วกว่าเมื่อวานหน่อยนึง วันนี้มีตัวอย่าฃแบบที่จะแจกมาลงให้ดูกันครับ เนื่องจากงปจำกัดทำได้แค่สองแผ่น เป็นการสแกนแบบ ขนาดกระดาษ a0 ได้มาสองแผ่นที่สำคัญครับ มาดูกัน แบบข้างบนนี้้เป็นแบบ GA ของเรือขนส่งพนักง…
MEMBER
LINK
▲
▼
รายการสั่งซื้อของฉัน
รายการสั่งซื้อของฉัน
ข้อมูลร้านค้านี้
VIN MODEL
จำหน่าย เรือโมเดล,สอน ออกแบบ เขียนแบบเรือโมเดล กรุงเทพมหานคร โทรศัพท์ 0879262908
เบอร์โทร : 0879262908
อีเมล : r_pinsuwan@hotmail.com
อีเมล : r_pinsuwan@hotmail.com
ส่งข้อความติดต่อร้าน
เกี่ยวกับร้านค้านี้
ค้นหาสินค้าในร้านนี้
ค้นหาสินค้า
สินค้าที่ดูล่าสุด
บันทึกเป็นร้านโปรด
Join เป็นสมาชิกร้าน
แชร์หน้านี้
แชร์หน้านี้
↑
TOP เลื่อนขึ้นบนสุด
TOP เลื่อนขึ้นบนสุด
สินค้าในตะกร้า ({{total_num}} รายการ)
ขออภัย ขณะนี้ยังไม่มีสินค้าในตะกร้า
ราคาสินค้าทั้งหมด
฿ {{price_format(total_price)}}
- ฿ {{price_format(discount.price)}}
ราคาสินค้าทั้งหมด
{{total_quantity}} ชิ้น
฿ {{price_format(after_product_price)}}
ราคาไม่รวมค่าจัดส่ง
➜ เลือกซื้อสินค้าเพิ่ม