ไร้สาระอีกละครับ

              30 กรกฏาคม 2567 12:35 น. สวัสดียามดึกครับทุกท่าน พรุ่งนี้ก็สิ้นเดือนละ เมื่อต้นเดือนว่าจะพยายามเข้ามาทำบทความให้บ่อยขึ้น กลับกลายเป็นว่า ทั้งเดือน มีแค่สองบทความเอง แฮะๆ อย่าว่ากันเลยครับ พอดีมีงานด่วนเข้ามา ตอนนี้บ้านเราก็เข้าหน้าฝนแบบเต็มๆแล้ว ตกทุกวัน ดาดฟ้าผมก็รั่วทุกวัน ยังหาไม่เจอว่าน้ำฝนมันมาจากไหน อยู่ๆก็มาหยดลงมาจากวงกบประตูซะงั้น ต้องเอาเก้าอี้มาปีนดู ก็เห็นน้ำเจิ่งอยู่ขอบ....หน้าจั่วของหลังคาที่กั้รดาดฟ้ากับเพดานห้อง แล้วน้ำมันก็ไหลมาตามร่องรอยต่อของแผ่นพื้นดาดฟ้าเข้ามาข้างใน.....เฮ้อๆๆๆๆๆ
            สั่งเทปกาวปิดกันซึมจากลาซาด้ามาลองใช้ดู อีกสองวันน่าจะได้ ได้เรื่องยังไงจะมาอัปเดทครับ
            ฝนก็ตก แมวก็อย่างซนเลย ตอนนี้ต้องแยกตัวผู้กับตัวเมียออกจากกัน เพราะตัวเมียเริ่มจะดิ้นอีกละ เลี้ยงไม่ไหวแน่ๆ รอให้ คลีนิคของ กทม เปิด อีกเดือน ก็ต้องเอาไปทำหมันกันแล้วครับ ไม่งั้นคนเลี้ยงตายก่อนแหงๆ
          วันนี้มีเรื่องมาโม้สักเล็กน้อยครับ เอาเป็นว่า เล่าสู่กันฟังก็แล้วกัน ในตอนนี้ ก็จะมีข่าวดังๆอยู่หลายเรื่อง ทั้งเรื่อง ทับลาน ,ปลาหมอคางดำ ,และที่ร้อนแรงไม่แพ้กันก็เห็นจะเป็นเรื่อง กองทัพอากาศจะเลือกซื้อเครื่องบินขับไล่ มาแทน F16 ที่กำลังจะปลดประจำการอีกในไม่ช้านี้ และ อื่นๆอีกมากมาย อ้อ ที่มาแรงแซงโค้งที่สุดก็เห็นจะเป็นเรื่อง เงินดิจิตอลนั่นเอง 5555 ขำนะ แต่อยากได้เหมือนกันครับ ไหนๆ ก็เป็นหนี้พร้อมกันทั้งประเทศละ จะได้หรือไม่ได้ก็ต้องร่วมกันใช้หนี้ก้อนนี้และก้อนอื่นๆก่อนหน้านี้ที่กู้มาในนามของรัฐบาลไทยอยู่ดี ไม่ทางตรงก็ทางอ้อม ไม่ได้ทุกคนแต่ก็ต้องร่วมใช้หนี้กันทุกคน ไม่มียกเว้น สนุกดีครับ
          ก็ว่ากันไปครับ อนาคตเป็นเรื่องที่ไม่ต้องไปยึดติดอะไรกับมัน พอๆกับอดีตที่ผ่านมา มันผ่านมาและผ่านไป คร่ำครวญให้ตายก็ไปแก้ไขอะไรไม่ได้ ทำทุกเรื่องในทุกวันของเราให้ดีที่สุด เหนื่อยก็พัก ท้อก็ถอยมาตั้งหลักกันใหม่ มีกำลังก็ว่ากันต่อ ผมเองไปหาหมอตามนัดทีไรเหมือนได้ไปเจอ คนรู้จักคุ้นเคยมาหลายปี คุยกันสนุกสนาน ป่วยก็ส่วนป่วยครับว่ากันไป คุณหมอที่รักษาคนเป็นโรคหัวใจนี่ ดูๆไปแล้วก็เหมือนกับคนที่สะสมวัตถุโบราณนะครับ เพราะคนไข้ส่วนใหญ่ของคุณหมอ ล้วนแต่เป็นผู้สูงอายุทั้งนั้น ห้าสิบ ขึ้นซะเป็นส่วนใหญ่ เกินหกสิบนี่เพียบเลย มีทั้งเดินมา นั่งรถเข็นมา และก็นอนมาก็เยอะ มีคุณหมอท่านนึง ที่เป็นเภสัชกร ที่ผมต้องพบทั้งก่อนและหลังจากเข้าไปพบกับคุณหมอเจ้าของไข้โดยตรง ผมเห็นตั้งแต่ยังเป็นปรกติดี จนเมื่อสักต้นปี ก็เห็นว่าจะใกล้คลอดแล้ว มาถึงวันนี้ก็คงจะได้อุ้มลูกน้อยน่ารักไปเรียบร้อยแล้ว เพราะไปตามนัดเมื่อเดือนก่อน ไม่เห็นคุณหมอท่านนี้แล้ว ก็รู้สึกดีนะครับ ที่เห็นอะไรที่เป็นเรื่องดีๆในโรงพยาบาล
             พิมพ์มาตั้งนานยังไม่เข้าเรื่องเลย มะ มาว่ากันต่อครับ เคยกันไหมครับ ที่ท่านทั้งหลายจะซื้ออะไรสักอย่างเอามาใช้งาน ไม่ว่าจะเป็น ทีวี โทรศัพท์ฯ รถยนต์ คอมพิวเตอร์ ฯลฯ เราก็จะซื้อไอ้ที่ว่ามาให้มันคุ้มค่ากับเงินที่เสียไปใช่ไหมครับ อย่างเช่น โทรศัพท์มือถือนี่ เราก็จะถามนู่นนี่นั่นเยอะแยะไปหมด cpu อะไร เร็วไหม Ram เท่าไหร่ กล้องละเอียดเท่าไร เพิ่มได้อีกเท่าไหร่ มีประกัน ไหม ฯลฯ กว่าจะได้ซื้อ ก็เบื่อกันไปข้าง ทั้งคนซื้อและคนขาย
             และยิ่งเป็นของที่บอกว่า ในอนาคตสามารถอัปเกรดได้ โดย เพิ่มนั่น ใส่นี่เข้าไปอีก ก็จะเป็นที่ถามถึงและน่าสนใจอย่างมากใช่ไหมครับ หรือ รถยนต์ ซื้อมาเดิมๆ ไม่พอใจเอาไปโมฯ เพิ่ม หมดอีกเท่าตัวก็มี
            โน๊ตบุ๊คที่ผมนั่งพิมพ์อยู่นี่ ได้มาเมื่อปี 2560 หลานเขาให้มาหลังจากใช้มาหลายปี cpu เป็น i5 Gen3 ในตอนนั้นก็จัดว่าแรงพอได้สำหรับงานทั่วไป แต่มาถึงวันนี้มันทำงานได้ช้าไปเสียแล้วครับ สำหรับถ้าตอนนี้ผมจะเอาไปเพิ่ม ram หรือเปลี่ยนฮาดร์ดีส ให้มากขึ้น คงใช้เงินอีกหลายพัน ถ้าเพิ่มเงินอีกหน่อย ก็จะสามารถซื้อมือสองที่สเปคตามที่ผมต้องการได้ และตัวเครื่องก็ยังมีอายุการใช้งานที่น้อยกว่า cpu ใหม่กว่า ทำงานได้เร็วกว่า แม้จะเป็นเครื่องมือสองก็ตาม
             ในความเห็นของผม มันไม่มีของหรืออะไรก็ตามที่จะเหมาะสมหรือพอดีกับตัวเรา หรือหน่วยงานของเรา ไปตลอดอายุการใช้งานของมันแน่นนอน ผ่านไปเพียงปี หรือสองปี ไอ้ที่เรามีอยู่มันก็จะตกรุ่นไปแล้ว บางอย่างแม้แต่อาหลั่ย ร้านที่ซ่อมยังร้องเลยครับว่ามันหายากมากๆ เพราะเทคโนโลยี่มันไปเร็วเหลือเกิน
             มาดูอีกตัวอย่างหนึ่งก็ได้ ท่านทั้งหลายก็คงจะเห็นเครื่องบินรบของประเทศ สหรัฐฯกันมาบ้างไม่มากก็น้อยใช้ไหมครับ ยิ่ง F16 นี่คุ้นเลย เพราะ ทอ เราก็มีใช้อยู่จนใกล้จะปลดหลังจากใช้มาสามสิบกว่าปีแล้ว ได้มาเมื่อ .....อ้าว เดือนนี้นี่นา แต่เป็นปี พ.ศ. 2531 หรือ ค.ศ. 1988  36 ปีมาแล้วนั่นเอง ส่วน JAS39 เข้ามาบ้านเราเมื่อปี 2551 ครบจำนวนเมื่อ 2555 ประมาณนั้นครับ
             เครื่องบินรบที่บินฟัดกันอยู่ในโลกปัจจุบันนี้ เรียกได้ว่าเป็นเทคโนโลยี่ก่อนยุค ค.ศ 2000 ทั้งนั้น ไม่เว้นแม้แต่ F22 และ F35 แต่ได้มีการอัปเกรด อุปกรณ์และซอฟแวร์ เป็นจำนวนมากในตลอดหลายสิบปีที่ผ่านมา ลองนึกถึงรถยนต์อายุยี่สิบปีดูสิครับ ว่ามันจะเก่าขนาดไหน บางรุ่นให้กันฟรีๆยังมีเคืองกันเลย แต่ในช่วงเวลาที่เริ่มพัฒนาจนสร้างออกมาบินใช้งานได้ มันก็คือสุดยอดของเวลานั้นเหมือนกัน และบางรุ่นก็ยังเป็นสุกยอดมาจนถึงทุกวันนี้ อาจจะเพราะไม่มีคู่ต่อสู้ หรือ เทคโนโลยี่ของอีกผ่ายไปไม่ถึงนั่นเอง และก็เช่นเดียวกับตัวเครื่องบิน อาวุธที่ติดไปกับเครื่องบินเหล่านั้น ก็พัฒนามาตั้งแต่ก่อนยุค ค.ศ. 2000 เช่นกัน ของใหม่ๆก็มีครับ แต่ สำหรับประเทศที่ซื้อรุ่นแรกๆ ใช้มันไม่ได้แล้ว จะอัปเกราดเครื่องบินให้ใช้อาวุธรุ่นใหม่ๆได้ ก็แพงเกินไป เพราะอายุโครงสร้างของเครื่องบินมันเหลือน้อยเต็มที ไม่เหมือนรถยนต์ เก่าแค่ไหนก็เอามาปะผุกันได้ เกิดอะไรขึ้นก็ยังอยู่บนพื้นดิน แต่เครื่องบินไม่ไใช่ครับ  น๊อตหลุด ปีกแหว่ง ข้างเปิด ฯลฯ นี่ โอกาสรอดแทบไม่มี 
                มีอาวุธดีก็ใช่ว่าจะชนะ ถ้ามองศัตรูไม่เห็นมันก็ยิงไม่ถูกอยู่ดี เรด้าห์ที่ติดมากับเครื่องบินเมื่อสามสิบกว่าปีที่แล้ว กับของใหม่ที่ยัดเข้าไปในเครื่องเดิม มันเทียบกันไม่ได้อยู่ดี ว่าแต่มันจะคุ้มไหมเท่านั้นเอง ส่วน เครื่องแบบเดิมแต่ผลิตในปัจจุบัน เช่น f16 หรือ jas39 รูปร่างหน้าตามันอาจจะเหมือนเดิม หรือต่างไปก็เล็กน้อยเท่านั้น แต่ภายในนี่แทบจะเป็นคนละลำเลยทีเดียว นักบินเมื่อสามสิบปีที่แล้ว มาบินเครื่องแบบเดิมแต่รุ่นใหม่กว่า ก็อาจจะเหวอเอาก็ได้
               มาถึงเรื่องเรือกันมั่ง (ไม่เอาเรือดำน้ำนะครับ 55555) เอาตัวอย่างเรือในแม่น้ำเจ้าพระยาบ้านเรานี่แหละครับ ที่เราเห็นๆกันอยู่ อายุแต่ละลำผมว่า ส่วนใหญ่ไม่ต่ำกว่าสิบปีแทบทั้งนั้นครับ นอกจากเรือสปีดและเจ๊ตสกีที่ผลิตจากโรงในต่างประเทศแล้วส่งออกไปขายทั่วโลกรวมถึงในประเทศไทยด้วยแล้วนั้น เรือที่เห็นในบ้านเราแทบจะเรียกได้ว่า มีเพียงลำเดียว หรืออาจจะสองถึงสามลำในโลกนี้เท่านั้นเองครับ แม้ว่าบางลำจะมีรูปร่างหน้าตาคล้ายๆกันเช่นเรือด่วนเจ้าพระยา เรือข้ามฟาก ฯ ก็จะไม่เหมือแนกันเปะซะที่เดียว เหมือนรถยนต์หรือเครื่องบิน ซึ่งในแต่ละรุ่นจะกี่ร้อยกี่พัน ก็จะเหมือนกันทั้งหมดในรุ่นเดียวกันนั่นเอง
            อาจจะเป็นเพราะความจำเป็นที่จะต้องใช้เรือในบ้านเรายังมีน้อยด้วยครับ เลยเป็นการยากที่จะหาเรือที่มีขายได้ตามความต้องการของผู้ซื้อเหมือนยานพาหนะอื่นๆ ที่ผลิตเป็นจำนวนมาก และราคาของเรือในบ้านเราก็ค่อนข้างแพงพอสมควร ขนาดเป็นเรือพลาสติคที่นั่งได้สามสี่คน และผลิตได้เป็นจำนวนมาก ยังมีราคาเกือบหมื่น หรือกว่านั้น เรือคายัคพลาสติกหนึ่งที่นั่ง ก็ เจ็ดพันถึงหมื่น บาทเข้าไปแล้วในยุคปัจจุบัน
           การที่จะเป็นเจ้าของเรือสักลำถ้าไม่มีเงินถังไปชี้เอาตามโชว์รูมหรือแคตาล๊อคในอินเตอร์เนต ก็เห็นจะเป็นเรื่องยากเอามากๆ นอกขากมีความจำเป็นต้องใช้งานจริงเช่น การทำธุรกิจท่องเที่ยวทางแม่น้ำและลำคลอง ซึ่ง ลักษณะของเรือก็จะแตกต่างกันไปอีก ถ้าใช้ในแม่น้ำอย่างเดียว มีผู้โดยสาร สิบกว่าคน เรือก็ยาวและกว้างหน่อย มีเครื่องยนต์ที่มีกำลังมากขึ้น แต่ถ้าจะเข้าคลองด้วย ตัวเรือจะใหญ่มากก็ไม่ได้สูงมากก็ไม่เพราะจะติดสะพานอีก แล่นเร็วก็ไม่ได้ เดียวคลื่นจะไปพังบ้านริมน้ำเข้าให้อีก และเรืออย่างนี้ก็ไม่ได้มีวางขายในท้องตลาดเหมือนรถยนต์หรือมอเตอร์ไซด์อีก ต้องสั่งต่อหใม่ทั้งหมด หรือไม่ก็ไปหาซื้อเรือเก่าที่มีลักษณะที่ใกล้เคียงและพอใจ นำมาดัคแปลงตกแต่งเอาใหม่อีกทีนึง ก็จะได้เรือที่ต้องการตามวัตถุประสงค์ในการใช้งาน และราคาก็อาจจะถูกกว่าในการที่จะไปสั่งต่อเรือลำใหม่ด้วยครับ
              ที่โม้มาซะยืดยาวก็เพียงเพื่อจะบอกว่า จะซื้ออะไรมาใชงาน ไม่ว่าจะเล็กหรือใหญ่ ให้เอาความต้องการในปัจจุบันเป็นที่ตั้ง ประกอบกับการบำรุงรักษาว่าทำได้ไหม ในระยะต่อไปในอนาคต เท่านั้นก็น่าจะพอแล้วครับ อย่างหวังว่าจะไปอัปเกรด หรือไปเพิ่ม ไปลดอะไรอีกในวันข้างเลยทีเดียว แม้แต่การซ่อมบำรุงก็ตาม เพราะของที่มีอยู่ในมือนั้นอาจจะตกรุ่นเลิกผลิตไปแล้วก็ได้ ซึ่งส่วนใหญ่ก็เป็นแบบนั้นอยู่แล้ว ไม่งั้น ผู้ผลิตจะอยู่รอดได้อย่างไรครับ ถ้าไม่ทำของใหม่ๆออกมาขาย คู่แข่งก็ทำออกมาอยู่ดี เจ๊งกันพอดี
               เท่านี้แหละครับสำหรับคืนนี้ ขอให้ทุกท่านมีสุขภาพแข็งแรงครับ ราตรีสวัสดิ์ครับทุกท่าน
3:16 น.

.....................................................................................................