8 พฤษภาคม 2567 12:30 น. สวัสดียามดึกครับทุกท่าน หายไปหลายวัน มันร้อนตริงปีนี้ เมื่อเช้าวันที่ 7-5-67 ตื่นมาพบกับอากาศที่เย็นสบายเพราะฝนตกปรอยๆ นอนสบายทั้งวัน จนถึงตอนนี้แม้ว่าฝนจะหยุดตกไปแล้ว แต่ความเย็นก็ยังอยู่ ได้นอนสบายอีกคืน หวังว่าพรุ่งนี้จะเป็นเช่นนี้อีกวันครับ
อากาศเย็นลง แต่ในโซเชียล กลับเดือดปุดๆ ปานน้ำเดือดในหม้อก๋วยเตี๋ยว เรื่องอะไรก็ไปหาดูเอาเองครับ ยอมรับว่าไม่กล้าออกความเห็น ครับ (แค่นี้ก็ไม่รู้จะรอดป่าว 5555)
ผมทำเวปนี้มาก็หลายปีแล้ว เนื้อหาในบทความก็เป็นเรื่องเก่าๆทั้งนั้น ซึ่งอาจจะมีคนทำไว้เมื่อนานมาแล้วก็ได้ แต่ผมหาไม่เจอเท่านั้นเอง การออกแบบเรือก็ยังเป็นวิธีการที่คนรุ่นเก่าคิดเอาไว้เมื่อนานมาแล้ว แม้จะผ่านมาเป็นร้อยปี แต่ตำราที่เกี่ยวข้องโดยตรงในการออกแบบเรือเป็นของชาวตะวันตกทั้งนั้น ใช้ในการเรียนการสอนมาก็หลายสิบปีแล้ว บางเล่มตั้งแต่ยุค 70 จนปัจจุบันก็ยังใช้กันอยู่ สูตรการคำนวนต่างๆก็เช่นกัน ไม่เคยเปลี่ยนแปลง แต่ที่เปลี่ยนไปคือ เทคโนโลยี่ที่นำมาใช้ในการออกแบบ เมื่อก่อนเขียนลงกระดาษไขก็ว่าหรูแล้วครับ แต่ตอนนี้ แบบเรือทั้งลำเขียนกันไม่กี่วันก็เสร็จแล้ว รุ่นผมเป็นรุนเปลียนผ่านเทคโนโลยี่อย่างเลี่ยงไม่ได้เลย ใครปรับตัวไม่ได้ก็ต้องอำลาจากวงการ ออกแบบ เขียนแบบไปอย่างเลี่ยงไม่ได้อีกเช่นกัน เพราะไม่ยอมรับการเปลี่ยนแปลง ไม่ยอมรับเทคโนโลยี่นั่นเอง
อีกอย่างที่เปลี่ยนไปอย่างมากก็คือ วัสดุที่ใช้ในการต่อเรือ จริงอยู่ที่รูปร่างหน้าตาอาจจะไม่เปลี่ยน แต่คุณสมบัติต่างๆเปลี่ยนไปแน่นอน อย่างน้อยๆก็เรื่องของความแข็งแรง เหล็กเมื่อสามสิบปีที่แล้ว กับเหล็กในยุคปัจจุบันคุณสมบัติก็ต่างกันไม่มากก็น้อยครับ จำได้ว่าเมื่อปี 2534 เมื่อนำเหล็กแผ่นสำหรับต่อเรือซึ่งสั่งมาจากประเทศรัสเซีย(เขาว่าอย่างนั้น)ผ่านมาทางลาว(ไม่รู้มันมายังไงหมือนกัน) ไม่มีใบรับรองอะไรเลย แต่เนื่องจากราคาถูกกว่ามาก(จำราคาไม่ได้แล้วครับ น่าจะไม่เกิน 12 บาท /กิโลฯ มั้ง)
ซึ่งถูกมากๆเมื่อเที่ยบกับเหล็กในประเทศในเวลานั้น เป็นเหล็กแผ่นขนาด 5'x20'x6,8,12 mm. ประมาณนี้ครับ วัดความหนาแล้วมันได้ตามขนาดที่ระบุไว้บนแผ่นเหล็กครับ แต่สิ่งที่จะต้องทำก็คือ ตัดเหล็กทุกขนาด อย่างละหนึ่งชิ้นขนาดประมาณ 20x20 cm. ส่งไปทดสอบที่ ม.จุฬาฯ เพื่อให้ได้ใบรับรองว่า เหล็กชุดนีัมีคุณสมบัติต่างๆเที่ยบเท่าหรือดีกว่าเหล็กที่ใช้ต่อเรือที่มีขายอยู่ตามท้องตลาด ซึ่งในสมัยนั้นก็หายากอยู่เหมือนกัน และราคาก็แพงกว่าเหล็กที่ใช่ก่อสร้างอาคารทั่วไปอีกด้วย
ที่ต้องทำเพราะนอกจากจะได้เหล็กที่มีคุณภาพตามต้องการแล้วมันยังเกี่ยวข้องไปถึงเรื่องของการทำประกันภัยต่างๆอีกด้วยครับ แม้เรือจะต่อเสร็จไปแล้ว แต่ในการทำประกันภัย เขาจะดูคุณสมบัติของวัสดุที่ใช้ในการต่อเรือลำนั้นๆด้วย ถ้าไม่มีใบรับรองวัสดุฯ ก็งานยากแล้วครับ จะเอาเรือไปใช้งานก็ยาก ไม่มีผู้ว่าจ้างที่ไหนมาจ้างเรือที่ไม่มีประกันภัยไปใช้งานหรอกครับ ไม่ว่าเรืออะไรก็ตาม
และที่เลี่ยงการเปลี่ยนแปลงไม่ได้อีกอย่างก็คือ เครื่องมือต่างๆและวิธีที่ใช้ในการต่อเรือ ที่เห็นชัดๆนอกจากพวกที่เขียนแบบแล้ว กลุ่มคนแรกๆในอู่ต่อเรือที่ได้รับผลกระทบมากที่สุดก็คือ ช่างขยายแบบครับ ตั้งแต่มีอู่ต่อเรือในประเทศเราเมื่อนานมาแล้ว ช่างขยายแบบถือว่าเป็นหัวใจของอู่ต่อเรือเลยก็ว่าได้ เพราะถือว่าเป็นผู้กำหนดชะตากรรมของเรือลำนั้นๆเลยทีเดียว ว่ารูปร่างหน้าจะออกมาเหมือนแบบที่เขียนไปหรือไม่ ชิ้นส่วนโครงสร้างต่างๆจะถูกต้องตามแบบหรือเปล่าก็ขึ้นอยู่กับเขานี่แหละครับ ค่าตัวก็สูงมากตามไปด้วยและก็มีจำนวนน้อยมากๆเมื่อเที่ยบกับช่างในสาขาอื่นๆ ถึงขนาดต้องยืมตัวหรือซื้อตัวกันก็มีมาแล้ว แต่เมื่อสิบกว่าปีที่ผ่านมา ช่างขยายแบบแทบจะหายไปหมด เพราะถูกแทนที่ด้วย คอมพิวเตอร์และเครื่องมือที่เรียกว่า CNC นั่นเอง ช่างขยายแบบที่ผมเคยรู้จัก และเรียกว่าเป็นครู ปัจุบัน บางท่านก็เลิกไปแล้วเพราะไม่รู้จะทำอะไรในอู่ต่อเรือ ใช้คอมพิวเตอร์ก็ไม่ได้ บางท่านก็กลายเป็นคนเฝ้าห้องเก็บของ ฯ ครับ ถ้าไม่ปรับตัวก็ต้องออกไป ไปหาทำอย่างอื่นแทน ก็เท่านั้นเอง เป็นเรื่อปรกติครับ
ประสบการณ์มีไว้เล่าให้คนรุ่นหลังฟังกันเพลินๆเท่านั้นเองครับ ไม่สามารถเอามาเป็นมาตราฐานสั่งสอนคนรุ่นหลังได้เลย แม้แต่การเข้าสังคมในการทำงานของวงการอุตสาหกรรมต่อเรือบ้านเราก็เหมือนกันครับ นอกจากเรื่องวิชาการ และฝีมือทางช่างต่างๆที่เรียนรู้ฝึกฝนกันมา ซึ่งยังคงต้องมีผู้ชี้แนะหรือสอนต่อๆกันมาเท่านั้น เมื่อเรียนจบ ฝึกฝีมือจบแล้ว ก็ต้องหาทางเรียนรู้ชีวิตกันเอาเองแล้วครับ เพราะปัจจุบัน เทคโนโลยี่ด้านต่างๆมันก้าวไปข้างหน้าเร็วมากๆ การสั่งการ การติดต่อสื่อสาร แม้แต่การควบคุมหรือติดตามงานในอู่ก็เปลี่ยนแปลงไปมากเหมือนกัน คนรุ่นผมตามไม่ทันแล้วครับ
ค่ำคืนนี้อากาศเย็นสบายครับ ก็ขอให้ทุกท่านสบายกายสบายใจกันทุกท่านครับ ราตรีสวัสดิ์ครับ ขอสุขภาพที่ดีจงอยู่กับทุกท่านตลอดไปครับ
2:10 น.
...................................................................................................................