บทความสำหรับมือใหม่หัดเขียนแบบ

         25 ตุลาคม 2566 23:22 น. สวัสดีครับทุกท่าน พาเขียนแบบเรือ ทำโมเดลเรือมาซะนาน วันนี้จะเรียกว่าเป็นบทความสำหรับมือใหม่หัดเขียนแบบก็แล้วกัน ท่านที่เขียนแบบเป็นแล้วก็ข้ามตอนนี้ไปได้เลยครับ เดี๋ยวจะหาว่าหลอกให้มาอ่านกันเปล่าๆ
        บทความที่แล้วมา ผมได้แนะนำว่า ถ้าใครเขียนแบบไม่ได้ก็ให้หัดเขียน เลยนึกขึ้นได้ว่า สำหรับคนที่เริ่มเขียนแบบจากศูนย์ มันจะยากมากจริงๆ เพราะไม่รู้จะเริ่มยังไง จะบอกว่าให้ไปหาอ่านเอาในกูเกิลก็ได้ ดูมันปัดความรับผิดชอบไปหน่อย วันนี้ก็เลยอยากจะมาแนะแนวทางเบื้องต้นสำหรับการเขียนแบบก็แล้วกันครับ เมื่อทำความเข้าใจแล้วก็ไปหาวิธีฝึกฝนได้ตามสบาย
        จำได้ว่าตอนเรียน ม.ศ.2 ที่ต่างจังหวัด ก็ได้แบก "ไม้ที" ไปโรงเรียนกันแล้ว เพราะมีวิชาเขียนแบบเบื้องต้น อาทิตย์ละหนึ่งชั่วโมง อุปกรณ์ก็มี ดินสอธรรมดา ยางลบ ไม้สามเหลี่ยมพลาสติกสองอัน มุม 30 กับ 60 หนึ่งอัน และ 45 องศาอีกหนึ่งอัน แค่นั้นเอง  ดินสอกด ไม่เคยเห็นแม้แต่เงาและไม่รู้ว่ามันมีอยู่ในโลกนี้ด้วยซ้ำ โต๊ะเขียนแบบก็โต๊ะเรียนธรรมดานี่แหละครับ มีขอบโต๊ะด้านข้างเรียบๆตรงๆหน่อย เอาไว้ให้ไม้ทีเกาะเวลาเลื่อนขึ้นลงสำหรับตีเส้นแนวนอน และใช้ฉากพลาสติกเขียนเส้นในแนวตั้ง โดยเอาฉากมาตั้งบนสันของไม้ทีที่เกาะอยู่กับขอบโต๊ะ แล้วก็เลื่อนฉากไปซ้าย ขวา ตามตำแหน่งที่ต้องการ เส้นแนวตั้งที่ได้ก็จะตั้งฉากกับไม้ที หรือเส้นที่เขียนตามแนวนอนนั่นเอง

         ประมาณภาพข้างบนนี้แหละครับ อ้อมีกระดาษกาวอีกม้วนเล็กๆ แต่สมัยนั้นบ้านนอกไม่มีขายมีแต่เทปกาวใสม้วนเล็กๆ เวลาจะใช้นี่แกะยากจริงๆ เพิ่งมารู้เอาไม่กี่เดือนมานี้เองว่ามีวิธีแกะให้ง่ายๆก็คือ เมื่อเราใช้ครั้งล่าสุดแล้ว อย่าให้ปลายเทปหรือกระดาษกาวมันกลับไปแปะติดกับม้วนเด็ดขาดไม่งั้นจะใช้ครั้งต่อไปนี่หากันตาเหล่เลยทีเดียว

                
            เหลือปลายเทปกาวไว้หน่อยนึงครับ

               
                   แล้วพับให้ด้านที่มีกาวเหนียวๆมาติดกัน แค่นี้เวลาใช้ครั้งต่อไปก็ไม่ต้องไปไล่หาแล้วครับ
          นั่นคืออดีตเด็กน้อยที่เริ่มเขียนแบบครั้งแรก เนื้อหาที่คุณครูเอามาสอนในคาบเรียนก็คือ เริ่มจากการรู้จักวัตถุ หรือชิ้นงานที่จะเอามาเขียนเป็นแบบ หรือ PLAN ในที่นี้ผมก็จะเอาตามที่ท่านว่ามาบอกต่อเลยละกัน
          แบบ หรือ PLAN คืออะไร ทำไมต้องมี ต้องเขียน ต้องเรียนตั้งแต่ ม. ต้นด้วย คำตอบก็คือ แบบ เป็นหลักฐาน เป็นลายแทง เป็นวิธีการจดบันทึกแบบหนึ่งนั่นเองครับ เพื่อจะบอกคนที่มาดู มาอ่านว่า ไอ้เจ้ารูปที่อยู่ในกระดาษ หรือฯ นี้มันคืออะไร หน้าตาเป็นอย่างไร มีขนาดเล็กใหญ่เท่าไหร่ ทำด้วยอะไร เอาอะไรมาต่อกับอะไรที่ตรงไหน ทำอะไรก่อนหลัง ฯลฯ แล้วทำไมต้องมีแบบด้วย จำเอาไว้ในหัวไม่ได้หรอ ขอตอบว่า จำได้หมด จำได้นานหรอครับ บางคนความจำดีก็จำได้จนวันตาย แต่พอตายไปแล้วความรู้หรือของ หรืออะไรก็แล้วแต่ที่จำเอาไวมันก็หายตามเจ้าของหัวไปด้วยนั่นเอง คนรุ่นหลังจะทำมั่งก็ต้องมางมกันใหม่ หรือโชคดีหน่อย ก็ไปลอกเอาจากของเดิมที่ทำไว้แล้วมันยังอยู่ ไม่พังไปซะก่อน แต่จะลอกจะก๊อปอย่างไรมันก็ไม่เหมือนอย่างแน่นอน แค่ คล้ายๆเท่านั้นเอง จะคล้ายมากหรือน้อยอยู่ที่คนก๊อปแล้วครับ แล้วทำไมต้องเรียนเขียนแบบตั้งแต่ ม. ต้นด้วย อันนี้ตอบไม่ได้ครับ เพราะไม่รู้ว่าใครเป็นคนออกหลักสูตรนี้มาให้เด็ก ม. ต้นเรียน ต้องไปหาเอาเองครับ
         ทีนี้มาว่าถึงเนื้อหาที่เรียนกันมั่ง ในเบื้องต้น เรามาทำความรู้จักกับรูปร่างหรือรูปทรงของวัตถุกันก่อน วัตถุที่เป็นของแข็งที่มีอยู่ในโลกนี้มันอยู่ในรูปร่างไม่กี่อย่างเองครับ ที่ดูยากหน่อยก็พวกก้อนหิน ขรุขระ เบี้ยวไปมา หาเหลี่ยมหามุมไม่ได้เพราะมันมีเยอะมาก หรือไม่มีเลยก็ได้เป็นก้อนหินเกลี้ยงเกลา ย้วยไปย้วยมา รูปร่างแปลกตา ต้นไม้ ดูเหมือนจะคตไปโค้งมา แต่ก็จะอยู่ในรูปทรงกระบอก หรือรูปทรงกรวย ฯลฯ ส่วนวัตถุที่มนุษย์สร้างขึ้น ก็จะอยู่ในรูปทรงของ สามเหลี่ยม สี่เหลี่ยม หรือมากกว่านั้น อยู่ในรูปทรงกระบอก ทรงกลม ทรงปิรามิด ฯลฯ และจากรูปทรงดังกล่าวก็ไปพัฒนาต่อไปอีกเป็นหลายอย่างแต่ถ้าดูโดยรวม ก็จะอยู่ในรูปทรงดังที่กล่าวมาแล้วทั้งสิ้น ทรงกระบอกใส่ซี่เล็กๆเข้าไปที่ขอบนอกก็กลายเป็น ฟันเฟือง
กล่องสี่เหลี่ยม สามเหลี่ยม ก็ว่ากันไปว่าจะทำให้มันเป็นอะไร
         ที่คุณครูสอนมาและผมจำได้ก็มีประมาณนี้แหละครับ ซึ่งก็ได้ใช้มาจนทุกวันนี้นั่นเอง
         ทีนี้จะเริ่มกันยังไง ก็นี่เลยครับมาดูภาพกัน
                                       ที่หมายเลข 1 จากซ้ายไปขวา เป็นกล่องสี่เหลี่ยม คำว่า "กล่อง" แสดงว่ามันเป็นรูปทรงสี่เหลี่ยม สามมิตินั่นคือ มิติที่หนึ่งคือความกว้าง มิติที่สองคือ ความยาว มิติที่สามคือความสูง ถึงตรงนี้ต้องเข้าใจตรงกันก่อนนะครับ  วัตถุทุกอย่างในโลกนี้อยู่ในสภาพ สามมิติทั้งนั้น กระดาษจะบางขนาดไหนก็ยังมีความสูงหรือความหนาอยู่ดี
               กล่องในภาพที่ 1 จะเห็นผมใส่ตัวอักษรกำกับไว้ F ,S ,T ก็คือ F คือด้านหน้าด้านที่เรามองเห็นในสภาวะปรกติ เหมือนเราเดินไปสวนกับใครเราก็เห็นด้านหน้าของคนที่สวนกับเรานั่นเอง ในที่นี้ ด้านหน้ากับด้านหลังมีขนาดที่เท่ากันคือ เหมือนกันนั่นเอง
     S คือด้านข้างที่เราจะเห็นก็ต่อเมื่อเราไปยืนมองอยู่ข้างๆวัตถุนั้น ไม่ว่าจะเป็นข้างซ้ายหรือข้างขวา ในที่นี้ ข้างซ้ายและขวา มีขนาดเท่ากันหรือเหมือนกันนั่นเอง
     T คือด้านบนคือด้านที่เมื่อเรายืนมองวัตถุนั้นแบบปรกติ เราจะไม่เห็นด้านนี้จนกว่าเราจะพลิกมันลงมาหรือขึ้นไปยืนอยู่เหนือวัตถุนั้น ในที่นี้ ด้านบนกับด้านล่าง มีขนาดเท่ากันหรือเหมือนกันนั่นเอง     
               การเขียนแบบจะได้ข้อมูลหรือขนาดมาจากสองกรณีคือ มีวัตถุอยู่แล้วเราก็ไปวัดขนาดมาเขียนได้เลยนั่นคือการ ก๊อปปี้ข้อมูลมาเขียน และอีกหนึ่งคือ เราคิดขนาดของวัตถุขึ้นมาเองอันนี้เรียกว่าเราออกแบบเอง
          แบบที่เราจะเขียนโดยทั่วไป เราจะเขียนแค่ สามด้าน ของวัตถุเท่านั้น คือ ด้านหน้า ด้านข้าง และด้านบน นอกจาก วัตถุทรงกลม ทรงกระบอก ทรงกรวย ฯ ที่เขียนเพียงสองด้านเท่านั้นคือ ด้านข้างและด้านบน เว้นว่าจะมีวัตถุอื่นติดอยู่ ก็ต้องเขียนให้ชัดเจนว่ามันอยู่ตรงไหนของวัตถุนั้น
          ภาพหมายเลข 2 เป็นภาพของวัตถุทรงกระบอกตั้งอยู่ จะดูด้านไหนก็เหมือนกันหมด เลยเขียนแค่ด้านหน้าและด้านบน เท่านั้น
          ภาพหมายเลข 3 เป็นวัตถุรูปทรงสี่เหลี่ยม มีท่อกลมๆเสียบอยู่ด้านข้างขวา แบบที่เขียนก็จะมี ด้านหน้า ด้านข้างและด้านบน ถ้าจะให้ครบก็เขียนด้านข้างทั้งซ้ายและขวาด้วย 
           ภาพทั้งสามหมายเลข จะมีเส้นบอกขนาด ความกว้าง ความยาว ความสูง เส้นผ่าศูนย์กลาง สัญาลักษณ์คือที่มีตัวอักษรกลมๆแล้วมีเส้นตรงเฉียงจากซ้ายล่างขึ้นไปบนขวาเลยไปนิดนึงอยู่ข้างหน้าตัวเลข
           บางทีวัตถุที่เราจะเอามาเขียนแบบนั้นเราก็ไม่รู้ว่า ด้านไหนเป็นด้านหน้า ด้านข้าง ก็ไม่เป็นไรครับ เรากำหนดเอาเองไปเลย


         ภาพบน เป็นตัวอย่างครับ สมุติว่าเราไปบ้านเพื่อนเห็นไอ้เจ้าชิ้นนี้มันตั้งอยู่ เราอยากได้โดยทำขึ้นมาเองน่าจะถูกกว่าไปซื้อเขา ก็ยืมไม้บรรทัดเพื่อนวัดขนาดและเขียนใส่กระดาษมา ก็จะได้แบบด้านหน้า ขามันสูงเท่าไหร่ กว้างเท่าไหร่ ขามันห่างกันเท่าไหร่ และมีแผ่นบนหนาเท่าไหร่ยาวเท่าไหร่ ขามันห่างจากขอบที่กว้างที่สุดเท่าไหร่ ถัดไปเขียนแบบด้านข้างตามที่เราเห็น แสดงว่าขามันเป็นสี่เหลี่ยมแหงๆ มีสี่ขาแน่นอน มีระยะห่างด้านข้างของขาทั้งสอง นั่นคือเราได้ต่ำแหน่งของขาทั้งสี่แล้วนั่นเอง แบบถัดมาเป็นด้านบน เราก็จะได้ขนาดของแผ่นด้านบนว่า กว้าง ยาวเท่าไหร่ แค่นี้ข้อมูลก็ได้ครบแล้ว สามารถไปหาวัสดุมาตัดตามขนาดที่เราเขียนในแบบทั้งสามได้เลย ถามว่า อ้าว ใช้มือเขียนอย่างเดียวก็ได้หรือ ได้สิครับ ถึงจะเขียนเส้นตรงแบบไม่ตรงก็ตาม แต่ข้อมมูลครบถ้วน ที่เหลือก็เป็นวิธีติดตั้งขาทั้งสี่ตามตำแหน่งที่เราวัดได้เท่านั้นเอง วิธีเขียนแบบอย่างนี้ผมใช้บ่อยมากในการทำงาน เรียกว่า การสเก็ตซ์แบบ แบบประเภทนี้ไม่เข้าสเกลหรือไม่มีอัตราส่วนนะครับ วาดให้เหมือนหรือใกล้เคียงกับชิ้นงานก็พอแล้วใสขนดกำกับไว้ให้ชัดเจนแม่นยำ เพื่อนำมาเขียนใหม่บนกระดานเขียนแบบหรือในคอมฯ ซึ่งขั้นตอนนี้ก็จะใช้มาตราส่วนหรือสเกลเพราะบางครั้งชิ้นงานอาจจะมีขนาดใหญ่มาก หรือเล็กมากนั่นเอง เพื่อจะได้นำไปจัดวางในแบบอื่นๆต่อไปนั่นเองครับ
        อธิบายมาซะยาวเลย อาจจะงงๆกันบ้างก็ขออภัยด้วยครับ ผมว่ามันก็ยากเหมือนกันนะ ที่จะอธิบายเรื่องนี้ให้เข้าใจได้แบบสั้นๆ ก็เลยต้องรวบทั้งหมด มันเลยยาวหน่อย ที่เหลือจากนี้ก็ขึ้นอยู่กับการฝึกฝนทักษะกันเอาเองแล้วครับ น่าจะช่วยได้ไม่มากก็น้อย
        วันนี้มีเพียงเท่านี้ครับ ราตรีสวัสดิ์ทุกท่าน ขอให้มีสุขภาพที่ดีกันถ้วนหน้าครับ
26-10-2566 1:56 น.


.............................................................................................................................