23 ตุลาคม 2566

          23 ตุลาคม 2566 21:42 น.สวัสดีครับทุกท่านวันนี้ก็เป็นวันสำคัญของชาวไทยอีกวันหนึ่ง ทุกท่าคงทราบดีกันอยู่แล้ว เป็นวันสวรรคตขององค์มหาราชแห่งราชวาศ์จักรีอีกหนึ่งพระองค์ ในหลวงรัชกาลที่ ๕ และวันนี้ได้ถูกกำหนดโดยรัฐบาลให้เป็น วันปิยมหาราช 
          ตอนผมเด็กๆเรียนประถมจำได้ว่าคุณครูสอนพวกเราไว้มากมายเกี่ยวกับพระมหากรุณาธิคุณที่ ในหลวงรัชกาลที่ ๕มีต่อปวงชนชาวไทย แต่ที่ผมและทุกท่านจำได้อย่างไม่มีวันลืมนั่นก็คือ ประเทศไทย ไม่มี ทาส เพราะพระองค์ท่านนั่นเอง ตอนนั้นก็ยังไม่รู้สึกถึงความสำคัญเท่าไหร่เนื่องเพราะความเป็นเด็ก รู้เห็นโลกมานิดเดียว พอโตมาหน่อย ไปเรียน ป ๕ ที่บ้านยาย ทางโรงเรียนก็มีกิจกรรม เดินขบวนไปวางพวงมาลาที่หน้าที่ว่าการอำเภอ และมีการประกวดความสวยงามของ พวงมาลาแต่ละโรงเรียน มีขบวนพาเหรด มีกลองแต๊ก กลองใหญ่ตีสร้างจังหวะการเดินนำขบวนไปด้วย ก่อนถึงวัน ก็มีการซ้อมการตีกลองและการเดินของนักเรียน พอขึ้น   ป ๖ ผมก็ไปสมัครดีกลองแต๊ก แต่เนื่องจากตัวสูง ครูก็เลยจับไปแบกกลองใหญ่ ก็ไม่หนักมากแต่ถ้าเดินนานๆก็เอาเรื่องเหมือนกัน ที่ต้องไปแบกอยู่ข้างหน้าก็เพราะพี่ที่ตีกลองใหญ่แกตัวนิดเดียวผอมอีกต่างหาก...ประมาณนั้น สนุกดีครับ จนขึ้น ป ๗ ก็ได้มาตีกลองใหญ่แทนแต่ทีนี้ตีเองแบกเองไม่มีใครมาช่วยแบกแล้ว ปีนึงออกงานครั้งเดียวก็ครั้งนี้นี่แหละครับ ตีกลองใหญ่เดินนำขบวนเพื่อนักเรียนและพวงมาลา มาวางไว้อาลัยแด่ พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว หรือที่เราจำจนขึ้นใจอีกพระนามหนึ่งว่า พระปิยมหาราช นั่นเอง
         พออายุมากขึ้น ร่างกายโตขึ้น โลกก็ใหญ่ตามไปด้วย นิยาย ละคร ประเทศต่างๆ ฯ ทำให้เข้าใจมากยิ่งขึ้นว่า การเป็นทาสนั้นมันหนักหนาสาหัสมากสำการเกิดเป็นคน มีแต่ชีวิตและหน้าที่ที่ต้องทำตามคำสั่งของผู้เป็นนายหรือเจเ้าของ หาได้มีสิทธิและเสรีภาพเป็นของตัวเองไม่ นายสั่งให้ทำอะไรก็ต้องทำ สั่งให้ตายก็ต้องตาย ไม่เฉพาะกับตัวเองเท่านั้น มีลูก ลูกก็เป็นทาสโดยอัตโนมัต จะถูกขายไปให้ใครเหมือหมู หมา กา ไก่ ก็ได้ทั้งนั้น ซ้ำร้ายกว่านั้นในบางสังคม นายตาย ค่าทาสทั้งหลายต้องตายตามไปอีก ทาสผูหญิงยิ่งหนักว่าหลายเท่า ทาสตายไปคนนึงก็เหมือนหมาตายไปตัวเท่านั้นเอง พ่อแม่บางตนยากจน ก็ขายลูกมาเป็นทาส หรือขายทั้งครอบครัวเลยก็มี ฝั่งยุโรปและอเมริกา หรือทั้งโลกก็ว่าได้ โหดร้ายไม่แพ้กัน มีกำลังมากกว่า มีอาวุธดีกว่า ก็เที่ยวไปจับคนอีกทวีปหนึ่งมาเป็นทาสอยู่อีกทวีปหนึ่ง เขาก็ทำกันมาแล้ว สมัยโบราณ ใครรบแพ้ ถ้าไม่ตายก็จะถูกจับมาเป็นทาสยันตาย อนาถจริงๆ 
         กว่าจะมาถึงวันนี้ได้ที่ทุกประเทศต่างเลิกทาสหรือไม่มีทาส ก็ต้องฟันฝ่าอุปสรรคมากมาย บางปรัเทศก็ถึงขั้นต้องลุกขึ้นมารบกันเองเพื่อปลดปล่อยทาสให้เป็นอิสระ ตายกันเป็นเบือ
         แต่ประเทศเราโชคดีกว่าหลายประเทศที่การเลิกทาสโดย ในหลวงรัชกาลที่๕ เป็นไปอย่างประณีประนอมมาก จนที่สุดทาสทั้งหลายก็หลุดพ้นจากการเป็นทาสได้สำเร็จโดยไม่ต้องมารบกันเอง แต่ก็เป็นที่น่าเสียดายที่ คนส่วนใหญ่ในตอนนั้น พอหลุดพ้นจากความเป็นทาสแล้วก็ไปไม่เป็น ไม่รู้จะไปอยู่ไหน บ้านไม่มีให้กลับเพราะเกิดมาก็เป็นทาสมาทั้งชีวิต  ก็ต้องอยู่ที่เดิม รับใช้นายคนเดิม อยู่กับเรื่องเดิมๆ โดนกดขี่เหมือนเดิม เพราะออกไปข้างนอกแล้วทำอะไรไม่ได้ จะกินยังหากินยากเลยครับ แต่เมื่อเวลาผ่านไปทุกอย่างก็ค่อยๆเปลี่ยนไป จนถึงปัจจุบันเรียกได้ว่า ทาส ได้หมดไปจากแผ่นดินไทยโดยสมบูรณ์แล้ว ทั้งหมดก็ด้วย พระมหากรุณาธิคุณของ พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว หรือ พระปิยมหาราขนั่นเอง
      24-10-2566 6:33 น

.............................................................................................................................