เรื่องลึกลับในอดีต.....ของผมเองครับ

   26 มกราคม 2566 23.09 น. สวัสดีครับทุกท่าน เมื่อวานชวนไปดู
คลิปของฝรั่ง วันนี้ไม่มีคลิปแต่มีเรื่อเล่าครับ ใครที่อยากรู้เรื่องลึกลับที่ผม
เจอ ก็ตามมาครับ รับรองไม่ผิดหวังแน่นอน
       เรื่องแรกที่จะเล่าก็เป็นตอนที่ผมเรียนอยู่ ปวช ที่จังหวัดจันทบุรี เมื่อ
ประมาณปี พ.ศ. 2526 ตอนนั้นอยู่ปีสามละครับ ที่วิทยาลัยเทคนิคจันทบุรี
เขาจัดให้มีการเข้าค่ายของขมรมอะไรสักอย่าง ผมก็จำไม่ได้แล้วครับ
เหมือนจะเป็นลูกเสือสามัญรุ่นใหญ่กับเนตนารีหรือไงก็ไม่แน่ใจแต่ก็มีนัก
เรียนมาเข้าค่ายกันเยอะมากน่าจะเกินร้อยคนแน่ๆ ทั้งหญิงและชาย พวก
ผมไม่เกี่ยวเพราะเรียน ร.ด. แต่ต้องมาเกี่ยวด้วยเพราะต้องมาคุมเครื่อง
ขยายเสียงที่กระจายไปตามจุดต่างๆ และที่สำคัญต้องเป็นพวกที่ทำเสียง
ประหลาดทั้งหลาย หรือที่เรียกว่า เอฟเฟค ต่างๆนั่นแหละครับ อักเทปไว้
เปิดตอนที่เขามาทดสอบกำลังใจกันตอนกลางคืนของคืนสุดท้ายก่อนจบ
หลักสูตร พวกผมก็สนุกสิครับ รออะไร เข้าห้องเรียนห้องหนึ่งปิดประตูมิด
ชิด แล้วทีนี้ใครนึกเสียงอะไรได้ก็แหกปากออกมาเป็นระยะไปจนได้ความ
ยาวหรือเวลาที่ต้องการก็เกือบๆสิบนาทีได้มั้งครับไม่แน่ใจ มีหลายเสียง
มาก ทั้งหัวเราะ ทั้งตะโกนตกใจ ฯลฯ ไม่ได้ทำโดยพละการณ์นะครับ มี
อาจารย์ที่ควบคุมการอบรม มาขอให้ช่วยทำเพื่อที่จะใช้ในการฝึกฝนกำลัง
ใจของผู้เข้าอบรม 
       ในคืนนั้นก็เริ่มประมาณสองทุ่ม พวกผมหลายคนก็คุมเครื่องขยาย
เสียงอยู่ในห้องธุรการเตรียมพร้อมที่จะเปิดเสียงสั่นประสาทที่ร่วมกันทำ
ขึ้นมาด้วยความภาคภูมิใจ..........เมื่อทุกอย่างพร้อม อาจารย์ก็ปล่อบนัก
เรียนท้้งหญิงและชาย เข้าไปนั่งขัดสมาดในสนามบอลเรียงแถวห่างๆกัน
เป็นตารางที่ละหลายสิบคน เมื่อนักเรียนเข้าที่เรียบร้อย อาจารย์ก็ปิดไฟ
ที่ส่องไปที่สนามบอลทั้งหมด พวกผมไม่เห็นกันหรอกครับ เพราะอยู่ในอา
คารธุรการห่างจากสนามบอลไม่มากเท่าไร แต่รับรองได้ว่ามืดมากจริงๆ
เมื่อไฟดับลง พวกผมก็เริ่มเปิดเทปเสียงออกไปค่อนข้างดัง มันดังเป็นระยะ
ไม่ถึงห้านาที ก็มีเพื่อนนักเรียชายช่วยกันหามนักเรียนหญิงที่เป็นลม เข้า
มาที่ห้องธุรการ จากหนึ่ง เป็นสอง เป็นสาม เป็นสี่ ฯ......เฮ้ย ไม่ใช่ละ
อาจารย์ที่อยู่ในห้องก็เลื่อนโต๊ะออกไปให้มีที่ว่างบนพื้น พวกผมก็ปิดเสียง
แล้วรีบเปิดไฟที่สนามบอล ปรากฏว่ากำลังมีคนหาม นักเรียนหญิงอีกสอง
หรือสามคนเข้ามาเพิ่ม บางคนก็นิ่งๆ บางคนก็ดิ้นไปมา............ งงกันทั้ง
ห้องสิครับ กลิ่นยาดม ยาหม่อง แอมโมเนียคลุ้งไปหมด หน้าต่างทุกบาน
เปิดหมด ผมได้แต่ยืนมองเพื่อนที่นอนอยู่บนพื้นอย่างทำอะไรไม่ถูกกัน
จริงๆ เป็นที่น่าสังเกตว่า ที่นอนอยู่นั่นมีแต่นักเรียนหญิงทั้ง ไม่มีนักเรียน
ชายแม้แต่คนเดียว จำนวนนักเรียนที่นอนหมดสติบ้าง ดิ้นไปมาบ้างอยู่
ตรงหน้าผมจำไม่ได้จริงๆครับ ไม่ถึงสิบก็ใกล้เคียงแน่ๆ ผมก็บอกไม่ได้
เหมือนคนอื่นๆที่บอกไม่ได้เหมือนกันครับว่ามันเกิดอะไรขึ้น แต่เมื่อเวลา
ผ่านไปไม่นาน หลายคนที่นอนอยู่เริ่มรู้สึกตัว ลืมตามองคนนั้นทีคนนี้ที
แล้วก็เริ่มลุกขึ้นนั่งทีละคนแบ งงๆ มองกันไปมา คนที่ดิ้นมีอยู่สองหรือสาม
คนก็หยุดดิ้น แล้วก็ค่อยลืมตาลุกนั่งตามๆกันจนไม่มีใครเหลือแล้ว ต่าง
คนก็มองหน้ากันอย่างสงสัยว่า ตัวเองมานอนอยู่ตรงนี้กันได้ยังไง 
          และกิจกรรมในคืนนั้นก็ต้องยกเลิกไปทั้งหมด และอาจารย์ก็สั่งให้
เก็บของแยกย้าย ไปนอนตามห้องที่กำหนดไว้ตลอดช่วงของการอบรม
เช้ามาก็บ้านใครบ้านมัน เรื่องในคืนนั้นก็จบลงแบบเงียบๆเพียงเท่านั้น
เพราะหาสาเหตูไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้น นอกจากคาดกันว่าเกิดจากการ
อดนอนและตากแดดมาหลายวัน ทำให้นักเรียนเกิดความเครียดและร่าง
กายอ่อนเพลีย เลยพากันเป็นลมพร้อมๆกันโดยไม่ได้นัดหมาย ประมาณ
นั้น แต่เอาจริงๆตอนนั้นในวิทยาลัยเทคนิคจันทบุรี ตอนกลางคืนมันมืด
มากแอบน่ากลัวอยู่เหมือนกัน แถมยังมี ฮวงซุ้ยเก่าๆ อยู่ข้างสนามบาสฯ
อีกต่างหาก ก็หลอนดีเหมือนกันนะครับ นั่นแค่หนึ่งในหลายๆเรื่องที่ผมเจอ
นะครับ และตอนที่อยู่ ปวช3 ร.ด. ก็ปีสามด้วย ไปเรียนทุกวันช่วงปิดเทอม
หนึ่งเดือน ของทุกปี ปีสามนี่ ครูฝึกแกระเบิดต้นมะพร้าวด้วยระเบิดอะไร
ไม่รู้ครับหนัก 1/4 ปอนด์ ที่รู้เพราะแกส่งมาให้เวียนกันดูมันมีตัวเลขกำ
กับไว้ครับ ขนาดเท่าถ่านไฟฉายก้อนใหญ่เลยต่างกันไม่มาก มีตัวจุดชนวน
เสียบเข้าไปที่เขาเรียกว่าฝักแคระเบิดนั่นแหละครับเป็นแท่งโลหะเหมือน
อลูมิเนียมยาวประมาณสองนิ้ว ต่อสายไฟยาวประมาณสิบกว่าเมตร จุด
ชนวนด้วยถ่านไฟฉายก้อนใหญ่สองก้อน เมื่อพร้อม แกก็ให้นักเรียนคนนึง
ทำ ไอ้นี่ก็มือสั่นสิครับ ระเบิดนิ เคยเห็นแต่ในหนังเท่านั้น ทุกคนอยู่ห่างจาก
มะพร้าวต้นนั้นตามที่ครูฝึกกำหนด ไอ้คนจุดชนวนก็เดี๋ยวถ่านหลุดมือมั่ง
เดี๋ยวสายไฟไม่ถึงมั่ง ไม่จุดซะที ทุกคนก็ไม่กล้าหัวเราะเพราะเดี๋ยวจะโดน
ให้ไปเป็นมือระเบิดแทน สักพักเดียว มันทำสำเร็จครับทั้งที่ก้มหน้าก้มตา
ทำ เสีบงมันไม่ ตูม นะครับ มันออกแบบว่า บึ้มมมมม ทึบๆยังไงไม่รู้ ไม่
เหมือนในหนังเลย แต่ดังมาก ประทัดสามเหลี่ยมว่าดังแล้ว เที่ยบกับเจ้า
1/4 ปอนด์นี่กลายเป็นของเล่นเด็กไปเลยจริงๆ และสิ่งที่ทุกคนหวังที่จะได้
เห็นก็คือ ต้นมะพร้าวซึ่งไม่ใหญ่อะไรนัก ขาดเป็นสองท่อนตามจินตนาการ
อย่างที่เคยในหนังบู้ .........แต่ทุกคนก็ต้องผิดหวังเพราะรูที่ยัดระเบิดเข้า
ไปมันแค่ขยายกว้างออกมาเป็นขนาดหนึ่งกำปั้นยัดเข้าไปได้แค่นั้นเอง
ครับ แต่ผลที่เกิดขึ้นอีกอย่างก็คือหลายคนหูอื้อนิดๆ บางคนก็มีเสียงวิ้งๆ
แต่ไม่นานก็หาย
        ยังครับ เรื่องระเบิดกับผมยังไม่จบ ฮ่าๆๆๆๆ เมื่อเราสอบปลายภาค
เพื่อจบ ปวช.สามกันเสร็จแล้วก็ถึงคราวที่จะต้องไปฝึกภาคสนามกันซะที
ภาคตะวันออกไปฝึกกันที่ น่าจะเป็นที่ของกองทัพบกแถวๆที่เขาเรียกว่า
 บ้านอำเภอ จังหวัดชลบุรีนะครับถ้าจำไม่ผิด ก็ใช้เวลาเจ็ดวันหรือห้าวัน
ก็จำไม่ได้แล้วครับ ที่นี้มันมีวันที่ต้องฝึกเข้าตีทีละหมู่ หมู่ละสิบเอ็ดคน แต่
ละคนก็แบกปืน ปลย 88 หรือ M 1 อย่างหนักเลยครับน่าจะเกินสี่กิโลฯแน่ๆ

          นี่แหละครับหน้าตาเขาล่ะครับ อย่างหนักเลย จำได้ว่าได้รับปืนครั้ง
แรกทุกคนตื่นเต้นมาก พากันดึงคันรั้งที่อยู่ด้านขวาเล่นกันทุกคนเพราะดู
หนังมาก็เลยจะทำดูมั่งมันเทห์ดี55555 แต่เวรกรรม ความซวยมาเยือน
ครูฝึกพูดยังไม่ทันขาดคำว่าอย่าดึงเด็ดขาด .....ไม่ทันแล้วครับเสียงดัง
เป็นระยะ เกร็กๆๆๆๆๆหลายคนก็ดึงไอ้เจ้าก้านคันรั้งนี่เข้ามาจนสุดแล้ว
ปล่อยสุดโดยหวังว่ามันจะเด้งกลับพร้อมเสียงอันไพเราะแต่....เมื่อปล่อย
มือที่ดึงทุกอย่างดันเงียบกริบ ไม่มีเสียงอะไรสักแชะ 55555 รวมทั้งผม
ด้วย ก็นึกว่ามันจะเหมือน M16 หรือ HK 33  ที่พอดึงคันรั้งเพื่อขึ้นลำปืน
แล้วปล่อยมันจะดีดกลับเองนี่ครับ กว่าครึ่ง ทำหน้าเหมือนปวดขี้กันเป็น
แถว ความเงียบเข้าปกคลุมกลุ่มเด็กวัยรุ่นหลายร้อยคนที่ใส่ชุด ร.ด. ส่วน
ใหญ่เหงื่อแตกกันเป็นแถว จับปืนครั้งแรกก็ซวยกันละ เงียบอยู่สักพัก ครู
ฝึกก็พูดดังๆว่าปืนใครที่ สไลด์ค้างให้เอาไปให้ครูฝึกจัดการให้อย่า
พยายามทำอะไรกับสไลด์หรือคันรั้งปืนเป็นอันขาด พอสิ้นเสียงครูฝึก
หลายๆคนรีบหดมือกลับมาวางบนตักกันหมด แล้วจึงทยอยลุกเอาปืนไป
ให้ครูฝึกทำการปลดสไลด์ออกจนหมดทุกคน หลังจากนั้นครูก็อธิบายว่า
ปืน ปลย 88 นี้ เมื่อไม่มีกระสุนแล้วไปดึงสไลด์เพื่อขึ้นลำปืน สไลด์มันจะ
ค้างเพื่อรองรับการบรรจุลูกปืนที่อยู่ในกริบหนีบกระสุนเข้าไปนั่นเอง แต่
ถ้าจะปลดสไลด์ ต้องใช้นิ้วหัวแม่มือกดสลักช้างๆในร่องใส่กระสุนให้ยุบลง
ไปสไลด์ปืนก็จะเด้งกลับอย่างแรง ถ้าไม่ระวังก็นิ้วแตกมาหลายรายแล้ว
เป็นปืนที่อันตรายจริงครับ ไม่เว้นแม้แต่คนถือปืน หนักก็หนักแถมยังเสี่ยง
นิ้วแตกอีก HK33 ;ว่าหนักแล้วไอ้นี่หนักกว่าอีกครับหลังจากนั้นไม่มีใคร
ไปยุ่งกับมันอีกเลย มีหน้าที่แบกมันไปอย่างเดียวห้ามทำหล่น ห้ามวาง
ห้ามหาย ไปไหนไปด้วย
         และแล้วเวลาฝึกเข้าตีก็มาถึงสถานที่ฝึกต้องเดินเลียบทางรถไฟไป
หลายกิโล แล้วก็มาถึง เป็นทุ่งนากว้างขวางเวิ้งว้างมาก มันเหมือนพวกเรา
เดินกันมาตามทางรถไฟ ข้างนึงก็มีต้นไม้อีกข้างนึงก็เป็นทางรถไฟแล้วก็
เลี้ยวลงข้างทางที่เป็นต้นไป เดินไปอีกหน่อยก็โผล่มาเจอทุ่งนาที่ว่า
ทุกคนถูกสั่งให้นั่งพักใต้ต้นไม้ตามแต่จะหาได้ หมู่ผมวันนี้ดันได้เป็นหัว
หน้าหมู่ซะนี่ ได้เวลา ครูก็สั่งหมู่แรกเดินไปทางเนินดินขนาดใหญ่ที่ดู
เหมือนแท่นดินแดงขนาดใหญ่เป็นทรงกระบอกกว้างประมาณสองเมตร
สูงก็น่าจะเกือบๆสองเมตร เป็นแท่นดินอยู่กลางทุ่งนา เราต้องเดินผ่านแท่น
ดินนี้แล้วก็ทำเสียงยิงปืน ปังๆๆๆ ไปด้วยเหมือนเด็กเล่นกัน เลยแท่นดิน
ออกไปประมาณสองร้อยเมตรก็สิ้นสุดขอบเขตของทุ่งนาแต่เป็นคันดิน
ยาวขวางหน้าเอาไว้
          ชุดแรกออกไปแล้ว สิบเอ็ดคน พอผ่ายแท่นดินที่ว่าก็มีเสียง บึ้มมมม
พร้อมกับควันสีขาวและสะเก็ดดินปลิวไปทั่วแท่นดินตรงนั้น บางส่วนก็หล่น
ลงมานอกแท่นแต่ไม่โดนใครเลย ทุกคนก็สะดุ้งสิครับ ครูเล่นฝังระเบิดจริง
นิครับ ใครจะไม่กลัว ขี้หดตดหายกันเป็นแถว ชุดแรกผ่านไป พอไปถึงคัน
ดินที่ขวางหน้าก็นอนลงกลิ้งตัวเองข้ามคันดินหายไปทีละคนสองคนจน
หมด ชุดที่สอง สาม สี่ ฯ เริ่มชินกับเสียงระเบิดแล้วครับกลับกลายเป็นรอ
ฟังซะงั้น แต่พวกที่เดินผ่านก็มีแหยงๆกันทุกคน ก็ระเบิดจริงนิ หรือใคร
ไม่กลัวครับ แล้วก็มาถึวคิงของหมู่ผม ก็สั่นๆเหมือนกันครับ พากันออกเดิน
ปากก็ยิงไ ปังๆๆ ๆๆๆๆๆ ยกปืนเล็งไปเรื่อยเปื่อย ที่นี้พอใกล้แท่นดินที่มี
ระเบิดอยู่ผมก็ค่อยพาลูกหมู่เดินเลี่ยงๆออกขวามาห่างพอสมควร เสียงครู
ตะโกนผ่านทรโข่งออกมาว่า เอ้ยๆๆๆ พวกมึงกลับมาเดินใหม่เลย ไอ้...
ฮ่าๆๆๆๆ นึกว่ารอดละที่ไหนได้ เอาก็เอาวะเดินย้อนมาเริ่มใหม่ผมก็ดิ่งเข้า
ไปหาแท่นดินที่เตรียมระเบิดไว้อย่างเร็ว ทุกคนก็ตามมาอย่างไว ผมก็ไม่
สนละครับว่าใครจะอยู่ตรงไหนรู้แต่ว่าผมแอบติดอยู่กับแท่นดินตรงนั้นก็พอ
ละยังไงก็รอด แล้วก็มีเสียงเหมือน "เก๊ป" ที่เราเล่นตอนเด็กๆแต่ดังกว่า
หน่อยดัง แปะ แล้วก็ก็เงียบกริบ ทุกคนก็หมอบรออยู่แล้ว ไม่ได้ยินเสียง
บึ้มมมมม ซะที ก็หันไปมองหน้ากัน จะอยู่ทำไมล่ะครับ แผ่นกันอย่างไว
ครูฝึกก็ตะโกนด่าออกมาว่า เฮ้ย ใครมันแขวนหลวงพ่อเหนียวมาว่ะ เดือด
ร้อนครูอีกแล้วพวกมึง สรุปคือ ระเบิด "ด้าน" ครับ เสียงแปะดังๆที่ได้ยิน
คือเสียงของฝักแคจุดระเบิด มันทำงาน แต่ระเบิดไม่ทำงาน งานนี้ไม่รู้ใคร
บางคนในหมู่ผมต้องมีของดีแหงๆ ฮ่าๆๆๆๆๆ
         ระเบิดด้าน ลูกปืนด้าน ฯ อะไรที่ต้องระเบิดออกไปแล้วมันไม่ระเบิด
นี่ครูบอกว่ามันอันตรายสุดๆแล้วครับ เพราะไม่รู้ว่ามันจะตูมตามขึ้นมาตอน
ไหน งานนั้นต้องรอเกือบครึ่งชั่วโมง เพื่อให้แน่ใจว่าไม่บึ้ม ครูฝึกก็เอา
ฝักแคตัวใหม่พร้อมระเบิดอีกลูก หรือเปลี่ยนลูกใหม่ พวกเราก็มองไม่ชัด
ครูก็ไม่ได้บอก แต่น่าจะเก็บลูกเก่าไปทำลายทิ้งอีกทีมากกว่าครับ
          นั่นก็คือประสปการณืสมัยวัยรุ่นที่ไปเรียนอยู่ต่างจังหวัดของผม
ไว้จะมาเล่าอีกครับ ยังมีอีกหลายเรื่องที่ทุกวันนี้ผมเองก็ยังไม่เข้าใจว่ามัน
เกิดอะไรขึ้นเหมือนกัน
      วันนี้ขอให้ทุกท่านนอนหลับสนิท ตื่นมามีสุขภาพที่ดีไว้เพื่อรับแต่เรื่อง
ดีๆทั้งวันต่อไป ราตรีสวัสดิ์ครับ
27-1-2566  01:21 น.